Γράφει η Αγγελική ΜΚ Αθανασιάδη | @aggeliki.mk

Εκλογές! Ο θεμέλιος λίθος της δημοκρατικής πρακτικής, κατά πολλούς, μια ευκαιρία για να εκφραστεί η θέληση του απλού λαού, για κάποιους άλλους, και για εμάς τους γραφίστες ένα σύντομο ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων της οπτικής επικοινωνίας. Πραγματικά οι προεκλογικές περίοδοι, και έχουμε πολλές τέτοιες στον τόπο μας για να μην πλήττουμε ποτέ, παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον για έναν σχεδιαστή. Το ενδιαφέρον αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην επαγγελματική ή και οικονομική πλευρά του θέματος αλλά πολύ συχνά αποτελεί και το εφαλτήριο για περαιτέρω έρευνα και ανάλυση τόσο από αισθητικής, όσο και από σημειολογικής πλευράς. Από το blockbuster των προεδρικών εκλογών, μέχρι τα b-movies των δημοτικών, το σκηνικό μοιάζει στη βάση του επαναλαμβανόμενο και προβλέψιμο. Υποψήφιοι προς αναζήτηση δημοτικότητας και καλλιέργεια αναγνωρισιμότητας από τη μια πλευρά και γραφίστες στον ρόλο του μάγου Χουντίνι από την άλλη. Και μπορεί η απόδραση από τον ζουρλομανδύα να μην ανήκει στις επαγγελματικές δεξιότητες ενός σχεδιαστή οπτικής επικοινωνίας, όμως οι επαγγελματικές αντιξοότητες της προεκλογικής περιόδου δεν απέχουν πολύ από το να τον οδηγήσουν σε ένα στενό εναγκαλισμό με το εν λόγω ένδυμα.

Αν όπως λένε "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο", τότε ο πελάτης υποψήφιος δήμαρχος ή δημοτικός σύμβουλος έχει κατά κοινή ομολογία του ιδίου, της γυναίκας του, της πεθεράς του και του Πάμπου του κουμπάρου από την Πάφο, που σημειωτέον ξέρει από αυτά, το αλάθητο του Πάπα. Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα ή καταστάσεις να θεωρηθεί εντελώς συμπτωματική. Μπορεί ο μέλλον αστέρας της τοπικής πολιτικής ζωής να θέλει να απευθύνει ανοικτή πρόσκληση προς τους πιθανούς ψηφοφόρους του, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ύφος και η αισθητική της πρόσκλησης αυτής θα πρέπει να έχει προκύψει από τα δειγματολόγια προσκλητηρίων γάμου του επίσης τοπικού τυπογραφείου. "Ουκ εν τω πολλώ το ευ" έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και είχαν μόνο μία γραμματοσειρά, για όλες τις εποχές του χρόνου. Από όποια πλευρά και να το δει κάποιος, τρεις γραμματοσειρές για τρεις γραμμές κείμενο είναι το λιγότερο υποβάθμιση της αισθητικής, αν όχι της αναγνωσιμότητάς του. Όσο για τη χρήση της γραμματοσειράς comic sans, ναι το είδαμε και αυτό σε μια στροφή του δρόμου που παραλίγο να γίνει ευθεία, για την επικοινωνία των προεκλογικών υποσχέσεων του υποψηφίου, από μόνη της μαρτυρά τη σοβαρότητά τους και την πιθανότητα πραγματοποίησής τους.

Η οπτική επικοινωνία βέβαια δεν είναι μόνο κείμενο και τυπογραφία αλλά ταυτόχρονα και χρώματα και εικόνες. Εδώ συνήθως έχουμε να κάνουμε με τα κλισέ της κάθε εποχής. Κάποτε ήταν το ζιβάγκο απαραίτητο ένδυμα για κάθε φέρελπι πολιτευόμενο, ακολούθησε η εποχή της κόκκινης γραβάτας, ενώ αργότερα μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το τιμολόγιο για ένα κοστούμι εκτοξεύθηκε σε τετραψήφια νούμερα. Σήμερα διάγουμε την εποχή του ανοικτού πουκάμισου. Από τη μια η οικονομική κρίση και πού να βρεις λεφτά για ολόκληρο κοστούμι και από την άλλη η κλιματική αλλαγή, που είχε να βρέξει έξι μήνες, ανάγκασε τους υποψήφιους πολιτευτές όχι μόνο να πετάξουν τα σακάκια τους αλλά να ξεκουμπώσουν και δυο κουμπιά από το πουκάμισό τους. Όσο για το δασύτριχο του θέματος, ας όψεται το Photoshop. Να μην ξεχάσουμε βέβαια και την απαραίτητη χειραψία με τον πρόεδρο του κόμματος. Ζεστή και εγκάρδια φανερώνει την αποδοχή και την έγκριση του... Μάστρου και προσθέτει μονάδες στο προφίλ του υποψηφίου και σταυρούς προτίμησης στο ψηφοδέλτιο. Για να αποδώσουμε όμως "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι", δεν είναι και λίγοι εκείνοι που πραγματικά καταφέρνουν να αξιοποιήσουν τη δύναμη της ορθής οπτικής επικοινωνίας προς όφελος της δημόσιας εικόνας τους, συχνά αποτεινόμενοι στις υπηρεσίες ενός επαγγελματία σχεδιαστή, με το εκλογικό αποτέλεσμα να είναι ευθέως ανάλογο της προεκλογικής τους παρουσίας. Έστω και πλεοναστικά λοιπόν, καλή επιτυχία!