Σε ηλικία 86 ετών απεβίωσε ο Ούγγρος συγγραφέας Ίμρε Κέρτες [Imre Kertesz], βραβευμένες με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2002 και επιζήσας του ναζιστικού στρατοπέδου Άουσβιτς.
Ο Κέρτες ανέδειξε με το έργο του την εύθραυστη ατομική εμπειρία απέναντι στη βάρβαρη αυθαιρεσία της ιστορίας.
Άφησε την τελευταία του πνοή μετά από μακρά και δύσκολη ασθένεια.
Ο Κέρτες γεννήθηκε το 1929 στη Βουδαπέστη. Το 1944, σε ηλικία 14 ετών, συνελήφθη και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς και αργότερα στο Μπούχενβαλντ. Μετά την απελευθέρωσή του, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε μια εφημερίδα, αλλά απολύθηκε το 1951 μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Έζησε πολλά χρόνια στη Γερμανία όπου εργάστηκε ως μεταφραστής [μετέφρασε στα ουγγρικά έργα των Φρόυντ, Νίτσε, Βίντγκενσταϊν κ.ά.]. Προς τα τέλη της δεκαετίας του '80 άρχισε να ξαναγράφει και να εκδίδει μυθιστορήματα. Έζησε στο Βερολίνο, ωστόσο συνέχισε να γράφει στη μητρική του γλώσσα και να συνεργάζεται με εκδοτικούς οίκους της Ουγγαρίας.
Στο έργο του «Το Μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο» [1975], περιγράφει την εμπειρία ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ορισμένοι υποστήριξαν ότι το βιβλίο είναι αυτοβιογραφικό, ωστόσο ο ίδιος το αρνήθηκε δηλώνοντας μόνο ότι είναι εμπνευσμένο από τα προσωπικά του βιώματα. Το βιβλίο αυτό χαρακτηρίστηκε από Γερμανούς κριτικούς ως ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του αιώνα μας και έκανε γνωστό τον Κέρτες.
Άλλα έργα του, που μεταφράστηκαν και στα ελληνικά είναι: «Το φιάσκο» (1988), «Η αγγλική σημαία» (1990), «Καντίς για ένα αγέννητο παιδί» (1990), «Ημερολόγιο της γαλέρας» (1992), «Εγώ, ένας άλλος» (1997), «Εκκαθάριση», «Φάκελος Κ».
Εξέδωσε επίσης συλλογές δοκιμίων («Το Ολοκαύτωμα ως πολιτισμός» (1993) και «Η εξόριστη γλώσσα» (2001) και έγραψε ένα μυθιστορηματικό ημερολόγιο σε δύο μέρη που καλύπτει τις περιόδους από το 1961 έως το 1991 και το από το 1991 μέχρι το 1995.
«Έχετε προσέξει ότι αυτό τον αιώνα όλα γίνονται πιο πραγματικά, ότι αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό; Ο στρατιώτης γίνεται επαγγελματίας δολοφόνος, η πολιτική έγκλημα, το κεφάλαιο επιχείρηση εξόντωσης ανθρώπων εξοπλισμένη με κρεματόρια, ο νόμος κανόνας βρόμικων παιχνιδιών, η παγκόσμια ελευθερία φυλακή των λαών, ο αντισημιτισμός Άουσβιτς, το εθνικό αίσθημα γενοκτονία… Ο αιώνας μας είναι ο αιώνας της αλήθειας, δίχως την παραμικρή αμφιβολία. Ωστόσο από καθαρή συνήθεια τα ψεύδη συνεχίζονται, παρόλο που η πρόθεση γίνεται αντιληπτή απ’ όλους. Όταν κραυγάζουν «Αγάπη», όλοι ξέρουν ότι έφτασε η ώρα της δολοφονίας. Όταν κραυγάζουν «Νόμος», κυβερνά η ληστεία και η κλοπή…»
