* Το Αμφιθέατρο Αρχ. Μακαρίου Γ΄, το γνωστό "της Σχολής Τυφλών", είναι το παλαιότερο σύγχρονο υπαίθριο θέατρο στον τόπο μας. Στις κερκίδες του κάθισαν σημαντικές προσωπικότητες, τη σκηνή του τίμησαν ακόμη σπουδαιότερες.

* Το αμφιθέατρο χτίστηκε τη δεκαετία του '50. Τι άλλαξε σήμερα ως προς τη φροντίδα αυτού του χώρου; Ως προς την ευαισθησία μας για τους λίγους υπαίθριους πολιτιστικούς χώρους που αντέχουν ακόμα;

* Η εμπειρία των θεατών που βρέθηκαν στην πρεμιέρα του θεατρικού έργου Λορεντζάτσιο στις 17 Σεπτεμβρίου μάλλον υποδεικνύει ότι τίποτα δεν άλλαξε. Ή, άλλαξε προς το χειρότερο.

* Γράφει ο φίλος μου Βασίλης Ιερείδης που αγαπά το θέατρο, τον πολιτισμό και τη δημοκρατία:

* «Το αμφιθέατρο της Σχολής Τυφλών είναι ένα ιστορικό αμφιθέατρο για τη Λευκωσία, όπου τα τελευταία 50 χρόνια έγιναν εξαιρετικές παραστάσεις. Θυμάμαι εκεί τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Κατράκη, τις εμβληματικές Ικέτιδες του ΘΟΚ. Αξέχαστες είναι οι στιγμές σε εκείνο τον χώρο.

* Όταν ανέβαιναν αυτές οι παραστάσεις, ο πίσω δρόμος θυμάμαι ότι έκλεινε.

* Προχτές πήγαμε να δούμε μια παράσταση, από τις λίγες που παρουσιάζουν φέτος τα Κύπρια. Οι μοτοσυκλέτες και τα αυτοκίνητα στον δρόμο που εφάπτεται στο θέατρο από την αρχή δεν μας άφησαν να ακούσουμε τίποτα. Ένα έργο που από την περιγραφή του φαίνεται πως ασχολείται με τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, αξίες για τις οποίες ακόμη και σήμερα ψαχνόμαστε.

* Εκεί λοιπόν που ο Λορεντζάτσιο φτάνει στην κορύφωσή του και αποφασίζει να γράψει το όνομά του στην ιστορία ως ο άνθρωπος που θα συμβάλει στην αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Φλωρεντία, ακούμε ξαφνικά... 'οι ελέ - οι ελεύθεροι κι ωραίοι...' και υπολογίζω ότι είναι μία ακόμη σύγχρονη παρέμβαση στην ήδη μοντέρνα παρουσίαση του έργου από τον σκηνοθέτη Γιάννη Ιορδανίδη.

* Αλλά, φευ. Τελειώνουν οι ελεύθεροι κι ωραίοι και συνεχίζεται η μουσική υπόκρουση, που τελικά δεν είναι από την παράσταση αλλά... από τη συναυλία που γίνεται στην αυλή του Προεδρικού Μεγάρου!

* Οι ηθοποιοί ηρωικά καταφέρνουν να ολοκληρώσουν την παράσταση και εμείς, 'τυχεροί θεατές', συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε αυτό το 1+1 δωρεάν που απλόχερα μας προσφέρει η σύγχρονη δημοκρατία αυτών που μας κυβερνούν σήμερα. Που καμία σχέση δεν έχουν με τη 'φθορά' της Φλωρεντίας και της Γαληνοτάτης του 1537».

* Αν θέλετε να κρατήσετε μόνο ένα πράγμα απ' όσα λέει ο Βασίλης, κρατήστε το "έκλεινε ο δρόμος"... Βεβαίως, τότε ίσως να μην υπήρχαν άλλες μέθοδοι για να περιοριστεί ο ήχος από τον δρόμο. Ήταν και η φθηνότερη λύση, μην το ξεχνάμε.

* Ξέρετε, οι αναφορές στη δημοκρατία δεν είναι τυχαίες. Είναι θέμα και του σεβασμού που εμπερικλείει στην έννοιά της.

* Μου θυμίζει το σημερινό δεδομένο των μπαρ στην παραλία: ο καθένας... τταππώνει τη μουσική που γουστάρει και ο λουόμενος... αν του αρέσει, ειδάλλως τα κουβαδάκια του και σ' άλλη παραλία.

* Παλαιότερα, μόνο με τρανζιστοράκι στην παραλία. Και σε ένταση χαμηλή. Μην ενοχληθεί ο διπλανός.

* Είναι θέμα σεβασμού. Που εμπερικλείεται σ' αυτή τη δημοκρατία που λέγαμε.