To 2015, στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Επιστημονικών Ταινιών που διοργάνωσε το Caid-Κέντρο Κοινωνίας, Επιστήμης και Τέχνης, που με τίμησε ορίζοντάς με μέλος της κριτικής επιτροπής, βραβεύσαμε ένα ντοκιμαντέρ του BBC με ελληνικό άρωμα, το «Η ζωή των Υλικών». Το έψαξα για χάρη σας και μπορείτε να το δείτε στο YouTube https://youtu.be/xlvh6s9uSpI. O σκηνοθέτης Πωλ Βανέζης είναι ελληνικής καταγωγής κι ανάμεσα σε άλλα είναι μέλος της ομάδας που επεξεργάζεται τα παλιά επεισόδια του Dr Who για να μην χαθούν.

Σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ είδα για πρώτη φορά υφάσματα που κάνουν παλαβομάρες όπως για παράδειγμα ν’ αλλάζουν σχήμα και από αυτό εμπνεύστηκα τα σνίκερς που γίνονται γόβες όταν πατήσεις ένα κουμπί (αλλά κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει θελήσει να επενδύσει σ’ αυτό το μοναδικό για τις γυναίκες αξεσουάρ). Δείτε το και θα μαγευτείτε.

Το θυμήθηκα στις αναζητήσεις μου για το metaverse. Τα έχω διαβάσει σχεδόν όλα: πώς θα είναι οι τράπεζες, πώς θα είναι το σχολείο, πώς θα είναι η δουλειά, πώς θα είναι ο αθλητισμός, εντάξει το παραδέχομαι το έχω σιχαθεί το metaverse, να υπήρχε κιόλας! Κάτι όμως μου τράβηξε το μάτι μου: στα τέλη Μαρτίου, στον εικονικό κόσμο Decentraland (θυμάστε εκεί που δεν μπήκα γιατί δεν έχω πορτοφόλι;) έγινε η πρώτη fashion week του metaverse. Σ’ αυτή έβρισκες φυσικά οίκους μόδας όπως οι Etro, Tommy Hilfiger και Roberto Cavalli αλλά και πολλούς νέους σχεδιαστές, κάποιοι από τους οποίους δεν είχαν δημιουργήσει κομμάτια για να φορεθούν αλλά μόνο για το metaverse. Όπως για παράδειγμα ένα σούπερ ντιζαϊνάτο πανωφόρι, που το λες και πανοπλία. Οι «πελάτες» μπορούν είτε να πληρώσουν για να φωτογραφηθούν «φορώντας» τέτοια ρούχα (φωτοσοπιά μην νομίζετε) ή να τα αγοράσουν ως NFT (το είπαμε αυτό, πόσες φορές πια, ψηφιακά αντικείμενα). Ποιος θ’ αγοράσει ρωτήσατε; Όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο ο οίκος Dolce & Gabbana διοργάνωσε πλειστηριασμό για κομμάτια που ήταν και ψηφιακά και «κανονικά» (το έπαιρνες δηλαδή το κουστουμάκι σπίτι σου) μάζεψε ένα εκατομμύριο δολάρια. Όχι πάρα πολλά σε σχέση με τον ετήσιο τζίρο του που είναι στο ένα δις αλλά για αρχή δεν είναι κι άσχημα. Η επενδυτική τράπεζα Morgan Stanley υπολογίζει την αξία αυτής της αγοράς στα 50 δισ. δολάρια μέχρι το 2030 την ώρα που όλη η βιομηχανία μόδας θα είναι στα 3 τρισ.

Βέβαια για την ώρα, και μάλλον θα παραμείνει για κάμποσο ακόμα έτσι, τα εικονικά ρούχα είναι περισσότερο μάρκετινγκ παρά μόδα. Όμως ας σκεφτούμε ότι η βιομηχανία των ηλεκτρονικών παιχνιδιών έχει ξεπεράσει σε αξία τη βιομηχανία του βίντεο και της μουσικής μαζί και πολλά από τα έσοδά της έρχονται από τις αγορές μέσα στο παιχνίδι. Δείτε πόσες «φορεσιές» αθλητών για παράδειγμα αγοράζουν οι πιτσιρικάδες στα παιχνίδια ποδοσφαίρου.