Δεν ξέρω αν το βιβλίο της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς μπορεί να περιγραφεί σε λίγες γραμμές. Ίσως η μόνη σκέψη που θα μπορούσα να συνεισφέρω είναι η προτροπή για την ανάγνωσή του. Το βιβλίο περιέχει τις μαρτυρίες εκείνων που βίωσαν το ατύχημα, όσων κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την κόλαση της ραδιενέργειας, αυτών που έζησαν για να δουν τα πιο αγαπημένα τους πρόσωπα να λιώνουν στα χέρια τους. Το βιβλίο μιλάει για την ανθρώπινη ύπαρξη και το πεπερασμένο της, την αξιοπρέπεια και το απόλυτο κακό όπως αυτό κωδικοποιείται με κυριολεκτικούς και μεταφορικούς όρους στον πυρηνικό όλεθρο. Ξεκίνησα το βιβλίο με όρεξη και περιέργεια, μιας και είχε αυτό το κάτι των βιβλίων που σε συνεπαίρνουν από την πρώτη σελίδα. Προχώρησα όμως με πιο αργό ρυθμό αφού το βάρος της μαρτυρίας γινόταν όλο και πιο δύσκολο να το διαχειριστώ. Σημείωση τελευταία: ο υπότιτλος γράφει "Ένα χρονικό του μέλλοντος".

Νικόλας Κυριάκου