Ένα αρχαίο τάγμα από πολεμιστές Ζίου Ζίτσου έρχεται αντιμέτωπο με μια φυλή εξωγήινων στην προσπάθεια τους να προστατεύσουν τη Γη. Σας θυμίζει κάτι αυτό το στόρι; Όχι, δεν είναι το κύμα των αντιεμβολιαστών που επιτέθηκαν στη Νήσο των Αγίων. Ήταν το στόρι της ταινίας που επιδοτήθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία. Η ταινία «Jiu Jitsu» με τον Nicolas Cage στοίχισε στους φορολογούμενους 9 εκατ. ευρώ περίπου, αφού είχε εγκριθεί για επιχορήγηση στο πλαίσιο του σχεδίου για προώθηση της οπτικοακουστικής βιομηχανίας. Στην ουσία πρόκειται για μια τριτο-τέταρτης κατηγορίας ταινία, η οποία δεν έχει καταφέρει και πολλά-πολλά, έχει πολύ χαμηλή βαθμολογία στο IMDB, αν μετράει για κάποιον η βαθμολογία στην ιστοσελίδα, έχει πάρει κακές έως πάρα πολύ κακές κριτικές.

Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται αυτή τη φορά στην Ελλάδα με την ταινία «Beckett» που στριμάρει στο Netflix για όσους ενδιαφέρονται, αν και στη χώρα τα πράγματα δεν γίνονται με τη μορφή πυροτεχνήματος, δηλαδή δεν γίνεται μόνο μία φορά και μετά η ιστορία της επιδότησης ξεχνιέται. Το Becket είναι μια από τις παραγωγές οι οποίες εντάχθηκαν στο πρόγραμμα cash rebate program, τη διαχείριση του οποίου έχει αναλάβει το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ) και παρέχει επιδότηση με τη μορφή επιστροφής χρημάτων επί της επένδυσης, για τις παραγωγές που θα γίνουν στην Ελλάδα.

Στο στόρι της ταινίας, ένας Αμερικανός τουρίστας καταλήγει καταζητούμενος στην Ελλάδα, όταν ένα τραγικό ατύχημα τον μπλέκει σε μια πολιτική συνωμοσία και κάποιοι θέλουν να τον δολοφονήσουν. Και πάλι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια παραγωγή, απ' αυτές που θα τις δεις ένα χαλαρό βράδυ και την επόμενη μέρα θα τις έχει ξεχάσει. Ούτε που θα θυμάσαι ύστερα από 2-3 μήνες την πλοκή της. Παρά τις κάποιες αδυναμίες του σεναρίου και την επίπεδη ερμηνεία του Ουάσινγκτον, η ταινία του Φερντινάντο Σίτο Φιλομαρίνο βλέπεται ευχάριστα ως περιπέτεια ενός ανθρώπου που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, παρά τη δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο πρωταγωνιστής. Είναι μια περιπέτεια πάνω-κάτω στον μέσο όρο των αντίστοιχων φιλμ του Netflix, την οποία δεν θα παρακολουθούσαμε με το ίδιο ενδιαφέρον, αν δεν είχε γυριστεί στην Ελλάδα. Μάλιστα, στην ταινία οι τοποθεσίες από μόνες τους δεν μπορούν να σώσουν την κατάσταση. Γιατί ακόμη και αυτές μοιάζουν βεβιασμένες να χωρέσουν σε μια στημένη ταινία που έγινε μόνο και μόνο για να πάρει την επιδότησή της από την Ελλάδα. Οι μέτριες κριτικές που γράφτηκαν για την ταινία την έσπρωξαν νωρίς εκτός της λίστας των δημοφιλέστερων παραγωγών της πλατφόρμας, ενώ και η βαθμολογία της στο IMDB δεν είναι τόσο υψηλή, ώστε να αξίζει κάποιος να μπει στον κόπο να την αναζητήσει και να την παρακολουθήσει.

Να φαίνεται ο τόπος σου με κάθε κόστος, δεν το λες και λίγο πράγμα. Αυτή ήταν η λογική κάθε φορά που ακούγαμε την καραμέλα πως και η Κύπρος και η Ελλάδα είναι από μόνες τους χώρες που μοιάζουν με σκηνικό ταινίας, αφού έχουν φυσικό φως και όμορφα τοπία (λες και στη Μάλτα ή στην Ιταλία ή σε οποιανδήποτε άλλη χώρα στην περιοχή μας όταν την επισκεφθείς υπάρχει ασχήμια και σκοτεινιά). Με ένα σωρό πλατφόρμες στη διάθεση του κοινού και με δεκάδες παραγωγές να βομβαρδίζουν τους τηλεθεατές, η οποιαδήποτε επιδότηση κάποιας παραγωγής, μοιάζει μάλλον αστείο γεγονός στην εποχή μας. Μήπως να στρεφόμασταν στην επιδότηση των τοπικών παραγωγών, αφού δεν μπορούμε να επιδοτήσουμε μια σοβαρή παραγωγή στα ξένα;