Παράθυρο logo
Electric Dreams: Ένας άλλος καθρέφτης. Και καθόλου μαύρος
Δημοσιεύθηκε 07.05.2018 12:03
Electric Dreams: Ένας άλλος καθρέφτης. Και καθόλου μαύρος

Ψάχνοντας συνεχώς τις ελεγείες του μέλλοντος, και αποφεύγοντας εκείνες τις σειρές που βγαίνουν με τη σέσουλα βασισμένες στα κόμικς, οι οποίες δεν χρειάζονται κριτική, αφού είναι love them or hate them, μπήκαμε στο σύμπαν του Philip K. Dick και στο διαμαντάκι "Electric dreams", μια σειρά αυτοτελών επεισοδίων, συμπαραγωγής Channel 4 και Amazon.

"Blade Runner", "Total Recall", "The Man in the High Castle", "Minority Report" είναι μόνο μερικές από τις ιστορίες του Dick, συνεπώς μπορείς να αντιληφθείς αν έχεις δει έστω και μία από αυτές τις ταινίες σε τι κόσμο μπαίνουμε παρακολουθώντας τη σειρά "Electric dreams", που βασίζεται σε ιστορίες του δημιουργού. Τα όνειρά του μπλέκουν τη φαντασία με την πραγματικότητα, την τεχνολογία με τις αναταραχές του μυαλού, τους φιλοσοφικούς στοχασμούς με τη μελλοντική εξέλιξη.

Έχοντας βάση το Channel 4 που ήταν υπεύθυνο και για το "Black mirror", είναι λες και το κανάλι έψαχνε τον αντικαταστάτη του, όταν ο δημιουργός του "Black" μετακόμισε στο Netflix. Και με σύμμαχο το "αντίπαλον δέος" του Netflix, Amazon, σίγουρα θεωρείς πως βλέπεις μια άλλη σειρά στην ίδια λογική. Και η αλήθεια είναι πως οι ρίζες των ιδεών τους συναντώνται σε ένα παράλληλο σύμπαν, για το οποίο δεν θα μάθουμε ποτέ. Μόνο που στο τέλος της ημέρας οι δύο σειρές έχουν μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση.

Τα εναλλακτικά σύμπαντα, τα ανθρωποειδή, οι εικονικές προσομοιώσεις και τα ταξίδια σε άλλους πλανήτες, που μας μεταφέρουν τα "ηλεκτρικά" όνειρα του Philip Dick, εστιάζουν κυρίως στην ίδια την ανθρώπινη φύση. Σε αντίθεση με το "Black mirror", στο οποίο ο άνθρωπος είναι έρμαιο των τεχνολογικών εξελίξεων, στο "Electric dreams" όλα είναι ιδωμένα μέσα από τους ανθρώπους και τα συναισθήματά τους. Εδώ, η επανάσταση δεν θεωρείται δεδομένη, και γίνεται προσπάθεια η νέα τάξη πραγμάτων (όποια κι αν είναι αυτή) να γίνει αποδεκτή από τους "καλούς" της κάθε ιστορίας. Άλλωστε και στις δεκαετίες που ο Dick έγραφε τα διηγήματά του, ήταν περισσότερο υπαρκτός ο φόβος για την εξέλιξη του ανθρώπου.

Κάποιες φορές μπορεί εκ πρώτης όψεως οι ιστορίες να είναι σουρεαλιστικές, αλλά οι ανησυχίες που προκαλούν και εξετάζουν παραμένουν πραγματικές και διαχρονικότατες. Η επιστημονική φαντασία της δεκαετίας του '60 συναντά τη σύγχρονη τηλεόραση, σε μια σειρά-φόρο τιμής σε έναν από τους καλύτερους δημιουργούς επιστημονικής φαντασίας. Και μάλιστα μπλέκοντάς μας στα πανανθρώπινα και υπερκόσμια ερωτήματα, των οποίων όλοι μας θα θέλαμε να δούμε την αλήθεια με ένα πετάρισμα των βλεφάρων. Άλλωστε, ακόμη κι αν υπάρχει το άγνωστο, όλοι μας θέλουμε να αποτελούμε μέρος της αλλαγής.