Δύο γυναίκες οδηγούσαν τότε, το 1955, η Νίτσα και η Άβα Γκάρντνερ, μας ενημερώνει η ηρωίδα του έργου του Γιώργου Τριλλίδη, πραγματικό πρόσωπο, μέσα από τις ερμηνείες της Νίκης Δραγούμη και της Παναγιώτας Παπαγεωργίου. Τότε η γυναίκα είχε μεν την επιλογή να μην μείνει στα μετόπισθεν και να συμμετάσχει στον αγώνα των αντρών, όμως διακινδύνευε πολύ περισσότερα από τη ζωή της, όπως έμαθε η Νίτσα Χατζηγεωργίου όταν ως αποτέλεσμα των όσων έκανε για χάρη του αγώνα στιγματίστηκε από τους άντρες ως "χαλαρών ηθών". Η σκηνοθεσία του Πάρι Ερωτοκρίτου και η δουλειά των δύο ηθοποιών δίνουν μια πολιτική διάσταση στο έργο, πέρα από τις αναγνώσεις του καθενός σχετικά με τον αγώνα της ΕΟΚΑ, για τη σχέση της εξουσίας με τους ανθρώπους που χρησιμοποιεί. Ταυτόχρονα η Νίτσα "διχοτομείται" από τις δύο ηθοποιούς σε νέα και πρόωρα γερασμένη, πραγματική και φαντασιακή, επαναστάτρια κατά της αποικιοκρατίας και επαναστάτρια κατά της περιθωριοποίησής της.

Γιώργος Κακούρης