Επιστροφή στα παλιά, ύστερα από καιρό. Σουπίτσα, κουβέρτα, ένα μικρό τριχωτό τέρας να κοιμάται στην άκρη του καναπέ και από τα ευλογημένα torrents να βγαίνει ο Ντάστιν Χόφμαν. Η ταινία δεν είναι απλά η αποτύπωση ενός παράνομου love story μεταξύ ενός νέου και μιας μεστωμένης κυρίας. Είναι ένας αποχαιρετισμός σε μια πουριτανική Αμερική [είμαστε στα 1967] που ετοιμάζεται να βγει βίαια από τη διαρκή της νιρβάνα, που ζει στην Καλιφόρνια βυθισμένη στην υπέροχή της απομόνωση και στις αλλεπάλληλες ματαιώσεις της μεσοαστικής τάξης: καλά σπίτια, κακοί γάμοι, κοινωνικές συνάξεις, μοναχικοί εγκλεισμοί. Στόχος των επόμενων ημερών: να πείσω την υπεύθυνη προβολών να δούμε το Tootsie ή το Rain Man.

Νικόλας Κυριάκου