Γράφει η Έλενα Αγαθοκλέους | Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Κέντρου Παραστατικών Τεχνών Μίτος

Καλέσαμε την Έλενα Αγαθοκλέους να συμμετέχει σε μια σειρά από άρθρα που φιλοξενούμε στο «Π» μέσα από τα οποία οι γράφοντες/ουσες ανταποκρίνονται σε όσα συμβαίνουν γύρω τους και πέρα από αυτούς/ες, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Σαν μια ρωγμή στην κανονική ροή της ζωής, η πανδημία προκαλεί σκέψεις, αναστοχασμούς, αναθεωρήσεις.

χρειάζομαι μια απόφαση

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ 2000 ήταν μια ευκαιρία να σκεφτώ τις σπουδές μου στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό που παραπαίαν, όπως και ένα διάλειμμα από το θέατρο. Έτσι ήρθα σπίτι για λίγους μήνες. Και επειδή τότε πίστευα πως άμα έχεις θέματα καλύτερα πήγαινε για τσάπισμα, βρήκα μια περιστασιακή εργασία στις ανασκαφές στο κάστρο του Κολοσσίου. Αμειβόμουν όσο οι εποχιακοί εργάτες και ως τέτοια δούλευα.



η αγωνία της θέσης

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΙΧΑ έναν ψευτοενθουσιασμό μήπως ανακαλύψουμε τίποτε μεσ’ τα χώματα, από την παραζάλη όμως των φτυαριών μετρούσα τις ώρες να σχολάσω. Παρατηρώντας με ανάμεσα στους συναδέλφους μου, δεν μοιάζαμε. Αυτοί όταν κάθονταν κάθονταν, όταν μιλούσαν μιλούσαν, όταν έβριζαν ήταν γεμάτα. Δεν νομίζω πως εγώ ασκούσα την ίδια γοητεία πάνω τους. Η ώρα μαζί μου δεν περνούσε πολύ γρήγορα.



η τυχαιότητα

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΓΓΛΙΚΩΝ με τον Mr Ο’ Keef και οι δυο-τρεις χρονολογίες για την παρασκευή της ζάχαρης που είχα κάνει τον κόπο να μάθω, φάνηκαν χρήσιμα με το που εμφανίστηκαν οι πρώτοι τουρίστες. Οι ευλογίες εις το όνομα της κυπριακής φιλοξενίας του επιστάτη μού επέτρεψαν να κάνω αυτοσχεδιαστικές ξεναγήσεις, που παρέσυραν το ανατολικό μικρό μας εργοτάξιο σε συνολική παύση. Σε στιγμές ενθουσιασμού μπορούσα να πείσω πως ο Λεοντόκαρδος ζει και οι εποχιακοί φίλοι μου, έδειχναν τα κομμάτια αγγείων προς απόδειξη τάχα αυτών που έλεγα. Και έτσι πέρασε ο καιρός και τίποτα δεν σκέφτηκα εκείνους τους μήνες.



2020, το τέλος ποιου κύκλου

ΒΛΕΠΩ ΜΟΝΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ σειρές. Μου είπαν να δω το Homeland, βεβαίως να το δω. Μέχρι που έφτασε το τέλος της 6ης σεζόν και πέθανε ο Peter Quinn. Μα ποιος το σκέφτηκε αυτό; Ας πέθαινε ο Saul. Μέχρι τον 6ο κύκλο όλοι καταλάβαμε πως η Carrie ήταν πια πολύ δυνατή. Ή στην τελική ας πέθαιναν την ίδια την Carrie, θα ζούσαμε να τη θυμόμαστε στα επόμενα επεισόδια. Καμία όρεξη δεν έχω να δω τη συνέχεια. Επιστρέφω στο CSI με τον Grissom να στήνει υποθέσεις μόνο πάνω σε τεκμήρια και δεδομένα.



η αγωνία της χρησιμότητας

ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΝΑ ΕΧΩ πάντα καφέ για το πρωί. Είναι η ώρα που το μυαλό έχει ανάγκη να λειτουργήσει καθαρά. Ευκαιρία να μετρήσω τους αριθμούς. Τόσους για το Ξυδάδικο, τόσους για το ΜΙΤΟΣ, τόσους για το σπίτι. Πόσο κάνει; Ζαλίζομαι, κάνω διάλειμμα και τακτοποιώ τα δωμάτια σαν ερευνητής εργαστηρίου. Το βράδυ που μαγειρεύω ανοίγω μια μπίρα, ανοίγω και το ραδιόφωνο να ακούσω αριθμούς. Με βοηθά όταν σκέφτομαι πως η ανθρωπότητα έχει περάσει πολύ χειρότερες στιγμές.



καμιά κανονικότητα

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. ΤΕΛΙΚΑ ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΛΕΦΩΝΟ και απαντά. Προηγήθηκε επικοινωνία με δασκάλα, διευθυντή, επιθεωρητή, μα έγραψα και στο group των γονέων του σχολείου. Μιλώ με δεδομένα: ξεκίνησε η online εκπαίδευση χωρίς να έχουν όλοι οι μαθητές του δημοτικού υπολογιστή, συγκεκριμένα χίλιοι τριακόσιοι εκ των οποίων οι δύο είναι τα παιδιά μου δεν έχουν πρόσβαση στην πλατφόρμα. Είναι μια έκτακτη κατάσταση κυρία μου, τι προτείνετε δηλαδή να σταματήσει η εκπαίδευση για τα υπόλοιπα παιδιά; Ξαφνικά έγινα η κυρία. Αν του πω, πως εγώ είμαι κύριος και κυρία μαζί, δεν θα συνεννοηθούμε. Aς μην ανταλλάξουμε απόψεις, σας λέω πως δημιουργούνται μαθητές δύο ταχυτήτων, το θέμα είναι ταξικό.



Χ_ΧΧΧΧΧΧ_ΧΧΧΧ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ. ΚΟΙΤΑΖΩ στο group τι να έχουν γράψει οι γονείς. Άφαντοι. Ούτε η ανάγκη δεν μας ενώνει. Σκέφτομαι αυτή την αλληλεγγύη, που ήρθε από αλλού, τόσες φορές τη φώναξα σε πορείες μα τώρα την καταλαβαίνω καλύτερα. Νιώθω πως είναι μια σημαντική κοινωνική αξία, μα δεν είναι πολιτική. Δεν πρέπει να αντικαταστήσει την πολιτική. Να θυμηθώ μόλις τελειώσει ο περιορισμός να το συζητήσω με κάποιον για να το ξεκαθαρίσω εντελώς στο μυαλό μου ή μήπως να γράψω, να θυμηθώ να το συζητήσω με κάποια; Γ@@@@@, αν για κάθε διεκδίκηση που με αφορά, το μέτωπο αλλάζει, είμαι ήδη αποδυναμωμένη.



εις το όνομα κανενός

ΝΟΗΜΑ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τέτοιο πράμα, λέει ο Campbell, παρά ζωντανές εμπειρίες. Συγκεντρώνομαι σε αυτό. Κοιτάζω κάθε τόσο πίσω και βλέπω τα αγόρια που ακολουθούν με τα ποδήλατά τους. Αφήνομαι στην ησυχία μιας αγκαλιάς πριν την εφηβεία και από τα πόδια μου βγαίνουν ρίζες και μαλακώνω. Και όταν ξυπνώ μέσα στη νύχτα, προσπαθώ να μην πανικοβάλλομαι και να υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως αυτός ο αλητάμπουρας ο Λεοντόκαρδος, κάπου εδώ τριγύρω είναι και όταν βρεθώ με ακόμα κάνα δυο-τρεις καλούς τρελούς θα τον κάνουμε κανονική παράσταση, θα ονομάζεται «Ριχάρδος, ο κλέφτης ποδοσφαίρου» και θα είναι μια αληθινή ιστορία.