Ήταν ένα event που κράτησε σχεδόν πέντε ώρες. Ένα event που το παρακολούθησαν περίπου 2000 άτομα και σχεδόν άλλα 160.000 ζωντανά από το YouTube ή μαγνητοσκοπημένο μέσα στο πρώτο 24ωρο. Οι Unboxholics κατέβηκαν στην Αθήνα για το μεγάλο τους live. Σαν ροκ-σταρ, τα αδέλφια από την Αριδαία της Μακεδονίας, ο Σάκης και ο Αλέκος Καρπάς, αγαπημένοι YouTubers και δημιουργοί της σελίδας unboxholics.gr ανέβηκαν στη σκηνή με τους φίλους τους και διασκέδασαν τους φαν τους εν μέσω δυνατής μουσικής, εφέ, μ' ένα τεράστιο βίντεο γουόλ πίσω τους... ένα άψογο σόου.
Είχα τη φαεινή ιδέα να στρίψω στην Ιερά Οδό από την Πειραιώς. Ευτυχώς είδα τα πλήθη από μακριά κι έκανα τη γύρα να βγω από πίσω. Το event ήταν για τις 5 αλλά ήδη από τις 2 το μεσημέρι ο κόσμος είχε σχεδόν κλείσει τον δρόμο. Ήταν όλοι εκείνοι που δεν είχαν καταφέρει να βρουν εισιτήρια και ήλπιζαν να καταφέρουν να μπουν με κάποιο τρόπο. Όταν ανακοινώθηκε το event περίπου δύο εβδομάδες νωρίτερα, σε λιγότερο από δύο ώρες είχαν τελειώσει όλα τα εισιτήρια, που για να λέμε την αλήθεια ήταν όλα δωρεάν. Τα φρόντιζε όλα ο χορηγός. Το πρώτο πράγμα που κατέγραψε ο εγκέφαλός μου ήταν τα καπνογόνα και σκέφτηκα αμέσως να κάνω αναστροφή. Αλλά δεν ήμουνα μόνη μου στο αυτοκίνητο και μετά δεν θα με ξέπλενε ούτε ο Ιορδάνης ποταμός. Από το παρκαρισμένο αυτοκίνητο μέχρι την είσοδο έκανα τη μαμά. "Αν χαθούμε, ραντεβού στο τάδε σημείο". "Μάνα έχουμε κινητά". "Ναι αλλά μπορεί να χαθούν, να σπάσουν, πού να ξέρω τι μπορεί να γίνει". "Το θυμάσαι το σημείο;" Ώρες ώρες βαριέμαι να με ακούω...
Μέσα ήταν ήδη γεμάτο. Φοβόμουν ότι θα υπάρχουν πολύ περισσότεροι από όσους επιτρέπεται αλλά όχι. Ήταν ανεκτά. Αλλά ήμασταν όρθιοι. Βρήκαμε θέσεις σχετικά άνετα αλλά πίσω. Φαίνεται ότι το 4.30 ήταν ήδη αργά. Όχι, βέβαια, ότι ξεκίνησε στις 5 ακριβώς. Φαίνεται ότι είχα επηρεαστεί από το Comic Con το καλοκαίρι στη Λευκωσία που πήγαμε από τα χαράματα. Εμείς και τα φορτηγά που ξεφόρτωναν. Λίγο πριν μπούμε πήραμε και κάρτες να δούμε τι δώρο κερδίσαμε. Όλοι κέρδιζαν κάτι, ακόμα κι εγώ που δεν κερδίζω ποτέ τίποτα. Ένα βραχιολάκι USB. Ωραίο. Θα το προτιμούσα σε κόκκινο... Βγάλε άκρη, μου χάρισαν γάιδαρο και τον κοίταγα στα δόντια. Μετά βγάλαμε και φωτογραφία. Σ' ένα μηχάνημα που φαίνομαι να κραδαίνω ένα σπαθί στο ένα χέρι και μια λόγχη στο άλλο. Λείπει ένα μικρό κομματάκι από το κεφάλι μου αλλά ποιος νοιάζεται, δεν πρόκειται να τη δείξω πουθενά. Μου την έστειλαν με μέιλ.
Άρχιζα να χαζεύω τον κόσμο. Πάω στοίχημα ότι δεν υπάρχει ούτε ένας παρουσιαστής ή τηλεστάρ γενικότερα [πλην Σαρβάιβορ] που θα μπορούσε να μαζέψει τόση πιτσιρικαρία στις πέντε το απόγευμα, μέσος όρος ηλικίας τα 20. Μια συναυλία ίσως. Για πολιτικούς ας μην το κουβεντιάσουμε καλύτερα.
Και μετά η καρδιά μου σφίχτηκε. Δεν έχω παρακολουθήσει τους Unboxholics με προσοχή. Κι αν είναι τίποτα ακροδεξιά στοιχεία; Και αν κάνουν κι αυτοί "αστειάκια" για τους Εβραίους; Τόσες και τόσες μελέτες για τους YouTubers δείχνουν ότι τα πράγματα δεν είναι ρόδινα... τι κάνω τώρα;
Τίποτα γιατί τα παιδιά είναι μια χαρά. Και όταν ξεκίνησαν χαλάρωσα. Ήταν χαρισματικοί στη σκηνή και εύγλωττοι με σωστά ελληνικά. Και μας στη Νότια Ευρώπη δεν μας νοιάζει αν κάνουν και κανένα αστείο που στη Νορβηγία θα το έλεγαν σεξιστικό. Γελάμε κι εμείς τα κορίτσια. Και πράγματι γέλασα με την ψυχή μου. Κι αν έφυγα πριν τελειώσει είναι γιατί δεν άντεχαν τα πόδια μου άλλο...
Ευχαριστώ την digital minds για τα εισιτήρια της τελευταίας στιγμής.
