Η "Μήδεια" του Ευριπίδη από το Θέατρο Ένα και το Θέατρο Versus (στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος) είχε στοιχεία που το καθένα από μόνο του ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Η Έρικα Μπεγέτη θα έπρεπε να είχε σαρώσει επί σκηνής ως Μήδεια, όμως ένιωθες πως δεν είχε το περιθώριο να παίξει ίση προς ίσο απέναντι σε αρκετούς από τους άλλους συντελεστές (με κύρια εξαίρεση τον ήρεμο και ικανό Σωτήρη Μεστάνα). Η ανατολίτικη μουσική που παρέπεμπε στην ανατολή της "βάρβαρης" Μήδειας (ή και στην ανατολίτικη υπόσταση των ίδιων των Ελλήνων-βαρβάρων από την οπτική γωνία της αντιηρωίδας), η σκηνογραφία, τα κοστούμια και οι φωτισμοί δημιουργούσαν την κατάλληλη μυθική ατμόσφαιρα. Όμως το έργο και οι ηθοποιοί (κυρίως η φιλότιμη προσπάθεια του Γιώργου Τζωρτζή) δεν έδεσαν και έπεσαν στην παγίδα της ηχηρής πομπώδους τραγωδίας, αφήνοντας τους σχεδόν μοντέρνους χαρακτήρες του Ευριπίδη πίσω.

Γιώργος Κακούρης