Εντάξει, είπαμε τα νιάτα είναι έξαλλα, αλλά όλοι έχουν περάσει από την εφηβεία, η οποία είναι μεν αυτή που σε καθορίζει για το μετέπειτα της πορείας σου στη ζωή, αλλά ο καθένας την περνάει ξεχωριστά γιατί απλώς αυτό λέγεται ζωή. Και σε κάθε εποχή κάθε γενιά ψάχνει κάτι διαφορετικό. Και σε κάθε εποχή κάθε παλαιότερη γενιά παρακολουθεί αμήχανη τη νέα, θεωρώντας πως αυτή θα καταστρέψει τον κόσμο, αφού δεν γίνονται όλα όπως αυτά που έζησε. Στα 60s έψαχναν τα ιδανικά, στα 70s προσπαθούσαν να ανακαλύψουν τον κόσμο, στα 80s τα ναρκωτικά και την ουσία της ζωής, στα 90s προσπαθούσαν να προσαρμοστούν σε έναν νέο κόσμο, οι Millenials είναι αυτοί που θα ψάξουν αν η ζωή είναι καλή όταν συνδυάζεται παρέα με το tablet και τα social media.

Κάποτε ήταν το Game Boy και το Tetris, σήμερα είναι το Fortnite και το ZongBing. Η σειρά "I am not Okay with this" έρχεται από τον παραγωγό που μας έφερε το "The end of the f*** world" και το "Stranger things". Αυτή είναι η αφορμή για το... παραλήρημα για αυτή τη γενιά. Αξίζουν άραγε τόσες σειρές για τη γενιά αυτή; Ίσως όχι για να τις παρατηρήσεις ως μεγαλύτερος, αλλά για να τις βλέπει η γενιά και να χαίρεται πως προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο. Όπου το "αλλάζοντας τον κόσμο" σημαίνει πάντα για τους έφηβους "να κάνω διαφορετικά τα πράγματα απ' ό,τι τα έχει κάνει η προηγούμενη γενιά".

Μπορεί στο "Stranger things" να μας θύμισαν εκείνη τη -στα όρια του trash- αισθητική, μπορεί στο "The end of the f*** world" να μας έδειξαν την αλλοπρόσαλλη πλευρά της νέας γενιάς που ασχολείται και με άλλα πράγματα εκτός από τα κινητά και τα tablets, ωστόσο στο "I am not Okay with this" δεν προσπάθησαν να αποδείξουν τίποτα, γιατί είναι απλώς μια εφηβική σειρά. Σε αυτήν η έφηβη πρωταγωνίστρια έχει προβλήματα στο σπίτι και το σχολείο, ενώ παράλληλα εξερευνά τη σεξουαλικότητά της και προσπαθεί να συνηθίσει τις νέες υπερδυνάμεις της. Μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά, έχει να διαχειριστεί τον θάνατο του πατέρα της, την κακή σχέση με τη μητέρα της (είπαμε, εφηβεία), τις πρώτες τις σεξουαλικές επαφές και την απορία της αν έλκεται από το ίδιο φύλο, να κουμαντάρει τον βλαμμένο που τον λες και αδελφό της. Και φυσικά, τον τρόμο που αισθάνεται όταν συνειδητοποιεί ότι μπορεί να μετακινεί πράγματα με το μυαλό της.

Σε αντίθεση όμως με τις άλλες σειρές του παραγωγού, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κλασική εφηβική σειρά, με την ηρωίδα να φέρνει στην Carrie του Stephen King, ενώ το όλο σκηνικό να θυμίζει την παλιά παραγωγή της Nickelodeon "The secret world of Alex Mack". Χωρίς να εμβαθύνει στους χαρακτήρες και κρατώντας την αισθητική του "The end of the f*** world", η σειρά δεν θα έμπαινε καν στο κάδρο της συζήτησης αν δεν εντασσόταν στο παλμαρέ του Netflix. Και αυτή η παραγωγή είναι η απόδειξη πως η επιγραμμική πλατφόρμα δεν έχει πλέον να αποδείξει πως κάνει καλές παραγωγές, αλλά πως μπορεί να επιβιώσει στον σκληρό ανταγωνισμό. Ακόμη και με εύπεπτες νεανικές σειρές που θα λατρέψουν τα 15χρονα, αλλά θα μισήσουν οι μεγαλύτεροι. Ίσως επειδή συνειδητοποίησαν πως μεγάλωσαν και η σειρά να είναι μια χαρά.