Σαράκι που σε τρώει, ρεπορτάζ που γράφεις και σε πιάνει κόμπος στο στομάχι. Αν δεν είσαι στον χώρο των μέσων ενημέρωσης δεν έχεις νιώσει αυτό το αίσθημα του φόβου και της αγωνίας των αντιδράσεων του ρεπορτάζ σου της επόμενης μέρας. Σωστό ή λάθος το ρεπορτάζ δεν έχει καμία σημασία. Έτσι και αλλιώς ένα γνωμικό λέει πως οι δημοσιογράφοι δεν λένε ποτέ την αλήθεια ακόμη κι όταν τη λένε. Είναι εκείνο το γαμώτο αν έχεις κάνει το σωστό. Αυτό βασανίζει και την Πόπι Παρνέλ, την ηρωίδα της σειράς «Truth be told» που έκανε πρεμιέρα πριν από δύο περίπου εβδομάδες στην Apple TV.

Η αστυνομική ρεπόρτερ και podcaster αναγκάζεται να ρίξει μια δεύτερη ματιά σε ένα έγκλημα που είχε βοηθήσει στο να εξιχνιαστεί, καθώς κάποια νέα στοιχεία την κάνουν να αμφιβάλλει και της δημιουργούν τύψεις μήπως συνέβαλε στην καταδίκη ενός αθώου. Είχε πάει να παρακολουθήσει στο δικαστήριο το αίτημα της οικογένειας του Γουόρεν Κέιβ για να επανεξεταστεί η υπόθεση της δολοφονίας ενός διάσημου συγγραφέα, για την οποία κατηγορείται. Και σε αυτήν την επανεξέταση, η Πόπι είδε για πρώτη φορά ένα βίντεο, το οποίο όταν έγραφε την ιστορία πριν από δεκαεννιά περίπου χρόνια είχε αγνοήσει ή δεν έλαβε σοβαρά υπόψη της. Και τώρα θέλει να σκαλίσει ξανά την υπόθεση για το αν έκανε το σωστό. Ναι, ναι, το θυμήθηκε λίγο (έως πολύ) αργά για να μπορέσουν να τη συγχωρέσουν.

Το επόμενο πλάνο δείχνει την Πόπι να ψάχνει σε μία από αυτές τις αποθήκες του «Storage Wars» τα παλιά της αρχεία. Ανοίγει το κουτί με τα στοιχεία για την υπόθεση «Κέιβ», γιατί είναι γνωστό πως όλοι οι δημοσιογράφοι έχουμε σε φακέλους και κουτιά ΝΟΥΝΟΥ τις υποθέσεις που γράψαμε και όλα τα στοιχεία. Αυτή η στυλιζαρισμένη εικόνα της δημοσιογραφίας είναι αυτό που στο τέλος της ημέρας χαλάει την όλη μαγιά της σειράς. Κανείς δεν ξέρει, πλην των ανθρώπων του χώρου, πώς είναι αυτή η έρμη δημοσιογραφία στην Κύπρο, στην Ελλάδα ή σε όποια άλλη χώρα πάρουμε ως παράδειγμα, αφού πρέπει να αποδεικνύεις σε φίλους και γνωστούς πως δεν είσαι ελέφαντας: πως δεν τα παίρνεις, πως δεν σου επιβάλλουν τι να γράψεις, πως μπορείς να διαχωρίσεις τη θέση σου από τη γραμμή της εφημερίδας. Η δημοσιογραφία είναι όλα αυτά που βλέπεις στις σειρές και ταυτόχρονα τίποτα απ' όλα αυτά. Φυσικά, θα εκτιμήσουμε την Πόπι ως δημοσιογράφο όταν σε ένα πλάνο υπόσχεται στη μητέρα του Γουόρεν πως δεν θα του πει πως έχει καρκίνο. Στο επόμενο, μιλώντας μαζί του θα του το πει φυσικά για να τον πιέσει να τον λυγίσει, να τον κάνει να μιλήσει. Τώρα, μάλιστα, αυτή είναι... η πραγματική μας φάρα.

Αν και το «ξανανοίγω μια υπόθεση» παραπέμπει σε ένα αστυνομικό θρίλερ, εντούτοις το «Truth be told» είναι τελικά μια σειρά για το πώς η ίδια η Πόπι διαχειρίζεται τις ενοχές και τους φόβους της. Αν πάει ανάποδα ή όχι στο στόρι, είναι κάτι που θα το ανακαλύψετε στην πορεία.