Χρησιμοποιώντας σε μεγάλο βαθμό μυθοπλαστικά στοιχεία, το έργο "Αντρόνικος ή ο ζωγκράφος" δίνει στους θεατές μια ιδέα του Κώστα Στάθη, ενός ζωγράφου από τον Ασκά που δυστύχησε να ζήσει σε λάθος εποχή, με λάθος πατέρα. Τρομοκρατήθηκα στην αρχή, θεωρώντας πως ο Νεκτάριος Θεοδώρου που κρατά τον μοναδικό ρόλο σε αυτό το έργο είναι πολύ πιο έντονος απ' όσο χρειάζεται. Ωστόσο, όσο προχωρούσε η πλοκή, άλλαζε ο τόνος και οι φωνές, υποδεικνύοντας την ξεχωριστή -ψυχολογική κυρίως- κατάσταση του πρωταγωνιστή κάθε φορά. Πολύ καλή ερμηνεία σε ένα δύσκολο, απαιτητικό έργο, γραμμένο με πολλή δεξιότητα (και έρευνα για τον Κώστα Στάθη) από την Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου. Το κείμενο είναι και το μεγάλο ατού αυτής της νέας παραγωγής της θεατρικής ομάδας Σόλο Για Τρεις, σε σκηνοθεσία Μαρίας Καρσερά. Που θίγει ένα άλλο -καίριο και επίκαιρο- στοιχείο: τη διαφορετικότητα και την ανοχή της. Γιατί, σε αντίθεση με τις "Γυναίκες" [δες δίπλα] που υπέμεναν την καταπίεσή τους και ήταν και αισιόδοξες, ο "Αντρόνικος" δεν την άντεξε. Εν τέλει, αυτή η άτιμη διαφορετικότητα... Αξίζει να καταστρέφονται ζωές ανθρώπων εις το όνομα της "νόρμας";

Παραστάσεις στο Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού - Κοραή 1 [έναντι Παγκυπρίου Γυμνασίου] κάθε Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 20:30 μέχρι τις 23 Οκτ..

Μερόπη Μωυσέως