Όχι, δεν θα σας πω για την ταινία, αλλά για την επιστροφή μου στον χρόνο, καθώς έμπαινα στον αρχαιολογικό χώρο της Πάφου. Ήταν μια επιστροφή σε μια απροσδιορίστου χρονολογίας εκδρομή, που είχε κούραση και μενού κοτολέττα-πατάτες-αναψυκτικό με 2,50 λίρες. Thosewere the days, my friend. Ο χώρος κρύβει όμορφους θησαυρούς – όρεξη να έχεις να χαζεύεις τα ψηφιδωτά και να περπατάς ανάμεσα στα σημεία ενδιαφέροντος. Αν σου έχει μείνει και το απωθημένο της αρχαιολογίας από τα εφηβικά χρόνια, ακόμα καλύτερα. Στα μείον η αίσθηση ελαφράς παρακμής του χώρου, οι ελλιπείς πινακίδες πληροφόρησης και η φύλακας με τα λαϊκά τραγούδια. Αναρωτήθηκα αν άκουγαν τα ίδια και στην οικία του Διόνυσου... 

Νικόλας Κυριάκου