Είχαμε τη μεγάλη ευχαρίστηση [κάτι που δεν συμβαίνει και πάρα πολύ συχνά] να εξακριβώσουμε πως επαληθεύτηκαν πλήρως οι μουσικές προβλέψεις που εκφράστηκαν στον "Πολίτη" [Κυριακή 26.6.2016] για την τελευταία "επίσημη" συναυλία της σεζόν της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου.
Το πρόγραμμα υπήρξε όντως ποικίλο και δροσερό και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των φιλόμουσων μέχρι την τελευταία νότα. Ο υπέροχος συνδυασμός των νέων ταλέντων στο πρώτο τους βήμα σαν σολίστες, μαζί με τη ραφιναρισμένη συνοδεία της ΣΟΚ, μας άφησαν μια αίσθηση μεγάλης ικανοποίησης.
Ο Ανδρέας Κραμπιάς, με το καλά χαλιναγωγημένο μπουζούκι του, μας φανέρωσε τη δεξιοτεχνία του στο Κονσέρτο του Vivaldi. Σίγουρα θα περιμένει μια καινούργια σύνθεση, γραμμένη ειδικά για μπουζούκι, που να επεξεργάζεται τις δυνατότητες αυτού του λαϊκού οργάνου με τα σημερινά δεδομένα. Αγαπητέ Χριστόδουλε Γεωργιάδη, μήπως ήρθε η ώρα για το πρώτο σας Concerto for Bouzouki and Orchestra;
Ο Ιούλιος Γεωργακόπουλος ήταν κυρίαρχος στο ξυλόφωνό του, στη γιαπωνέζικη σύνθεση Concertino του Mayuzumi. Οι δίδυμες μπαγκέτες του ανεβοκατέβαιναν με μαγικό ρυθμό και στις τρεις οκτάβες, με το κοινό να καταχειροκροτεί αυτή τη σπάνια εκτέλεση.
Στους εύθυμους ρυθμούς χαμπανέρα μάς ταξίδεψε η Κωνσταντίνα Μαϊμάρη με το βιολί της, στη σύνθεση Havanaise του Saint-Saens. Με ένα ιδιαίτερα γενναιόδωρο δοξάρι, συνταίριαζε πολύ όμορφα τους δικούς της ήχους με αυτούς της ορχήστρας, χαρίζοντάς μας αρμονικότατα αποτελέσματα.
Οι νεαροί σολίστες τα πήγαν περίφημα στις εκτελέσεις τους. Μια μικρή αμηχανία τους την ώρα της υπόκλισης και του χειροκροτήματος υπήρξε τόσο φυσιολογική όσο και χαριτωμένη, τονίζοντας το νεαρό της ηλικίας τους. Υποβοηθήθηκαν όμως με διακριτικότητα από τον μαέστρο Γιώργο Κουντούρη και έτσι το χειροκρότημα του κοινού υπήρξε ακόμα πιο ζεστό!
Να μην ξεχάσουμε και την πολύ πρωτότυπη, αλλά όχι αλλόκοτη, σύνθεση του σύγχρονου Kancheli "A little Daneliade". Ακούσαμε ένα αινιγματικό συνδυασμό εγχόρδων και πνευστών σε εκτέλεση που απαιτεί απόλυτη ακρίβεια και ήχους όχι ιδιαίτερα συμβατούς, όπου οι φωνές και τα... μουρμουρητά των μουσικών, πάντα υπό έλεγχο, συμπλήρωναν τα ορχηστρικά ακούσματα!
Ο Γιώργος Κουντούρης με τη ΣΟΚ, υποβοηθούμενοι από την ηχητική του "μικρού" Παλλάς, μας έδωσαν την εντύπωση πως τα 40 τόσα όργανα της ΣΟΚ είχαν γίνει ξαφνικά 80! Μια τόσο μεγάλη ορχήστρα είχαμε την εντύπωση πως απολαμβάναμε στον "Κουρέα της Σεβίλλης" [Rossini] και το ενθουσιώδες φινάλε της οβερτούρας σκόρπισε παντού χαμόγελα ικανοποίησης. Περιμένουμε με ανυπομονησία τα συμφωνικά ακούσματα του φθινόπωρου και του χειμώνα...
