«Αλάτι» είναι ο τίτλος της έκθεσης τριών καλλιτεχνών η οποία παρουσιάζεται μέχρι τις 29 Μαΐου 2016 στο The Trade, στη Λεμεσό. Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα τους οι Opsis, Amber Lee και Alex Welch.
Το «Αλάτι» είναι ένας παρανομαστής στη δουλειά τους: Για τον Opsis βρίσκεται στην θάλασσα, για την Amber Lee περιλαμβάνει τα δάκρυα και για τον Alex Welch, το αλάτι οδηγεί την διαδικασία οξείδωσης των έργων του.
Και οι τρεις εκτιμούν το αλάτι με τον ίδιο τρόπο που εκτιμούν την δουλειά τους.
Όπως εξηγούν σε σχετικό δελτίο Τύπου, «Τόσο το αλάτι, όσο και η δημιουργικότητα ήταν ανέκαθεν σημαντικός παράγοντας σε κάθε μορφή ζωής. Το αλάτι όπως και η τέχνη, κάνει πιο πλούσια την γεύση του φαγητού και της ζωής μας. Η χρήση του ως συντηρητικό αποτελεί θεμέλιο του πολιτισμού, και με τον πολιτισμό ήρθε η τέχνη όπως την ξέρουμε σήμερα. Χωρίς αλάτι, όλα τα ζώα και οι άνθρωποι θα πέθαιναν. Χωρίς τέχνη, η μελλοντική ποιότητα της ντόπιας και παγκόσμιας κοινότητας θα εξαφανιζόταν σίγουρα. Κάθε κύτταρο στο σώμα μας περιέχει αλάτι. Η φυσιολογία του ανθρώπινου σώματος το χρειάζεται άμεσα και είναι αυτό που την κρατάει στην ζωή. Αποτελεί τον κύριο παράγοντα για όλα τα εγκεφαλικά σήματα μέσα, απο και πρός τον εγκέφαλο. Το να κάνεις τέχνη, δεν είναι καθόλου διαφορετικό. Η δημιουργική διαδικασία αυξάνει την -νιώθω ωραία- νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη η οποία αποκλήθηκε και το 'κινητήριο κύτταρο'».
Σημειώνεται ακόμη: «Ιδιαίτερα το κυπριακό αλάτι αξίζει ξεχωριστή αναφορά. Κατά την Ενετική, Οθωμανική και Βρετανική περίοδο, η παραγωγή και εξαγωγή αλατιού απ' αυτό το μικροσκοπικό νησί, επέτρεψε σ’ αυτές τις αυτοκρατορίες να ακμάσουν. Με τον ίδιο τρόπο, η επιρροή, ικανότητα και η εμβέλεια των Κύπριων καλλιτεχνών καθ’όλη τη διάρκεια της ιστορίας μέχρι και σήμερα, δεν θα έπρεπε να παραβλεφθούν».
Η έκθεση SALT / ΑΛΑΤΙ είναι ένα μικρό δείγμα της πιο πρόσφατης δουλειάς των τριών καλλιτεχνών, οι οποίοι εργάζονται με διαφορετικά υλικά, ωστόσο η κοινή τους φιλοσοφία για τη ζωή και την τέχνη είναι προφανής στα έργα τους.
Ο Opsis δουλεύει κυρίως με ανακτώμενα αντικείμενα που βρίσκει σκορπισμένα σ’ έρημες παραλίες ή εγκαταλελειμένα κτήρια. Χρησιμοποιεί αυτά τα αντικείμενα ως κύριο μέσο για να δημιουργήσει αντανακλάσεις του μοντέρνου κόσμου μας μέσω διαφόρων τεχνικών. Γοητεύεται από την ατμόσφαιρα αυτών των χώρων, το παράδοξο και την σιωπή μιας τοποθεσίας, άδειας από την ανθρώπινη παρουσία κι όμως γεμάτης από ανθρώπινα ίχνη. Τον οδήγησαν σε μια συγκεκριμένη έλξη σε «σκουπίδια», αντικείμενα που ξέβρασε η θάλασσα και σε άλλα που πετάκτηκαν ή εγκαταλείφθηκαν σε κτήρια. Το κενό που προσπαθούμε να γεμίσουμε με καταναλωτισμό πλεονασματικής παραγωγής και υπερκατανάλωσης. Υπενθύμιση της κοντοφθαλμίας μας και μιας ψευδαίσθησης.
Οι εικόνες που δημιουργούνται σ’αυτά τα αντικείμενα είναι μόνο η επιφάνεια, η πρώτη στρώση. Ο θεατής θα πρέπει να κοιτάξει πέρα από την αισθητική σφαίρα για να καταλάβει την επιλογή του υλικού και τη σημασία του. Εμπνευσμένος από τη θάλασσα, ζωγραφίζει ή εικονογραφεί σύμβολα όπως ψάρια ή βάρκες τοποθετώντας τα σε ουράνια σκηνικά, λες και θέλει να δημιουργήσει ένα νέο κόσμο. Ένα ονειρικό κι όμως ειρωνικό πλαίσιο όπου η φύση υπάρχει αλλιώς.
Η Amber Lee είναι εικονογράφος και δουλεύει κυρίως με μαύρο και άσπρο, περιστασιακές προσθήκες ενός χρυσού φύλλου και κάποιες φορές, λίγο κόκκινο. Ένα λεπτό μαύρο πενάκι είναι το υλικό που χρησιμοποεί ούτως ώστε να δημιουργήσει πολύπλοκες εικόνες, γεμάτες με κρυμμένη λεπτομέρεια. Ο θάνατος και η αναγέννηση, ζητήματα της καρδιάς και της ψυχής, είναι όλα επαναλαμβανόμενα θέματα στην δουλειά της. Κάθε σχέδιο ή κομμάτι που δημιουργεί είναι ένας αγώνας. Αγώνας για να δουλέψει μέσω ενός αισθήματος ή συναισθήματος. Καθώς η εικόνα αναδιπλώνεται, αντιλαμβάνεται και ελευθερώνει αυτά τα αισθήματα, βρίσκοντας λύση και λύτρωση στο χαρτί. Λέει πως καθώς ζωγραφίζει, κατασκευάζει ένα όχημα το οποίο της επιτρέπει να ελέγξει καταστάσεις, που θα ήταν διαφορετικά εντελώς ψυχοφθόρες. Η δουλειά της μεταφέρει το μήνυμα πως η ανθρώπινη εμπειρία είναι ένα κατασκεύασμα το οποίο βρίσκεται στο μυαλό και τα χέρια μας, και πως απίστευτη ομορφιά μπορεί να βρεθεί και στις πιο άσχημες συνθήκες. Το να ζωγραφίζει την μεταφέρει πίσω στην παιδική της ηλικία. Σ’ ένα χώρο οικείο και άνετο, όταν ο έξω κόσμος φαντάζει εκτός του ελέγχου της.
Ο Alex Welch είναι γλύπτης και σιδηρουργός. Δουλεύει κυρίως με σίδερο, σιδηρούχα και μη σιδηρούχα μετάλλα, συνδυάζοντας τα ούτως ώστε να δημιουργήσει κατασκευές και φόρμες διαφόρων μεγεθών, οι οποίες αποδίδουν το επιλεγμένο υποκείμενο με υπερβολή ή αλλοίωση. Βασισμένος κυρίως στον φυσικό κόσμο, η δουλειά του είναι αντανάκλαση μίας συνεχής διαδικασίας εξερεύνησης και πειραματισμού υλικών, των μορφών τους και τελικού αποτελέσματος.
