Η Βάσια Βανέζη παρουσιάζει στις 4 Φεβρουαρίου στο Φυτώριο Εικαστικής Καλλιέργειας, ένα στάδιο εργασίας σε εξέλιξη με τίτλο «Άγνωστη χώρα-Η ανθρώπινη κατάσταση» (Terra Incognita-The human condition) .

Μία διαθεματική η οποία περιλαμβάνει ευρήματα, σχέδια, επιτοίχια έργα, υφαντά, γλωσσικές, ηχητικές και άλλες εγκαταστάσεις, βιβλία, κείμενα και ερωτηματολόγιο.

Έναυσμα για την εργασία αυτή αποτέλεσε η καθημερινή της βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, στο Πεδίον του Αρέως, που την οδήγησε αρχικά σε συλλογή ευρυμάτων διαπνεόμενων από την ένοια της εστίας και που λειτουργούν ως μαρτυρίες αποσπασματικής ανθρώπινης κατάστασης.

Ο ερχομός των πρώτων προσφύγων από την Συρία στην ίδια περιοχή και η βίαια ακύρωση των πολιτικών και κοινωνικών τους δραστηριοτήτων, οδήγησε στην ανάδυση σκέψεων περί «των στοιχειωδών συναρθρώσεων της ανθρώπινης κατάστασης με τις δραστηριότητες εκείνες οι οποίες, τόσο κατά την παραδοσιακή όσο και κατά την τρέχουσα αντίληψη, βρίσκονται μέσα στο βεληνεκές κάθε ανθρώπινου όντος». (Χάνα Άρεντ, «Η ανθρώπινη κατάσταση», 1958).

Παρατίθεται αυτούσιο το σκεπτικό της καλλιτέχνη:

«Άγνωστη χώρα - Η ανθρώπινη κατάσταση/Terra Incognita - The human condition»

«Πρόκειται για μια εργασία σε εξέλιξη, η οποία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του καθημερινού περιπάτου με τον σκύλο μου σε κοντινό στο σπίτι μου δενδρώνα και στο Πεδίον του Άρεως, στο κέντρο της Αθήνας. Η καθημερινή εικόνα μετατράπηκε μέσω της επανάληψης σε παρατήρηση και ακολούθως σε συλλογή ευρημάτων (εικόνων, ήχων, αντικειμένων). Αυτή η επαναλαμβανόμενη επαφή με τον δημόσιο χώρο δόμησε σταδιακά ένα μικρό σύμπαν, όπου οι οικείες εικόνες και οι οικείοι ήχοι συνυπήρχαν με το ανοίκειο, το άγνωστο. Έγινα συλλέκτης αποπειρών διαμόρφωσης αυτοσχέδιων, υποτυπωδών καταλυμάτων μιας χρήσης, διαπνεόμενων από την έννοια της εστίας, συρρικνωμένης σε ένα φιλόξενο παγκάκι, σε ένα χαρτόκουτο, σε ένα μαξιλάρι. Ανθρώπινα ίχνη, εγκαταλειμμένα προσωπικά αντικείμενα, μαρτυρίες αποσπασματικής ανθρώπινης κατάστασης, άρχισαν να γίνονται ορατά και να υπόκεινται σε άλλου είδους επεξεργασία, προκαλώντας μια καινούρια πορεία σκέψης και διαμόρφωσης αντίστοιχων ερωτημάτων. Παράλληλα ο πόλεμος στη Συρία φέρνει τους πρώτους πρόσφυγες στην Αθήνα. Κάποιοι από αυτούς καταλύουν στο Πεδίον του Άρεως. Το πεδίο παρατήρησης, αλλά και μεμονωμένης δράσης, επεκτείνεται και αναδιαμορφώνεται. Παρόμοια και η σκέψη και τα ερωτήματα. Εκδιωγμένοι οι πρόσφυγες, χωρίς εστία, χωρίς πατρίδα, χωρίς γλώσσα, πολλοί χωρίς οικογένεια, χωρίς εργασία, χωρίς δραστηριότητα, χωρίς εκπαίδευση, ικέτες σε μιαν άγνωστη χώρα, σε μια ριζικά διαφορετική ανθρώπινη κατάσταση, ανελευθερίας, που καταργεί την προηγούμενη, περιμένουν να ορίσουν μία αχαρτογράφητη πορεία ανθρώπινης ύπαρξης και των συνακόλουθων ανθρώπινων δραστηριοτήτων που αυτές την ορίζουν ως τέτοια. Καμία νέα συνθήκη τους δεν είναι ικανή να συντηρήσει τη μνήμη του εαυτού τους πριν μεταβληθούν από πολίτες σε πρόσφυγες, σε μετανάστες. Από πρόσωπα που πράττουν και παράγουν έργο -οπότε και γλώσσα, τέχνη, ιστορία, πολιτισμό, σε συρρικνωμένη εκδοχή ανθρώπινων υπάρξεων, με βίαια ακυρωμένες τις πολιτικές και κοινωνικές τους δραστηριότητες. Σ’ αυτή την πραγματικότητα που με περιβάλλει αναδύονται λέξεις και έννοιες όπως: μνήμη, συλλογική μνήμη, ιδεώδη,ηθικός κώδικας,νόμος,δικαιοσύνη,απανθρωποποίηση, κοινωνικό συμβόλαιο, ύβρις,δικαίωμα, σύνορα, δάκρυα,φόβος,αποκλεισμός, εκτοποσμός,φόβος,μοναξιά,σιωπή. Αναδύονται επίσης σκέψεις περί «των στοιχειωδών συναρθρώσεων της ανθρώπινης κατάστασης με τις δραστηριότητες εκείνες οι οποίες, τόσο κατά την παραδοσιακή όσο και κατά την τρέχουσα αντίληψη, βρίσκονται μέσα στο βεληνεκές κάθε ανθρώπινου όντος». (Χάνα Άρεντ, «Η ανθρώπινη κατάσταση», 1958).

Αλλά και βρίσκομαι αντιμέτωπη με ερωτήματα όπως:
Πώς ορίζεται η ανθρώπινη κατάσταση;
Σε τι συνίσταται;
Ποιος είναι ο ορισμός ενός ελεύθερου ανθρώπου;
Είναι ένας εκδιωγμένος, είτε από τη ζωή του, είτε από τη χώρα του, ελεύθερος;
Τι είναι ελευθερία;
Τι είναι αυτό που την καταργεί;
Η βία. Πώς ορίζεται η βία στη σύγχρονη εποχή;
Πώς ορίζεται ο πόλεμος στη σύγχρονη εποχή;
Είναι η τρομοκρατία μία μορφή πολέμου;
Ποια είναι τα αίτια;
Και κάπου εδώ υπεισέρχεται το παντοτινό ερώτημα: Εάν υπάρχει Θεός, γιατί επιτρέπει
να συμβαίνουν όλα αυτά; Ή, δανειζόμενη το ερώτημα που τίθεται κατά τον φιλόσοφο
Χανς Γιόνας, «Τι είδους Θεός θα μπορούσε να επιτρέψει κάτι τέτοιο να συμβεί;»
-αναφερόμενος «στο γεγονός που φέρει το όνομα Άουσβιτς».
Πώς μετά το Άουσβιτς οδηγηθήκαμε στη Συρία, στο Χαλέπι;
Πώς επιτρέψαμε τη γέννηση ενός νεο-ολοκληρωτικού εκτρώματος που φέρει το όνομα ISIS και διαπράττει νέες φρικαλεότητες;
Πόσο ελεύθεροι είμαστε;
Πόσο ευτυχείς είμαστε;
Τι είναι ευτυχία;
Υπάρχει ελπίδα;

Στο Φυτώριο παρουσιάζω ένα στάδιο αυτής της εργασίας, η οποία είναι διαθεματική και περιλαμβάνει ευρήματα, σχέδια, επιτοίχια έργα, υφαντά, γλωσσικές, ηχητικές και άλλες εγκαταστάσεις, βιβλία, κείμενα, ερωτηματολόγιο.

Βάσια Αδάμου Βανέζη
Αθήνα, Ιανουάριος 2017»

+ Η έκθεση θα εγκαινιαστεί το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017, στο Φυτώριο Εικαστικής Καλλιέργειας (Σύλλογος Επαγγελματιών Εικαστικών Καλλιτεχνών) στη Λευκωσία, στις 19:00. Θα παραμείνει ανοικτή μέχρι τις 10 Φεβρουαρίου 2017.

Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη (06-07-08 Φεβρουαρίου): 10:00-14:00 & 16:00-19:00 | Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου: 15:00-19:00 | Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου: 10:00-14:00

Για περισσότερες πληροφορίες καλέστε στο 22681088 ή επισκεφθείτε την ιστοσελίδα.

ΠΑΡΑΘΥΡΟ | ΠΟΛΙΤΗΣ