Αν ψάχνετε την κλασική αστυνομική σειρά, τότε σίγουρα αυτό το κείμενο δεν σας αφορά. Επίσης, δεν σας αφορά αν ανήκετε στην κατηγορία εκείνων των τηλεθεατών που είδαν το "True detective" και ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ με τον πρώτο κύκλο, που ψάχνουν τον συνεχιστή του.

Ε, λοιπόν το "Mindhunter" είναι κάτι πέρα από μια απλή αστυνομική σειρά, η οποία ασχολείται περισσότερο με τον τρόπο που σκέφτονται οι εγκληματίες, παρά με τον τρόπο που σκοτώνουν ή και αντιδρούν απέναντι στα θύματά τους. Ξεκινώντας από τα βασικά της πλοκής, βρισκόμαστε στη δεκαετία του '80, όπου δύο ειδικοί πράκτορες του FBI στο Τμήμα Ανάλυσης Συμπεριφοράς βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πολύπλοκη υπόθεση, η οποία περιλαμβάνει πολλούς serial killers.

Η σειρά στο βασικό της πρωταγωνιστικό δίδυμο δεν ξεφεύγει από το σύνηθες στοκ των αστυνομικών σειρών: Ο Ford είναι ο νέος, 30 και κάτι, το ανοιχτό μυαλό που θέλει το καινούργιο, εσωστρεφής, αδιαπέραστος, ενώ ο Teds είναι ο μεσήλικας, πιο έμπειρος, προσγειωμένος, παλαιάς κοπής μπάτσος. Οι δολοφονίες είναι καθημερινό φαινόμενο στο ρεπερτόριό τους και αντιλαμβάνονται πως υπάρχει ένα μοτίβο το οποίο συνδέει όλους τους δολοφόνους. Έτσι, ξεκινούν μια σειρά συνεντεύξεων από τους φυλακισμένους κατά συρροή δολοφόνους ώστε να αντιληφθούν τον τρόπο που σκέφτονται, τη συμπεριφορά ή και γενικότερα την ψυχολογία τους, με σκοπό να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις που αποκομίζουν από όσα καταγράφουν σε ένα μαγνητόφωνο για επίλυση άλλων υποθέσεων. Παράλληλα, λειτουργούν και ως σύμβουλοι φρικαρισμένων ντόπιων μπάτσων, σε (φαινομενικά) φιλήσυχα μέρη, κατά τη διεξαγωγή των ερευνών για εγκληματίες αντίστοιχου προφίλ.

Μιλάμε για μια εποχή στην οποία ο όρος serial killer δεν είχε καθιερωθεί (ο πρωταγωνιστής της σειράς τούς ονομάζει sequence killers), ενώ η ποινική ψυχολογία δεν είχε καν "εισβάλει" στην Αστυνομία, αφού τότε ακολουθούσαν το κλασικό μπατσικό triple threat φώναξε - χτύπα - μολόγα. Γι' αυτό άλλωστε και η υπηρεσία τους έχει αρχικά αντιρρήσεις για την αποτελεσματικότητα της θεωρητικής προσέγγισης σε αληθινά και φρικιαστικά εγκλήματα. Βασισμένο στο βιβλίο "MindHunter: Inside the FBI's Elite Serial Crime Unit", ο David Fincher φτιάχνει ένα slow burner αστυνομικό δράμα για εκείνους τους τύπους που δεν φοβούνταν να μελετήσουν την παρανόηση, ένα τμήμα του εγκεφάλου που για κάποιους λόγους δεν εξερευνάτο τόσο εύκολα.

Το ισχυρό σημείο της σειράς βρίσκεται στις κλειστοφοβικές αίθουσες, εκεί που οι ήρωες συναντούν serial killers, οι οποίοι υπήρξαν στην πραγματικότητα, όπως ο Εντ Κέμπερ που σκότωσε τους παππούδες του αλλά και επτά γυναίκες (ανάμεσά τους και η μητέρα του), τις οποίες αποκεφάλισε για να επιδοθεί σε σεξ με τα πτώματα και τα κεφάλια τους. Στημένο σχεδόν θεατρικά, οι διάλογοι μεταξύ αστυνομικών και εγκληματιών είναι τόσο ρεαλιστικοί που σε καθηλώνουν, σε σημείο που νομίζεις πως βλέπεις ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ. Η αλήθεια είναι πως αργεί να πάρει μπρος, αλλά αν μπεις στο νόημα γίνεται "εγκληματικά εθιστική, αφενός λόγω της... ψυχραιμίας με την οποία χειρίζεται την αισθητική της εποχής και αφετέρου λόγω της επιμονής του Fincher να προσφέρει ένα δυστοπικά μουντό, ατμοσφαιρικό δράμα.

* Η σειρά στριμάρει στο Netflix.