Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Ο χρόνος σταματά ή τουλάχιστον επιβραδύνεται άμαν συμβαίνουν νέα πράγματα, όταν δηλαδή ο εγκέφαλος επεξεργάζεται δεδομένα που δεν έχει ξανααντιμετωπίσει. Λαλεί το τζαι η επιστήμη, εν μιλούμε απλά για το αξίωμα πως η ρουτίνα σκοτώνει τζαι επισπεύδει τη ζωή μέχρι την αναπόφευκτη ολοκλήρωσή της.

Έν' λες τζαι τα νέα πράγματα διούν στην ημέρα νόημα ή περισσότερα που ένα νοήματα να επεξεργαστεί. Τζαι έν' το νόημα της ημέρας, έν' το νέο τζαι το αναπάντεχο που γεμώνουν τη ζωή τζαι πασιυνίσκουν την, διούν της βάρος τζαι όγκο.

Οι διακοπές έννεν μόνο η χαλάρωση τζαι το χώσιμο των προβλημάτων κάτω που το χαλί. Εν έσιει να κάμει με "μπαταρίες" που ξαναγεμώνουν, μυαλά που ηρεμούν τζαι άλλα δημοσιογραφικά κλισέ. Οι διακοπές έν' μηχανισμός επιβίωσης που διατηρά τους ανθρώπους τζαι την ψυχικήν τους υγεία. Έν' ο χρόνος που επιλέγουμε να γεμώσουμε με τες εμπειρίες τζαι τις ανακαλύψεις που αποφασίσαμε πως εν έχουμε τον τζαιρό να κάμουμε τους υπόλοιπους μήνες, για να κάμουμε τη ζωή μας υποφερτή τζαι να της δώσουμε το νόημα που χρειάζεται.

Ο άνθρωπος εν ζιει μόνο με το νερό τζαι το φαΐ, ούτε μόνον με τα λεφτά. Τζαι πέρα που τούτα τα κλισέ, ο άνθρωπος εν ζιεί ούτε μόνο με την αγάπη ή την ικανοποίηση με τζείνο που δημιουργεί. Ο άνθρωπος ζιει τζαι τρέφεται με το νόημα της δικής του προσωπικής ιστορίας που χτίζει κάθε μέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο. Τες μέρες που επήε απλώς δουλειά τζαι ήρτε, έμεινε νηστικός. Αν όμως κάθε μέρα πριν επιστρέψει σπίτι ανέβαινε τζαι μιαν ανεξερεύνητη ταράτσα, αν έψαχνε κάθε μέρα μιαν άλλη διαδρομή, αν επιδίωκε η επιβίωσή του να μεν εξαρτάται που ένα γραφείο, αλλά που επαφή τζαι κουβέντα με άλλους ανθρώπους τζαι το ανεξερεύνητο εσωτερικό τους, εν θα εχρειάζετουν ίσως ποττέ διακοπές.

Όπως επιστρέφουμε λοιπόν να θυμούμαστε. Οι διακοπές εν τελλειώννουν ποττέ.