Ένα βιβλίο με ψηφίδες αρχιτεκτονικού πολιτισμού και όχι μόνο είναι το νέο έργο του αρχιτέκτονα Ζήνωνα Σιερεπεκλή, το οποίο παρουσιάζει την Πέμπτη 1η Ιουνίου στην αίθουσα Ευπαλίνος του ΕΤΕΚ, στην παλιά Λευκωσία.
Το βιβλίο έχει τίτλο «Τρεις φρυκτωρίες και μια εικασία» και αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και πολυσύνθετη προσέγγιση ενός αρχιτέκτονα που μας έχει αποκαλύψει πολλές φορές το πολυσχιδές ενδιαφέρον του για ζητήματα τέχνης και επιστήμης.
Στο νέο βιβλίο του γίνεται λόγος για τρεις ναούς και μια βιβλιοθήκη (εξ ου και ο τίτλος). Τα τρία πρώτα κείμενα αναφέρονται αντιστοίχως στους Περίπτερους Ναούς των Αρχαίων Ελλήνων, στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης και στους Ξυλόστεγους Ναούς του Τροόδους. Το τέταρτο, έχει ως θέμα τη χαμένη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Μέσα από μια γλώσσα που συνδυάζει την επιστημονική ακρίβεια με την ποιητική, ο συγγραφέας αποκαλύπτει την προσωπική του θεώρηση μέσα στην οποία ο μύθος και η τεχνολογία, η γνώση και το πνευματικό πάθος αλληλοσυμπληρώνονται σε ένα συλλείτουργο που άπτεται της λογοτεχνικής έκφρασης, καθώς και της τεχνικής, ιστορικής πληροφορίας.
+ Το βιβλίο παρουσιάζεται την Πέμπτη 1η Ιουνίου στις 19:30 στο κτήριο του ΕΤΕΚ, αίθουσα Ευπαλίνος [οδός Θησέως 9-11, παλιά Λευκωσία]. Ο Μάριος Οικονομίδης, αρχιτέκτονας, θα παρουσιάσει το βιβλίο ενώ ο πρόεδρος του ΕΤΕΚ, Στέλιος Αχνιώτης, θα απευθύνει χαιρετισμό. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η Σοφία Καλλή. Θα ακολουθήσει αντιφώνηση του Ζήνωνα Σιερεπεκλή.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Ο ΠΕΡΙΠΤΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ αποτελεί ύψιστη έκφραση της θρησκευτικής αρχιτεκτονικής των Ελληνικών κοινοτήτων και αναντίλεκτη μαρτυρία της ενότητας των Ελλήνων.
Η μοναδική μεγαλοπρέπεια του οφείλεται όχι μόνο στο μέγεθος και στη μορφή του, αλλά στο εύμετρο σχήμα και στις χρυσές αναλογίες. Το ισχυρότερο γνώρισμα του, που τον διακρίνει από προηγούμενα και νεότερα ήδη κτιρίων, είναι ο σχηματισμός και των τεσσάρων πλευρών αποκλειστικά από κίονες και όχι με τοίχους όπως συμβαίνει με τη μεγίστη πλειονότητα.
Με την καθιέρωση της περιστάσεως, ο κτιριακός όγκος εξαϋλώνεται και η μορφή αποκτά μια απόλυτη αυτονομία.
Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ως σύμβολο αντιπροσωπεύει την άποψη που είχαν οι Αθηναίοι πολίτες-οπλίτες για τους εαυτούς τους. Είναι μια βίβλος της οποίας οι σελίδες είναι γραμμένες όχι με λέξεις αλλά με αρχιτεκτονικά και γλυπτικά στελέχη. Στη βίβλο αυτή έχουν αισθητικώς γραφτεί με τρόπο μοναδικό όλα όσα αποτελούν για την Αθήνα του 5ου αιώνα την ουσία του Ελληνικού τρόπου. Ενός τρόπου που τον χαρακτηρίζει η περηφάνεια, η αλαζονεία, η υπεροχή, και το συναμφότερο μεταξύ σωματικού και πνευματικού, μεταξύ θεϊκού κι ανθρώπινου.
***
Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΞΥΛΟΣΤΕΓΟΙ ΝΑΟΙ ΤΗΣ ΟΡΟΣΕΙΡΑΣ ΤΟΥ ΤΡΟΟΔΟΥΣ δεν έγκειται τόσο και μόνο στις θαυμάσιες τοιχογραφίες που τυχόν κρύβουν, αλλά σ' αυτή τούτη την καταπληκτική μηχανική ιδιοτροπία που διέπει την ξύλινη ανωδομή τους.
Η στέγη τους συγκροτεί ένα σύμπλοκο και αρμοστό δόμημα εντέχνως συσκευασμένο, με εξαίρετες στατικές και μηχανικές ιδιότητες, που το καθιστούν απαράμιλλο και μοναδικό. Σοφά τοποθετημένο το κάθε μέλος συνεργάζεται με τα υπόλοιπα, σε μια ενιαία λογική όπου η έννοια του συναμφότερου αποκτά την ύψιστη της σημασία. Κανένα μέλος του φέροντος οργανισμού δεν είναι ανεξάρτητο, έστω κι αν κατασκευαστικώς διατηρεί την αυτονομία του, εξ ου και κανενός επί μέρους στοιχείου ο ρόλος είναι ανακλητός. Πρόκειται για κατασκευή υποδειγματική η αξία της οποίας έγκειται στη βαθειά κατασκευαστική αίσθηση που ο Homo Faber της ορεινής Κύπρου είχε, επινοώντας και εκτελώντας το μικρό_μεγάλο αυτό θαύμα.
***
Στην Αγιά_Σοφιά το όραμα δικαιώνει την μορφή και η μορφή το όραμα. Πουθενά αλλού η μεγαλόπνοη φαντασία και η κατασκευαστική οξύνοια, η νοητική τόλμη και η τεχνική ακροβασία, η αισθητική καινοτομία και η μορφολογική πρωτοτυπία δεν απέδωσαν τόσο οριακά την τελειότητα, την κομψότητα και το απόλυτο της τέχνης.
