Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Για το Παρίσι συγκινηθήκαμε κάπως γιατί είναι η Πόλη του Φωτός τζαι είδαμεν την τζαι σε ταινίες. Για την Κωνσταντινούπολη επάθαμε ένα σιόκ γιατί η επίθεση έγινε σε τζείνον τον ωραίο πεζόδρομο που εν όπως την Λήδρας τζαι εψουμνίσαμε άμα επήαμε, αλλά η πλειοψηφία μέσα της σκέφτηκε "καλά να πάθουν" [με δικαιολογητικό είτε τους ισλαμιστικούς σπόρους που έσπειρε ο Ερντογάν είτε το ότι απλά εν Τούρτζοι]. Για την Άγκυρα εμείναμε μάλλον στο "καλά να πάθουν". Για την Βηρυτό παρολλίο να μεν το καταλαβαίναμε αν δεν εφκαίνναν ούλλοι στο facebook να επισημάνουν την υποκρισία τού ότι δεν υπήρχε η επιλογή να βάλεις φίλτρο τη σημαία του Λιβάνου στο προφίλ σου.

Για τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες όμως οι Κυπραίοι για πρώτη φορά πραγματικά ανησυχήσαμε τζαι νιώσαμε πως η επίθεση μας αφορούσε. Απλά γιατί στες Βρυξέλλες ζουν ή σπουδάζουν γνωστοί μας, φίλοι μας τζαι μέλη της οικογένειάς μας. Κάτι ανάλογο εννά νιώθαμε για το Λονδίνο, τζαι οι Ελληνοκύπριοι για την Αθήνα.

Εν υποστηρίζω πως τούτο εν κάτι κακό ή ηθικά λανθασμένο. Οι καταστροφές που μας αφορούν εν πρώτης τάξης ευκαιρίες για μας να ανακαλύψουμε γιατί πρέπει να μας κόφτει τι γίνεται στον έξω κόσμο. Η Φουκουσίμα μάς σόκαρε, η 11η Σεπτεμβρίου μάς έκαμε να νιώσουμε πως ο κόσμος άλλαξε, αλλά ο κύριος παράγοντας που διά σχήμα στην αντίδρασή μας ήταν πάντα τζαι θα είναι το πώς βλέπουμε να μετασχηματίζεται η δική μας ζωή.

Γι' αυτό τζαι εν λάθος να μιλούμε για τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες ως την έναρξη ενός πολέμου στον οποίο βρίσκεται η Ευρώπη. Α ναι; Τωρά εκαταλάβατε πως η Ευρώπη εν στόχος της τρομοκρατίας; Τζαι νομίζετε πως η τρομοκρατία έρκεται μόνο που έξω; Εν επροσέξατε πως οι δράστες εν νεαροί Ευρωπαίοι τζαι Ευρωπαίες με καταγωγή που μουσουλμανικές χώρες; Ότι εν δικοί μας που αφήσαμε να ριζοσπαστικοποιηθούν; Δεν εσκεφτήκατε πως οι κοινωνίες της Συρίας, της Λιβύης, της Αιγύπτου, της Αλγερίας έννεν στην άλλη άκρη του πλανήτη αλλά τέμνονται και συναντιούνται πολλές φορές με τις δικές μας;

Το ζητούμενο έννεν να αντακώσουμε τα je suis για να ταυτιστούμε με την πλευρά μας τζαι να χτίσουμε μιαν ευρωπαϊκή ταυτότητα στη βάση των εχθρών της ΕΕ. Το στοίχημα είναι να απαντηθεί επιτέλους το ερώτημα τι μπορεί να κάμει η Ευρώπη για να πάψει να παράγει άτομα που ασπάζονται την ταυτότητα je suis terroriste, τζαι να βοηθήσουμε να σταθεροποιηθούν οι δίπλα μας κοινωνίες τις οποίες για χρόνια αγνοούσαμε ή υποσκάπταμε ή αφήναμε άλλους να τις υποσκάπτουν για τους δικούς μας σκοπούς.