Η κτηριακή υποδομή είναι το ένα μέρος του νομίσματος, το πιο φωτεινό. Η αξιοποίηση και χρήση της είναι το άλλο, το σκοτεινό. Ακόμα πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα όταν οι κτηριακές υποδομές αφορούν θέματα συνυφασμένα με τον πολιτισμό, όπως βιβλιοθήκες, πινακοθήκες, μουσεία, χώρους εκδηλώσεων κ.λπ. Ένα μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας που αφορά γενικά τον κόσμο, πόσω μάλλον την Κύπρο, όπου ούτε η παράδοση ούτε και το μεσογειακό ταμπεραμέντο βοηθούν ώστε να κατακλύζονται αυτοί οι χώροι με κόσμο. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για βιβλιοθήκες, που ο αυξανόμενος αριθμός των βιβλίων τα οποία γεμίζουν τα ράφια δεν είναι ανάλογος της προσέλευσης του κοινού.

Ο λόγος για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Λεμεσού στην Αγίου Ανδρέου, αυτό το υπέροχο κτήριο, στολίδι της αρχιτεκτονικής, το οποίο μετά από αρκετά χρόνια σκέψεων, αποφάσεων και σχεδίων μεταμορφώθηκε πλέον σε Δημοτική Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη, ένα πρότυπο εξειδικευμένης βιβλιοθήκης που συνδέει τον Δήμο Λεμεσού με το πανεπιστημιακό ίδρυμα της πόλης, το ΤΕΠΑΚ.

Το ζητούμενο είναι πώς προσελκύεις το κοινό, πώς κάνεις τον χώρο μιας βιβλιοθήκης ελκυστικό για ένα κοινό που δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με το βιβλίο. Μέσα από ανάλογο προβληματισμό, το Τμήμα Καλών Τεχνών του ΤΕΠΑΚ στοχεύει να εφαρμόσει διάφορες τεχνικές προσέλκυσης κοινού στη βιβλιοθήκη, μέσα από ένα διεθνές καλλιτεχνικό πρόγραμμα, το Library Project. Το ζητούμενο είναι το εν λόγω πρόγραμμα να αποτελέσει ένα πειραματικό, καλλιτεχνικό και επιμελητικό εργαστήρι, να γίνει πόλος έλξης σημαντικών εικαστικών καλλιτεχνών από την Κύπρο και το εξωτερικό, αλλά και να συμβάλει στη διασύνδεση της σύγχρονης τέχνης με την κυπριακή κοινωνία.

Η αρχή θα γίνει το Σάββατο 9 Νοεμβρίου, με την υπέροχη Βιβλιοθήκη Λεμεσού να φιλοξενεί έναν αναλόγου ποιότητας και αξίας προσκεκλημένο, τον περφόρμερ και εικαστικό Φίλιππο Τσιτσόπουλο, ο οποίος θα πραγματοποιήσει τη δράση υπό τον τίτλο «Ό,τι σκοτώνεις, πρέπει και να το αγαπάς (What you kill, you should also love). Μια αινιγματική φράση δανεισμένη (και ελαφρώς παραφρασμένη) από το εμβληματικό κείμενο του Γερμανού θεατρικού συγγραφέα και ποιητή Heiner Muller.



Ο διεθνούς εμβέλειας Έλληνας καλλιτέχνης, φορώντας αυτοσχέδιες μάσκες με κρέατα, ψάρια, φρούτα και λαχανικά, και με αναφορές στις αλλόκοτες προσωπογραφίες του Giuseppe Arcimboldo, αλλά και στον «παραμορφωτικό» γερμανικό εξπρεσιονισμό, θα δημιουργήσει μια υβριδική και συγχρόνως γκροτέσκα σαιξπηρική περσόνα, ανοίγοντας έναν ιδιότυπο διάλογο τόσο με τον τόπο της επιτέλεσης, τη βιβλιοθήκη, όσο και με τους θεατές. Απαγγέλλοντας και διαβάζοντας επιλεγμένα αποσπάσματα από επιδραστικά πεζά κείμενα και ποιήματα της νεώτερης ευρωπαϊκής (Heiner Muller, Thomas Berhnard, Peter Weiss κ.ά) και νεοελληνικής λογοτεχνίας (Μιχαήλ Μητσάκης, Πλάτων Ροδοκανάκης, Επαμεινώνδας Χ. Γονατάς), ζητούμενο του εικαστικού - περφόρμερ είναι να κεντρίσει τη φαντασία του σημερινού αναγνώστη και να μετατρέψει το βιβλίο και τη βιβλιοθήκη στη συνείδηση του κόσμου σε αυτό που ονειρεύτηκε ο Αργεντινός Χόρχε Λουίς Μπόρχες: «Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης».