Στο Netflix έχει μια σειρά από μικρά έξυπνα ντοκιμαντέρ που λέγεται «explained». Είναι γύρω στα 15-30 λεπτά το καθένα, όπως και τα βίντεο του YouTube, και έχουν απίθανα θέματα όπως: γιατί αποτυγχάνουν οι δίαιτες, την άνοδο των κρυπτονομισμάτων και το πόσοι δισεκατομμυριούχοι υπάρχουν στον κόσμο. Κάθε Πέμπτη το Vox ανεβάζει κι ένα καινούργιο. Το Vox είναι ένας ποιοτικός ειδησεογραφικός ιστότοπος που παρήγαγε εξαιρετικά βίντεο και πριν συνεργαστεί με το Netflix. Πριν από πέντε περίπου χρόνια είχα δει μια συνέντευξη του τότε Προέδρου Ομπάμα που μου είχε πέσει το σαγόνι. Η αισθητική της, τα γραφικά και οι ερωτήσεις ήταν αξεπέραστα.

Έτσι λοιπόν καθίσαμε οικογενειακώς να δούμε το επεισόδιο για τα e-sports. Αν είστε χάπατο σαν και μένα (μέχρι πριν λίγο καιρό) θα πρέπει κάποιος να σας εξηγήσει ότι τα e-sports δεν είναι τα παιχνίδια που παριστάνουν σπορ (όπως μπάσκετ και ποδόσφαιρο). Το σπορ είναι να παίζεις ηλεκτρονικά παιχνίδια. Δηλαδή καθένας που παίζει «αθλείται» στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Δεν λέω περισσότερα, δείτε το αν θέλετε και το εξηγεί και μέσα.

«Μάνα, ξέρεις πόσα πήρε όλη η ομάδα της Γαλλίας όταν κέρδισε το Μουντιάλ, πέρσι; 38 εκατομμύρια κι αυτοί παίρνουν 30 σ’ ένα τουρνουά»

Ξεκινήσαμε με κάτι ενάρξεις και τελικούς «αθλημάτων». Σ’ έναν τελικό, στην Πολωνία, σε μια πόλη που δεν έχω ακούσει ποτέ μου, πήγαν 173.000 άτομα να τον παρακολουθήσουν! (Δεν ξαναβάζω θαυμαστικό μέχρι να δω το επεισόδιο «γιατί βάζουμε τόσα θαυμαστικά».)

Μετά άρχισα να μαθαίνω ξένες γλώσσες (εγώ, όχι οι άλλοι). Το buffing υπάρχει στο λεξικό, είναι όταν γυαλίζεις κάτι. Και στα παιχνίδια είναι όταν ο χαρακτήρας σου αποκτά δύναμη. Το nerfing δεν το βρήκα. Είναι όταν ο χαρακτήρας σου χάνει δύναμη και είναι σαν αντί για κανονικό όπλο να έχει nerf (άμα δεν ξέρετε ούτε το nerf, σημαίνει ότι δεν έχετε ούτε καν 5χρονα βαφτιστήρια, δεν μπορώ να βοηθήσω). «Μα καλά ρε μάνα δεν ακούς που ουρλιάζουμε ‘μη θα νερφιάσεις’;» Δεν είχα απάντηση.

Δεν αργήσαμε να μπούμε στα λεφτά. Ήταν ένας που έγινε πρωταθλητής, χρόνια πριν και κέρδισε μια Ferrari και δεν ήξερε ο δόλιος να οδηγήσει. Σήμερα ένα έπαθλο μπορεί να φτάσει και τα 30 εκατ. δολάρια. Εμ, τότε μάλιστα. Να τα πω κι εγώ άθλημα κι ας μην ιδρώνουν πολύ. «Μάνα, ξέρεις πόσα πήρε όλη η ομάδα της Γαλλίας όταν κέρδισε το Μουντιάλ, πέρσι; 38 εκατομμύρια κι αυτοί παίρνουν 30 σ’ ένα τουρνουά.» Δεν είχα απάντηση.

Στη συνέχεια μας έδειξαν πώς «δουλεύει» η βιομηχανία. Κάποιες από τις εταιρείες που φτιάχνουν τα παιχνίδια στήνουν και ολόκληρους μηχανισμούς για τα τουρνουά. Και κάνουν και τα γυρίσματα και τον σχολιασμό, παρακαλώ, και στέλνουν έτοιμο το προϊόν στα αθλητικά κανάλια. Και ξαναρωτάνε πάλι: «Μάνα, το ξέρεις πως σ’ αυτήν την εταιρεία που δείχνει τώρα δεν πλήρωναν τους εργαζόμενους κι έκαναν απεργία και μετά τους έβαλαν να υπογράψουν χαρτιά ότι δεν θα ξανακάνουν απεργία κι έγινε χαμός;». Κάγκελο η μάνα. Που νομίζει (ανησυχεί πες καλύτερα) πως πιάνουν ένα τηλεκοντρόλ στα χέρια και πατάνε κουμπάκια για να σκοτώνουν κόσμο αλλά αυτά τα σκασμένα μαθαίνουν τη ζωή. Όχι την εικονική του παιχνιδιού, την άλλη, την κανονική ζωή, όπου το εργατικό δίκαιο καταστρατηγείται καθημερινά ακόμα (ιδιαίτερα) και από τις πιο μεγάλες και καινοτόμες εταιρείες. Δεν είχα απάντηση.

Επειδή όμως κάτι έπρεπε να πω κι εγώ, κι επειδή ως μάνα μπορώ ακόμα να κρατάω τον τελευταίο λόγο ακόμα κι αν είμαι πολύ μακριά πια από την κουλτούρα τους δεν άντεξα: «Λοιπόν ωραία. Αν είναι να γίνετε πρωταθλητές συνεχίστε να φυτρώνετε στην κονσόλα όλη μέρα. Να μου φέρετε τα 30 μύρια όμως. Αλλιώς σηκωθείτε από τον καναπέ και τραβάτε να κάνετε κάτι χρήσιμο για σας και τους άλλους». Δεν είχαν απάντηση.