Δέκα χρόνια μετά την εξαφάνισή του, o Ντέξτερ Μόργκαν ζει φιλήσυχα με νέο όνομα στην μικρή πόλη του Άιρον Λέικ κοντά στη Νέα Υόρκη. Έχει σχέση με την τοπική αστυνομικό και έχει καταφέρει να καταστείλει τις δολοφονικές του τάσεις. Μέχρι που μία σειρά συμβάντων προκαλεί το ξύπνημα του «σκοτεινού επιβάτη» μέσα του, με αναπάντεχες συνέπειες.

Ο Ντέξτερ ήταν ο τέλειος αντιήρωας. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον αγαπήσεις ή τουλάχιστον να μην τον συμπαθήσεις. Συγχρόνως, όμως, θα μπεις σε έναν σκεπτικισμό ως προς τι είναι σωστό και τι λάθος. Είναι σωστή η ηθική του ήρωα, πράττει σωστά που «πετάει τα σκουπίδια» ή όχι;

Ε, λοιπόν, ένας από τους πιο αγαπητούς αντιήρωες επέστρεψε. Δυστυχώς. Άλλη μία σειρά που την έχουμε κατατάξει στις καλύτερες όλων των εποχών είναι και πάλι εδώ με νέα επεισόδια, αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, για να μας καταστρέψει ό,τι μας άφησε. Άλλωστε, σε εκείνο το «όλων των εποχών» κάναμε τη χάρη στον Dexter γιατί μας χάρισε εφτά καταπληκτικές σεζόν και μία όγδοη που δεν είχε κανέναν λόγο ύπαρξης. Ήταν 12 βασανιστικά επεισόδια, με τους σεναριογράφους της σειράς να μην ξέρουν πού να οδηγήσουν την πλοκή, προσπαθώντας να μας δικαιολογήσουν τον ήρωα μέσα από το παρελθόν του και την ψυχολογία του. Δεν χρειαζόταν καν, ξέραμε ήδη, υποψιαζόμασαν, είχαμε ήδη σχηματίσει μία γνώμη γι' αυτόν. Και εντάξει, αν διαβάζεις αυτό το κείμενο σημαίνει πως έχεις και εσύ χαλάσει 12 ώρες από τις 96 της ζωής σου για να δεις πως ο ήρωας που αγαπήσαμε να μισούμε κατέληξε τελικά… ξυλοκόπος, κάπου μόνος. Κι ήταν η πρώτη φορά μάλιστα που παραξενευτήκαμε με τη Charlotte Rampling, η οποία δεν ήταν και τόσο… εντυπωσιακή ερμηνευτικά όσο είναι πάντα σε όλες τις σειρές στις οποίες πρωταγωνιστεί, χαντακώνοντας μια ολόκληρη παραγωγή.

Στις πρώτες τέσσερις σεζόν η πλοκή της σειράς ήταν απίστευτα γρήγορη και εθιστική. Όταν ξεκινούσες να τη βλέπεις, απλά δεν μπορούσες να σταματήσεις με τίποτα! Ο χαρακτήρας του αντιήρωα έχει αποδοθεί τόσο εξαιρετικά καλά από τον Hall, που είναι λες και ο ρόλος γράφτηκε ειδικά γι' αυτόν. Και εντάξει, επειδή αγαπήσαμε τις πρώτες σεζόν, οι υπόλοιπες ήταν στα όρια της αντοχής.

Στα επεισόδια της νέας σεζόν δεν υπάρχει καμία διάθεση να σπάσει η σειρά εκείνους τους ηθικούς φραγμούς και να μας δώσει κάτι το διαφορετικό. Δεν είχε, άλλωστε, τίποτα να δώσει και γι' αυτό και δεν μας έκανε αίσθηση να πιάσουμε πάλι τον ήρωα απ' την αρχή. Το κάνει, όμως, ο ίδιος ο Hall που έψαχνε μανιωδώς να επιστρέψει στην τηλεόραση. Και, δυστυχώς, η επιστροφή της σειράς είναι σκέτη απογοήτευση στα πρώτα επεισόδια που έχουμε δει. Όχι γιατί δεν έχει την ίδια αισθητική, τους ίδιους διαλόγους. Δεν υπάρχει η δράση, δεν υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης, δεν υπάρχουν τα… νιάτα μας. Μεγαλώσαμε. Και μεγαλώσαμε πολύ για να αντέξουμε έναν αντιήρωα, ο οποίος μάλιστα μετακόμισε από το Μαϊάμι. Άρα, δεν υπάρχει ούτε εκείνη η ηλιόλουστη ατμόσφαιρα. Το σκηνικό είναι μουντό και εμείς αλλιώς. Και, πλέον, έχουμε διαφορετικό κριτήριο μετά από τόσο στριμάρισμα στο Netflix. Στην εποχή της υπερπληροφόρησης, ο Ντέξτερ είναι απλά ανάμεσα στους άλλους απλώς ένας fun ήρωας σε μία σειρά που βλέπεται.