Η φωτογραφία αυτή, του έτους 1973, δείχνει το αποτέλεσμα βομβιστικής επίθεσης κατά του κεντρικού κτηρίου της Αστυνομίας στη Λεμεσό. Ακόμη μια βόμβα, από τη δράση της ΕΟΚΑ Β΄. Η οποία, την εποχή εκείνη, είχε επιδοθεί σε μια σειρά από βομβιστικές επιθέσεις. Μάλιστα ξέρω και μερικούς ανθρώπους στη Λευκωσία, που βάζανε μέχρι και στοιχήματα για το πόσες βόμβες θα σκάζανε την επόμενη νύχτα. Η τοποθέτηση μιας βόμβας κάποιο βράδυ, είναι απλά μια πράξη δειλίας. Μια ύπουλη δράση με κάλυψη το σκοτάδι. Αλλά τι σκοπό εξυπηρετούσαν άραγε οι συνεχείς τοποθετήσεις βομβών τότε; Μήπως εξυπηρετούσαν το ιδανικό της ένωσης με την Ελλάδα, για το οποίο υποτίθεται ότι αγωνίζονταν οι νυχτερινοί βομβιστές; Και πώς; Οι τοποθετήσεις βομβών πάντως, εξυπηρετούσαν οπωσδήποτε τη διάσπαση και την εξασθένηση της εσωτερικής ενότητας. Εκείνος που ιδιαίτερα χαιρόταν με τέτοιες ενέργειες ήταν η Τουρκία. Η οποία και προκάλεσε έντεχνα καθυστέρηση στις συνεχιζόμενες τότε συνομιλίες μεταξύ Κληρίδη και Ντενκτάς, αναμένοντας και προσβλέποντας στο δικό μας αλληλοφάγωμα.

Οι συνομιλίες εκείνες είχαν περίπου καταλήξει σε συμφωνία, κι αναμενόταν μόνο η αποδοχή της. Μια συμφωνία που, μεταξύ άλλων, είχε κάνει δεκτά από την τουρκική πλευρά και τα περιβόητα 13 σημεία, που είχε προτείνει ο Μακάριος πολύ ενωρίτερα, προ μιας δεκαετίας. Όμως η τελική συμφωνία δεν ήρθε ποτέ. Οι συνεχείς, μεταξύ άλλων, τοποθετήσεις βομβών από την ΕΟΚΑ Β΄ ήσαν τα προεόρτια για τη μεγάλη τραγωδία. Η Τουρκία, όλο και περισσότερο ευτυχής με κάθε μια έκρηξη βόμβας, απλά περίμενε την ολοκλήρωση του δικού μας αλληλοφαγώματος. Το οποίο και δεν άργησε να έλθει. Το πραξικόπημα του 1974 ήταν για την Τουρκία η μεγάλη ευκαιρία, και δεν την έχασε βέβαια. Ακόμη μια βομβιστική επίθεση λοιπόν, αυτή τη φορά εναντίον του κεντρικού Αστυνομικού Σταθμού στη Λεμεσό. Ακόμη ένα ύπουλο αδελφοκτόνο κτύπημα στη μέση της νύχτας και με την κάλυψη του σκότους. Γιατί; Με ποιο άραγε τρόπο λειτουργούσαν τα μυαλά των νυκτερινών επιδρομέων που θεωρούσαν τους εαυτούς τους "αγωνιστές"; Και με ποιο τρόπο λειτουργούσαν και τα μυαλά των "εθνοσωτήρων" της ελληνικής χούντας στην Αθήνα, που βοηθούσε και ενεθάρρυνε τους "αγωνιστές" του σκότους; Απλά, και των μεν και των δε, δεν λειτουργούσαν. Άλλη μια νυκτερινή επίθεση λοιπόν, άλλη μια βόμβα, λίγα ακόμη ερείπια. Τα πολύ περισσότερα, δεν άργησαν να έρθουν. Τον Ιούλιο του 1974.