Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Όταν μιλά ο Αρχιεπίσκοπος για ΛΟΑΤΙ θέματα ή το Κυπριακό ή τόσα άλλα που δεν αποτελούν αρμοδιότητά του, πολύς κόσμος, δικαίως, εκνευρίζεται. Πολύς κόσμος παίζει πελλόν για τα όσα ακούγονται, μη θέλοντας να προσβάλει τους πιο συντηρητικούς. Και φυσικά αρκετός κόσμος, οι θρησκόληπτοι των καθημερινών μετανοιών και της πλήρους υποταγής σε κάποια μυθολογικά κείμενα που θεωρούν πως γράφτηκαν απευθείας από τον Θεό (κάτι που δεν λένε ούτε καν οι θεολόγοι), σπεύδει να τον υπερασπιστεί. Καλύπτοντας τις δικές τους ψυχολογικές ανεπάρκειες και μίσος με το ράσο της εξουσίας και το άλλοθι που τους δίνει ο Προκαθήμενος.

Αναλόγως, όταν ο Αντώνης Φανιέρος βγαίνει για να παραπονεθεί σε ενημερωτική ιστοσελίδα ότι οι «Τούρκοι» βοήθησαν να ξηλωθούν παράνομα καζίνο στην Πύλα στα οποία φέρεται να είχε ανάμιξη, υπάρχουν πολλοί που ανόητα είπαν «τουλάχιστον τούτος κλέφτει που τους άλλους που κλέφτουν». Και που πιο παλιά καλοείδαν την ιδέα να μπει ο συγκεκριμένος… επιχειρηματίας στην πολιτική με τη λογική «οι άλλοι εν καλλύτεροι;» Λες και τον πήχη πρέπει να τον κατεβάζουμε μήπως και χάσουμε τα νέα πολιτικά φυντάνια αντί να τον ανεβάζουμε.

Όλοι μας δημιουργήσαμε και ανεχόμαστε μια κοινωνία όπου δεν πειράζει αν μεγάλος αριθμός πολιτών απέχει από την πολιτική ή θεωρεί πως δεν τον αφορά από τη στιγμή που έχει βάλει το μέσον του, έχει βρει τη δουλίτσα, γίνεται η εξυπηρέτηση που θέλει αν ξέρει τον τάδε ή τον δείνα. Η πολιτική τάξη δεν επιδίωξε αλλαγή αυτού του τρόπου σκέψης από τη στιγμή που είχε μαντρισμένους ψηφοφόρους που, όση και να είναι η αποχή, θα τους διατηρούν στην εξουσία.

Μέχρι και σήμερα οι πολιτικοί μαλώνουν στη Βουλή και στα πάνελ με μόνο αποδέκτη την πολιτική τους πελατεία – εφόσον νιώθει ο υποστηρικτής τους ότι «κέρδισε η ομάδα» δεν έχει σημασία αν έγινε σωστή συζήτηση ή αν έχει υπάρξει αποτέλεσμα, έτσι; Με την αδιαφορία μας όμως και την ανευθυνότητα των πολιτικών θρέψαμε ένα τέρας χειρότερο από αυτό των φασιστών που λυμαίνονται σήμερα δύο έδρες στο κοινοβούλιο. Θρέψαμε μια πολιτικά αμόρφωτη κοινωνία η οποία είναι έρμαιο σε αυτόν που «θα τα πει όπως είναι», που θα αντικατοπτρίσει και θα διογκώσει τα χειρότερα ένστικτα των ψηφοφόρων του.

Αν σε μερικές μέρες Πρόεδρος μιας από τις ισχυρότερες χώρες του κόσμου μπορεί να είναι ένας ανόητος, επικίνδυνος, σεξιστής, διεφθαρμένος άνθρωπος με απύθμενο θράσος, ας αποφύγουμε να κοροϊδέψουμε με παρόμοιο θράσος τα «αμερικανάκια» για τη βλακεία που υποτίθεται τα διακατέχει. Ζούμε κι εμείς, και εδώ και στο παγκόσμιο, σε μια κοινωνία γεμάτη Τραμπ.