Όταν μιλάω να με ακούτε, ναι; Γενικώς, ως αρχή, αλλά και ειδικώς-ειδικώς για αυτά που έγραφα τον Μάιο για τα γενέθλιά μου και τις αναμνήσεις του πατέρα μου στο facebook. Ήρθε τώρα η ESET, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες που ασχολούνται με την ασφάλεια στο διαδίκτυο να με επιβεβαιώσει.

Κατ' αρχάς έμαθα και εγώ μια καινούργια λέξη που δεν την ήξερα, το sharenting. Είναι μια σύνθετη λέξη από το share (μοιράζομαι) και το parenting (το να είσαι γονιός) η οποία περιγράφει το φαινόμενο της υπερέκθεσης των παιδιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί πολλοί γονείς κοινοποιούν φωτογραφίες των παιδιών τους και μάλιστα από πολύ μικρή ηλικία: από τα πρώτα δοντάκια, τα πρώτα τους βήματα, την εκπαίδευση τουαλέτας, ενώ αρκετοί ανεβάζουν στα προσωπικά τους κοινωνικά μέσα ακόμα και τον πρώτο υπέρηχο της κύησης; Με άλλα λόγια, πολλά παιδιά έχουν, εν αγνοία τους, ψηφιακή παρουσία πριν ακόμη... γεννηθούν. Και ενώ είναι φυσιολογικό να νιώθει κανείς την ανάγκη να καταγράψει τη διαδικασία μεγαλώματος των παιδιών του, δεν είναι καθόλου σωστό να μοιράζεται την κάθε στιγμή τους στα social media (πολλώ δε μάλλον όταν αυτά είναι ενήλικες με δική τους ζωή, αλλά δεν θα επανέλθω γιατί το παράκανα και τέλος πάντων δεν είμαι εγώ το θέμα).

Γιατί λοιπόν δεν είναι καλό αυτό μας λένε οι ειδικοί; Κατ' αρχάς γιατί δεν πρόκειται για δικά μας προσωπικά δεδομένα. Κατά δεύτερον, αν και οι περισσότεροι γονείς προφανώς νοιαζόμαστε για το καλό των παιδιών μας, συνήθως είμαστε και εκείνοι που παραβιάζουν περισσότερο την ιδιωτικότητά τους. Για παράδειγμα: όταν μοιραζόμαστε δημόσια χιουμοριστικές στιγμές και επιτυχίες των παιδιών μας, αυτόματα παραβιάζουμε το δικαίωμά τους στην ιδιωτικότητα. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της επιτρόπου Παιδιών στην Αγγλία, οι γονείς δημοσιεύουν κατά μέσο όρο 1.300 φωτογραφίες και βίντεο των παιδιών τους έως την ηλικία των 13 ετών (μου επιτρέπετε να βάλω 5-6 θαυμαστικά εδώ, ε;).
Και ενώ οι γονείς έχουμε τις καλύτερες προθέσεις όταν μοιραζόμαστε διάφορες πτυχές της ζωής των παιδιών μας, θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά τι αντίκτυπο θα μπορούσε να έχει για αυτά στο μέλλον η δημοσιοποίηση πληροφοριών τέτοιου είδους. Γιατί, καθώς μεγαλώνουν, μερικές από τις φωτογραφίες και τις λεπτομέρειες που έχουμε δημοσιοποιήσει ως γονείς ενδέχεται να έχουν εκτεταμένες συνέπειες για τα παιδιά μας, τις οποίες τη δεδομένη στιγμή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Ας θυμόμαστε ότι τα δεδομένα στο διαδίκτυο έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να διευκολύνουν την αναζήτηση και την κοινοποίηση και διατηρούνται εκεί για πολλά χρόνια. Ή με άλλα λόγια, "ό,τι ανεβαίνει στο διαδίκτυο συνήθως μένει εκεί".

Να δούμε ένα παράδειγμα; "Ο Κωστάκης μας είχε τρομερό πρόβλημα με τη νυχτερινή ενούρηση, τώρα πια στα 13 και με τη βοήθεια του ιατρού Ταδόπουλου όλα εξελίσσονται ομαλά". Ο Κωστάκης όμως σε 10 χρόνια θα είναι Κώστας και θα θέλει να τον προσλάβουν μεγαλοστέλεχος σε ναυτιλιακή εταιρεία και η ανάρτηση αυτή έχει μείνει για πάντα στο δίκτυο. Εγώ δεν θα τον προσελάμβανα, όχι για το πρόβλημα της ενούρησης, αλλά γιατί με τόσο βλάκες γονείς πόσο έξυπνος μπορεί να είναι ο Κωστάκης; Ή ακόμα ο δεκάχρονος πιτσιρικάς από τη φωτογραφία γενεθλίων του παιδιού σας που αναρτήσατε στα social γίνεται ένας διαβόητος δολοφόνος / νονός της νύχτας ή (ακόμα χειρότερα) υπουργός του αντίθετου κόμματος στο οποίο το παιδί σας προσβλέπει να κάνει πολιτική καριέρα. Ή απλώς σας κάνει μήνυση γιατί στο μεταξύ έχει κάνει πλαστική στ' αφτιά και δεν θέλει να κυκλοφορούν παλιές του φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Είναι ΚΑΙ δικά του προσωπικά δεδομένα.

Υπερβολές, θα μου πείτε, όμως γιά δείτε πώς ξεφώνησε η 14χρονη Απλ Μάρτιν τη διάσημη μαμά της Γκουίνεθ Πάλτροου όταν αυτή ανέβασε μια φωτογραφία με τις δυο τους στα social media: "Μαμά, το συζητήσαμε αυτό! Δεν μπορείς να δημοσιεύεις τίποτα χωρίς τη συγκατάθεσή μου!".