Το κάθε μας Enter μετράει. Το κάθε μας enter δείχνει ποιοι είμαστε και φανερώνει το τι θέλουμε να κάνουμε. Το κάθε μας enter μόνο αθώο δεν είναι. Ούτε και τυχαίο. Το κάθε μας enter είναι μοιραίο.

Αυτό προσπαθώ να πω τόσα χρόνια από τις σελίδες του "Πολίτη". Είχε προηγηθεί το "PC Magazine" και η εκπομπή Infocafe από τις συχνότητες του Πρώτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Και μερικά σταθερά ή σκόρπια άρθρα σε άλλα έντυπα, όλα εξαιρετικά [τα έντυπα όχι τα άρθρα].

Μετά από τόσα χρόνια είπα να τα μαζέψω κάπου όλα γιατί παρόλο που "ζουν" όπως μ' έμαθε να λέω η φίλη μου η Δήμητρα στο διαδίκτυο, είναι αλλιώς να "βρίσκονται" και κάπου όλα μαζί. Και το χαρτί θα ήταν ωραίο αλλά δυστυχώς είναι πια ακριβό και μη οικολογικό. Τι έκανα λοιπόν; Μάζεψα (σχεδόν) όλα τα άρθρα και τα χώρισα σε κατηγορίες - κεφάλαια. Μέσα σε αυτά, τα άρθρα παραμένουν με χρονολογική σειρά εκτός από εκεί που υπάρχουν υποενότητες. Δεν χωράει εδώ να σας πω και τα κεφάλαια αλλά θα τα καταλάβετε αμέσως.

Έκανα ελάχιστη επιμέλεια (που κράτησε όμως πολύ γιατί περάσαμε τις 500 σελίδες). Σε κάποια σημεία θα βρείτε κι ένα (σημείωση: ...) κι αυτό μόνο όταν κάτι είναι ιδιαίτερα παρωχημένο ή ο ιστότοπος στο διαδίκτυο δεν υπάρχει πια (ωραία ιδέα, να κάνω κι ένα κείμενο για τα εκατομμύρια broken links). Πρόσθεσα κι ελάχιστες φωτογραφίες και μόνο όταν πραγματικά άξιζε τον κόπο. Είναι από καρδιάς που θέλω να ευχαριστήσω τις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, τον Αντώνη και την Αλεξάνδρα και τον Δημήτρη Ιούλιο Κοσμίδη για το υπέροχο εξώφυλλο. Να ευχαριστήσω τον διευθυντή του "Πολίτη", Διονύση Διονυσίου (που είναι ο μόνος σίγουρος αναγνώστης) όσο και την υπεύθυνη του ένθετου "Παράθυρο", Μερόπη Μωυσέως, πάνω απ' όλα για τη φιλία που μοιραζόμαστε. Ένα ευχαριστώ και στους ανθρώπους, ανώνυμους κι επώνυμους που με ενέπνευσαν, τη Ματρώνη Δικαιάκου και το πάθημά της, τον Μιχάλη Καλαμαρά και τον Ηλεκτρονικό Αναγνώστη, την Κορίνα, τη Μαγκνταλένα, τον Στιβ Βόζνιακ για το τελευταίο άρθρο και τόσους άλλους που ζουν στις σελίδες αυτού του βιβλίου και με συντροφεύουν για χρόνια πολλά είτε τους γνωρίζω καλά είτε όχι. Και βέβαια πάνω απ' όλα ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αναγνώστες/ακροατές (και κάποιους υπερήλικες τηλεθεατές, εκείνο το Modem στο Μακεδονία TV το θυμάται κανείς;) και φίλους στα social που τόσα χρόνια με στηρίζουν με την αγάπη τους.

Πριν σας αφήσω αγαπημένοι μου αναγνώστες να (ξανα)διαβάσετε ένα ή περισσότερα άρθρα -δεν είναι υποχρεωτικό να τα πάρετε με τη σειρά- θα ήθελα να κλείσω τη σύντομη αυτή εισαγωγή όπως την ξεκίνησα: το κάθε enter μετράει. Όχι μόνο για τους διαφημιστές αλλά κυρίως για μας. Για το ποιοι είμαστε και για το πού θέλουμε να πάμε. Γι' αυτό λοιπόν και το κάθε μας κλικ, το κάθε πάτημα του κουμπιού enter, είναι μοιραίο. Όχι τόσο με την έννοια του επικίνδυνου -που φυσικά είναι- όσο κυρίως με την έννοια του καθοριστικού. Και του ωραίου στην αργκό μας. Αν κάθε μας enter είναι συνειδητό, αν κάθε μας enter είναι ψαγμένο, τότε οι διαδρομές μας στον κυβερνοχώρο, αυτό το σύμπαν που είναι ταυτόχρονα παράλληλο και ταυτόσημο με το δικό μας σύμπαν, θα γίνουν καλύτερες: περισσότερο διασκεδαστικές, περισσότερο δημιουργικές, περισσότερο ασφαλείς.

Κατεβάστε και απολαύστε ελεύθερα https://valiakaimaki.gr/?p=796. Ή ψάξτε την καινούργια σελίδα στο facebook, "Το μοιραίο enter" και πατήστε το κουμπί για να μάθετε περισσότερα. Την έφτιαξα για να μιλάμε, για ν' ανεβαίνουν τα καινούργια άρθρα από το "Παράθυρο", για να μοιραζόμαστε σχετικές αναρτήσεις.