Στη Γαλλία θα μας πάει σήμερα η βόλτα μας για να παρακολουθήσουμε εκεί τις ευρωεκλογές. Όχι συμβατικά αλλά με έναν εντελώς ιδιαίτερο τρόπο: τα βιντεοπαιχνίδια.

Εδώ και πολύ καιρό γνωρίζουμε ότι τα παιχνίδια έχουν χρήσεις που πηγαίνουν πολύ πέρα από την απλή διασκέδαση. Ίσως ο πρώτος οργανισμός που το ανακάλυψε ήταν ο αμερικανικός στρατός ο οποίος χρησιμοποίησε τα παιχνίδια ως εργαλείο στρατολόγησης (America’s Army, https://www.americasarmy.com/), εκπαίδευσης (UrbanSim, http://www.urbansim.com/) ακόμα και θεραπείας μετατραυματικού σοκ (Full Spectrum Warrior). Σίγουρα πολλές φορές τα βιντεοπαιχνίδια έχουν χρησιμοποιηθεί στην εκπαίδευση, όλων των ηλικιών, και πρόσφατα, σύμφωνα με τη θεωρία του gamification, μπαίνουν δυναμικά σε όλους σχεδόν τους τομείς.

Με την πολιτική τα βιντεοπαιχνίδια ασχολήθηκαν κυρίως με την αφορμή του πολέμου του Ιράκ το 2003. Το καλύτερο δείγμα ήταν το διάσημο Bushgame όπου ο παίκτης προσπαθούσε να σταματήσει τα σχέδια της κυβέρνησης Μπους. Χρησιμοποιούσε μάλιστα χαρακτήρες όπως τον παλαιστή Χαλκ Χόγκαν, τον ραδιοφωνικό παραγωγό Χάουαρντ Στερν, την Πάρις Χίλτον αλλά και το ρομπότ Βόλτρον. Αλλά όλοι μας παίξαμε ένα παιχνίδι τεχνολογίας flash για να του πετάξουμε παπούτσια ή πίτες και να σταματήσουμε τον πόλεμο.

Συσπείρωση μέσω video games: Υποψήφια στις Ευρωεκλογές είναι η ηρωίδα του Super Jam Bros και πρέπει να πάρει πίσω τα αστέρια της ευρωπαϊκής σημαίας που έκλεψαν οι «λαϊκιστές» αντίπαλοί της

Τέτοια διαδικτυακά παιχνίδια και με άλλη θεματολογία κυριάρχησαν τα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα. Πολλά από αυτά ήταν πολύ απλά άλλα ήταν κακόγουστα και ήταν φανερό ότι σκαρώνονταν στα όρθια για να εξυπηρετήσουν την πολιτική επικαιρότητα. Ίσως το πιο σημαντικό από όλα αυτά ήταν το September 12th, ένα ιδιαίτερο παιχνίδι που φτιάχτηκε από έναν δημοσιογράφο του CNN και που μόνος στόχος του ήταν να δείξει σε όλους ότι η βία παράγει περισσότερη βία. Το September 12th απέκτησε και αδελφάκι, το Madrid, που είχε θέμα τις δολοφονικές επιθέσεις στη Μαδρίτη το 2004.

Πάνω σε αυτήν την παράδοση, οι Γάλλοι κυκλοφόρησαν ειδικά για τις ευρωεκλογές διαδικτυακά βιντεοπαιχνίδια για να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους των κομμάτων και, γιατί όχι, να προσελκύσουν νέους.

Το Super Jam Bros είναι το παιχνίδι που έβαλαν στο δίκτυο οι “Νέοι με τον Μακρόν”. Εμπνευσμένο από τη μόδα των παιχνιδιών ρετρό, έχει ως ηρωίδα τη Ναταλί Λουαζώ, την επικεφαλής του συνδυασμού Αναγέννηση που υποστηρίζεται από το κόμμα του Γάλλου Προέδρου. Στο παιχνίδι η Λουαζώ πρέπει να πάρει πίσω τα αστέρια της ευρωπαϊκής σημαίας που έχουν κλέψει οι “λαϊκιστές” αντίπαλοί της, Marus Popus (Μαρίν Λεπέν, Εθνικός Συναγερμός) και Melanrus (Ζαν-Λυκ Μελανσόν, Ανυπότακτη Γαλλία). Το παιχνίδι προκάλεσε πολλά σχόλια τόσο θετικά όσο και αρνητικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και μια απάντηση από το Γαλλικό Κομουνιστικό Κόμμα (που κατεβαίνει αυτόνομα και όχι μαζί με την Ανυπότακτη Γαλλία).

Το δικό τους παιχνίδι λέγεται “Μια εργάτρια στο Ευρωκοινοβούλιο” κι έχει ηρωίδα τη δεύτερη του συνδυασμού (που είναι με λίστα και όχι σταυρό) Μαρί-Ελέν Μπουλάρ, η οποία πρέπει να νικήσει τους φασίστες, τους τραπεζίτες και τους λομπίστες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που στη Γαλλία εμφανίζονται τέτοια παιχνίδια. Ήδη στις προεδρικές του 2017, η Ανυπότακτη Γαλλία είχε λανσάρει το Fiscal Kombat (παράφραση του δημοφιλούς παιχνιδιού Mortal Kombat) στο οποίο ο Μελανσόν ταρακουνούσε τους αντιπάλους του για να “δώσουν πίσω τα χρήματα”.

Παρόλο που τα βιντεοπαιχνίδια είναι συνώνυμα της διαδραστικότητας και του δυναμισμού, δεν έχουν γίνει ακόμα σοβαρό εργαλείο πολιτικής επικοινωνίας. Αλλά δεν θ’ αργήσουν. Άλλωστε ο Πρόεδρος Ομπάμα έδειξε τον δρόμο ήδη από το 2008, όταν μία από τις πιο επιτυχημένες εκστρατείες του για την εγγραφή ψηφοφόρων διεξήχθη μέσα στα βιντεοπαιχνίδια μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείας παγκοσμίως, της ΕΑ (FIFA, SIMS, κ.λπ.).