Βγαίνει κατά καιρούς και κάνει διαγγέλματα. Στέκεται πάντα κοντά στον λαό του και είναι πάντα εκεί για να τους πει πως θα συνεχίσει να στηρίζει τις προσπάθειες να πολεμούν. Τα έβαλε με την Ευρώπη την περασμένη εβδομάδα βλέποντας πως στην ουσία όλο αυτό το κύμα που υπάρχει αυτή την περίοδο δεν είναι μια στήριξη της Ευρώπη απέναντι στη χώρα του αλλά μια ευκαιρία της Δύσης να ξεμπερδέψει με τη Ρωσία και δη με τον Πούτιν. Δεν είναι τόσο εύκολο, βέβαια. Εξαφανίζεται και επανεμφανίζεται. Κατεβαίνει στο καταφύγιο και ανεβαίνει στους δρόμους. Αγνοείται κατά τη διάρκεια της ημέρας και δίνει το παρών κατά τη διάρκειας της νύχτας. Η προσωπική αντίσταση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν είναι η τραγωδία ενός ανθρώπου φαιδρού, όπως όλοι, λίγο πολύ, τον θεωρούσαν έως και πριν από λίγες ημέρες. Ο κωμικός ηθοποιός που υποδυόταν τον Πρόεδρο της Ουκρανίας στην τηλεόραση κατάφερε να ανέλθει, σχεδόν τυχαία, στην εξουσία και, εσχάτως, να μετατραπεί σε πραγματικό ηγέτη. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα κατέστη τραγικός ήρωας από τον οποίο θα μπορούσε να εξαρτάται η επιτυχία ή αποτυχία του πολέμου που ο ξέφρενος Πούτιν κήρυξε στην πατρίδα του και σε ολόκληρη τη Δύση.

Σε μια τραγική συγκυρία, για τον ίδιο τον Ζελένσκι, για τη χώρα του, αλλά και για τις παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες, ο «Υπηρέτης του Λαού» είναι ένα σημαντικό ντοκουμέντο για την πορεία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έγραφε ο ΑΝΤ1 όταν απέκτησε τα δικαιώματα της προβολής της σειράς του ανθρώπου που αναζητούν περισσότερο από ποτέ στο Google οι χρήστες αυτή την περίοδο. «Η καλύτερη υποστήριξη που μπορεί να προσφέρει η παγκόσμια τηλεοπτική βιομηχανία στην Ουκρανία, σε αυτή τη δραματική στιγμή, είναι να μοιραστεί αυτήν την ιστορία, με τον υπόλοιπο κόσμο», γράφει το δελτίο Τύπου του σταθμού, ενώ γίνεται σαφές πως τα έσοδα από τις πωλήσεις της σειράς θα διατεθούν στον Ουκρανικό Ερυθρό Σταυρό και σε άλλες οργανώσεις της Ουκρανίας, όπως ανέφερε η εταιρεία διανομής Eccho Rights.

Μόνο που τα κανάλια… ατύχησαν με την προβολή της σειράς. Ο Ζελένσκι δίνει μια άλλη, πραγματική παράσταση αυτή την περίοδο και κανείς δεν θέλει να δει μια κωμική σειρά στην οποία πρωταγωνιστούσε. Ακόμη κι αν τον έκανε Πρόεδρο. Υπήρχε μια συγκυρία που ευνοούσε να ανέβει ένα δημοφιλές πρόσωπο στο μεγαλύτερο αξίωμα της χώρας του. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το βλέπουμε να συμβαίνει αυτό, όπου πρόσωπα αμφιλεγόμενα αναλαμβάνουν θέσεις κλειδιά.

Ο Ζελένσκι δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός για να ξέρει τα τερτίπια, τις συνομιλίες, το πώς παίζεται το πολιτικό παιχνίδι. Και η παράσταση που δίνει αυτή την περίοδο είναι καλύτερη και από την… ένταση του Πούτιν ο οποίος μπήκε ως ένας ήρωας να σώσει μια χώρα και βγαίνει μέχρι στιγμής λαβωμένος. Κόντρα σε έναν πραγματικό ηθοποιό που ξέρει να χειρίζεται καλύτερα τα Μέσα, ξέρει να παίζει καλύτερα το παιχνίδι της εικόνας. Κι ακόμη και αν δεν ήταν εισβολή μιας χώρας σε μια άλλη, πάλι κερδισμένος θα ήταν.