Στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος 2015 το Εθνικό Θέατρο Βελιγραδίου, συμπληρώνοντας σχεδόν 150 χρόνια θεατρικής παραγωγής, παρουσιάζει τη σοφόκλεια τραγωδία Αντιγόνη, προσφέροντας στο κοινό ένα μοναδικό κράμα σερβικής χροιάς και αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, μέσα από τη σύγχρονη σκηνοθετική ματιά του Γιάνκος Μάρκοβιτς, ενός από τους σπουδαιότερους Σέρβους σκηνοθέτες.
Σε μια εποχή όπου τα θύματα κατηγοριοποιούνται, αναλόγως της πλευράς από την οποία προέρχονται, ή της θρησκείας ή του έθνους, η πράξη της Αντιγόνης, η οποία ενάντια στον νόμο του βασιλιά/εξουσίας, αποφασίζει να θάψει τον αδερφό της ακολουθώντας τους άγραφους νόμους της καρδιάς, αντιπροσωπεύει μια ουσιώδη, μεγαλειώδη και σπλαχνική πράξη ελευθερίας και αγάπης, αν και «ο κύκλος του θανάτου συνεχίζεται».

Περίληψη
Μετά το θάνατο του Οιδίποδα, βασιλιά της Θήβας, οι δυο του γιοι, Ετεοκλής και Πολυνείκης, γίνονται οι άρχοντες της Θήβας και συμφωνούν να βασιλεύουν για ένα χρόνο ο καθένας. Μετά τον πρώτο χρόνο βασιλείας του ο Ετεοκλής αρνείται να παραδώσει το θρόνο. Ο Πολυνείκης συμμαχεί με τον Άδραστο, βασιλιά του Άργους και επιτίθεται στη Θήβα. Στη μάχη τα δυο αδέρφια αλληλοσκοτώνονται και στο θρόνο ανεβαίνει ο θείος τους Κρέοντας. Ο Κρέοντας διατάζει να θάψουν με τιμές τον Ετεοκλή, τον υπερασπιστή της Θήβας, ενώ το νεκρό σώμα του Πολυνείκη, που με ξένο στρατό στράφηκε ενάντια στην πατρίδα του, να μείνει άταφο, τροφή για τα σκυλιά. Η διαταγή είναι ρητή: όποιος τολμήσει να αψηφήσει την εντολή του θα τιμωρηθεί με θάνατο.
Η αδερφή τους Αντιγόνη αψηφά τη διαταγή του Κρέοντα και θάβει τον αγαπημένο της αδερφό, σεβόμενη τους άγραφους νόμους. Ο Κρέοντας οργισμένος, αφού πιστεύει ότι ο νόμος του κράτους είναι ανώτερος των οικογενειακών δεσμών, διατάζει να θάψουν ζωντανή την Αντιγόνη σε μια σπηλιά, παρά την επίμονη προσπάθεια του γιου του, και αρραβωνιαστικού της Αντιγόνης, Αίμονα να τον μεταπείσει. Όταν ο Κρέοντας μετά την παρέμβαση του Τειρεσία ανακαλεί τη διαταγή και αποφασίζει να την ελευθερώσει είναι πια αργά. Η Αντιγόνη έχει αυτοκτονήσει, για να ακολουθήσει και η αυτοκτονία του απαρηγόρητου Αίμονα αλλά και της μητέρας του, βασίλισσας Ευρυδίκης. Η τραγωδία κορυφώνεται, καθώς ο Κρέοντας θρηνεί για τα θανάσιμα σφάλματά του και το χαμό των αγαπημένων του.
Στην Αντιγόνη, ο Σοφοκλής θέτει το ερώτημα αν οι άγραφοι νόμοι, που θεμελιώνουν την ηθική υπόσταση μιας κοινωνίας, μπορούν να έχουν μεγαλύτερο κύρος από τους γραπτούς νόμους της Πολιτείας. Η σύγκρουση ανάμεσα στον Κρέοντα και την Αντιγόνη παίρνει τις διαστάσεις διπλής τραγωδίας. Οι δυο αντίπαλοι αρνούνται να συμβιβαστούν, γιατί καθένας τους ενεργεί υπακούοντας σ' ένα δικό του χρέος, που το πιστεύει αλάθητο και με καθολική ισχύ.
Συντελεστές
Μετάφραση: Μίλος Ντζούριτς
Σκηνοθεσία: Γιάνκος Μάρκοβιτς
Δραματουργία: Μολίνα Ουντοβίτσκι Φότεζ
Σκηνικά: Γιάνκος Μάρκοβιτς
Κοστούμια: Μπόγιανα Νικίτοβιτς
Stage Speech: Λίλγιανα Μρκιτς Πόποβιτς
Σχεδιασμός ήχου: Βλάντιμιρ Πετρίτσεβιτς
Παραγωγή: Μπόρισλαβ Μπάλατς
Βοηθός σκηνοθέτη: Ιβάνα Νενάντοβιτς
Οργάνωση: Νέμανια Κονσταντίνοβιτς
Διεύθυνση σκηνής: Σάντρα Ρόκβιτς
Υποβολέας: Ντάνιτσα Στεβάνοβιτς
Εικαστικός σχεδιασμός: Ματίγια Βουτσίτσεβιτς
Βοηθός σχεδιασμού σκηνικών: Μαγνταλένα Μπουλάγιτς
Βοηθός σχεδιασμού κοστουμιών: Στέφαν Σάβκοβιτς, Σρντζιαν Πέριτς
Υπεύθυνος μακιγιάζ: Ντράγκολγιουπ Γιέρεμιτς
Υπεύθυνος φωτισμού: Μίοντραγκ Μιλιβόγιεβιτς
Υπεύθυνος ήχου: Τίχομιρ Σάβιτς
Διανομή:
Αντιγόνη: Βάνια Έιντους
Κρέων: Αλεξάνταρ Σρέτσκοβιτς
Ισμήνη: Βιέρα Μούγιοβιτς
Χορός: Πρέντραγκ Έιντους
Τειρεσίας: Μιχάιλο Γιάνκετιτς
Φύλακας: Μπόγιαν Κριβόκαπιτς
Αγγελιοφόρος: Μάρκο Γιάνγιτς
Ευρυδίκη: Σλομπότα Μιτσάλοβιτς Τσέτκοβιτς
Αίμων: Μομτσίλο Οτάσεβιτς
Συνοδεία, Φύλακες: Μίλαν Σαβιγια, Ζόραν Τριφούνοβιτς
