Μεγάλη ήταν η χαρά όταν, τρέχοντας από άλλη εκδήλωση, μπήκα στην Καστελιώτισσα για να αντικρίσω μια κατάμεστη αίθουσα και κόσμο πολύ να περιμένει στην ουρά για ένα εισιτήριο. Οι δύο παραστάσεις που έδωσε η ομάδα «Οκλαδόν» με τρεις ιστορίες από το παραμύθι «Χίλιες και μια νύχτες» ξεπέρασαν τις δικές μου, τουλάχιστον, προσδοκίες σχετικά με την προσέλευση. Έχουν ανάγκη, τελικά, και οι ενήλικες τα παραμύθια. Η αφηγήτρια Μαρίνα Κατσαρή και η Βερόνικα Αλωνεύτη με το μαγικό σαντούρι της -το δίδυμο της ομάδας Παραμυθίες- σκάρωσαν το παιχνίδι συμπράττοντας με τον ταλαντούχο του θεάτρου σκιών Θοδωρή Κωστιδάκη. Μαζί τους ο Γιάννης Κουτής και στην εικαστική επιμέλεια η Κατερίνα Παντέλα. Δεν την απόλαυσα την παράσταση. Μόνο η μουσική κατάφερε να με ταξιδέψει, κι αυτό ήταν κάτι. Για τα υπόλοιπα... δεν έβλεπα. «Χτυπούσε» άγρια ο ήχος από την «ψείρα» της αφηγήτριας, ενώ από θέατρο σκιών, μόνο την κορυφή της μαϊμούς κατάφερα να δω. Κι αυτό γιατί στην κατάμεστη Καστελιώτισσα η σκηνή δεν ήταν υπερυψωμένη, ούτε το περίτεχνο πανί αρκετά μεγάλο, για να δικαιολογεί, στο κάτω-κάτω, την απόφαση των διοργανωτών να βάλουν υπερβολικό αριθμό θεατών στην αίθουσα. Ακόμη κι όταν οι θέσεις είχαν εξαντληθεί, δέχτηκαν να πληρώσει κόσμος εισιτήριο και να στέκεται. Πολλή η διοργανωτική, λοιπόν, απογοήτευση. Για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, δεν το ξέρω. Δεν είχα πια όρεξη να κοιτάξω.

Ηλιάνα Ανδρεαδάκη