Έκανε αίσθηση από το πρώτο της μυθιστόρημα, ενώ όλοι έψαχναν να δουν ποια είναι αυτή η άγνωστη συγγραφέας. Έξι χρόνια μετά, η τετραλογία της Elena Ferrante "Neapolitan novels" μεταφέρεται τηλεοπτικά από το HBO και την ιταλική RAI. Και δεν ξέρουμε αν είστε στους φανατικούς ή τους haters του βιβλίου, πάντως τηλεοπτικά αποδίδεται εξαιρετικά. Το αμερικανικό δίκτυο που περιπλανήθηκε τόσο πολύ στο Westeros, έρχεται τώρα να αποδείξει πως μπορεί να μεταφέρει στη μικρή οθόνη και ένα άλλο είδος μυθιστορήματος, μακριά από επικές μάχες και ειδικά εφέ. Αρκεί ένας σωστός, στρωμένος διάλογος, μια πολύ καλή σκηνοθετική ματιά για να δώσει το κλίμα μιας άλλης εποχής και φυσικά η υπέροχη Νάπολη.

Το πρώτο μέρος της τετραλογίας "My brilliant friend" μεταδίδεται αυτή την περίοδο, ενώ έχει ήδη ανακοινωθεί πως ξεκινά σύντομα η παραγωγή του δεύτερου. Τηλεοπτικά, η ιστορία αρχίζει όπως και στο βιβλίο. Μία εκ των δύο πρωταγωνιστριών, η Elena, πλέον στην ηλικία των 60 βρίσκεται αντιμέτωπη με την εξαφάνιση της παιδικής της φίλης Lila. Με αφετηρία αυτό το γεγονός η Elena ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις της, ξεκινώντας από τη Νάπολη.

Η αφήγηση, η οποία γίνεται σε πρώτο πρόσωπο από την Έλενα, δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της σειράς, πως δεν θέλει να ξεφύγει από τα όσα γίνονται στο βιβλίο, γι' αυτό και υπάρχει ένας αργός ρυθμός που ενδεχομένως να κουράζει. Ωστόσο, δεν φαίνεται να ενδιαφέρει τον σκηνοθέτη η έκπληξη, ούτε η άλλη ματιά που ενδεχομένως θα έδινε περισσότερη ελευθερία. Σε στυλ που θυμίζει πολύ τις ταινίες του παλιού ιταλικού κινηματογράφου, ο Σαβέριο Κοστάντσο δίνει εξαιρετικά το κλίμα της εποχής. Τα σπίτια, οι αυλές, το σχολείο, οι πολυκατοικίες, το τρένο που περνάει ξυστά από τις συνοικίες, αλλά κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να πάει πιο μακριά. Είναι η μάχη της επιβίωσης της φτωχής γειτονιάς στη μεταπολεμική Ιταλία την οποία ταλανίζουν η ανέχεια, ο μισογυνισμός, ο ρατσισμός, η βία αλλά και η έλλειψη προοπτικής.

Είναι όμως παράλληλα και τα όνειρα ή η ελπίδα για το καλύτερο αύριο, όπως τα βλέπουμε μέσα από τα μάτια των δύο νεαρών κοριτσιών. Η μία ξανθή, ήσυχη και μάλλον ντροπαλή, η άλλη μαυρομάλλα, ατίθαση και πανέξυπνη, δεν είναι σίγουρα δύο ανήλικα που θέλουν να γίνουν ηρωίδες. Ούτε είναι φτιαγμένες από ένα κλασικό παραμύθι. Είναι δύο νεαρά κορίτσια που κάνουν όνειρα για το μέλλον σε έναν κόσμο που δεν τις υπολογίζει. Μακριά από μάχες και ειδικά εφέ και με διαλόγους που μοιάζουν αυθεντικοί, εν τέλει το "My brilliant friend" κερδίζει τις εντυπώσεις όχι για το μεγάλο της budget, αλλά γιατί καταφέρνει να κλείσει ειρωνικά το μάτι σε όσους θεωρούν πως οι αλάνες και τα παλιά σπίτια ήταν μια ρομαντική εποχή. Όχι. Ήταν μεταπολεμική, αλλιώτικη, δύσκολη.