Έμοιαζε περισσότερο με μαθητική παράσταση. Δεν με έπεισε ούτε η σκηνοθεσία του Νεοκλή Νεοκλέους ούτε τα σκηνικά, αλλά ούτε οι ερμηνείες των πρωταγωνιστριών. Το πρώτο εγχείρημα του νέου σχήματος «Αντίλογος» δεν κατάφερε να ανταποκριθεί επάξια στο μέγεθος ενός συγγραφέα όπως είναι ο Μπέρτολτ Μπρεχτ παρά την υπέρμετρη προσπάθεια που έκαναν οι συντελεστές. Τα δύο αντιπολεμικά έργα «Εβραία» και «Τα ντουφέκια της κυρίας Καρράρ» έχουν τόσο νόημα από μόνα τους που θα μπορούσαν να αποδοθούν πολύ πιο λιτά και με λιγότερο νεύρο και φωνή από την Πόπη Αβραάμ και βεβαίως με λιγότερη ένταση εκ μέρους της Χριστίνας Χριστόφια. Η μεγάλη κινητικότητα που υπήρχε στη σκηνή ήταν θεωρώ περιττή και επισκίαζε την ουσία του συγκλονιστικού κειμένου. Το να ανεβάζεις αντιπολεμικό έργο, ειδικά τέτοια εποχή που παρακολουθούμε τους πολέμους και τα ανθρώπινα δράματα σε ζωντανή μετάδοση, θέλει μαεστρία από όλους τους συντελεστές. Στα ελαφρυντικά το γεγονός ότι το έργο ανέβηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΠΕΟ, έναν χώρο φορτισμένο ιδεολογικά, κάτι που επιδρά αρνητικά στον θεατή.

Μιράντα Λυσάνδρου