Με τον μακρύ, αγγλόφωνο τίτλο To express the feelings of a chair when we sit on it, η γκαλερί The Office ετοιμάζεται για μια ακόμη ιδιαίτερη έκθεση η οποία φέρνει στο κυπριακό κοινό έργα των Φράνσις Μπέικον και Μικελάντζελο Αντονιόνι μεταξύ άλλων.
Την έκθεση, η οποία θα ανοίξει για το κοινό στις 2 Οκτωβρίου, επιμελούνται ο Χρήστος Κυριακίδης και ο Αντώνης Μηνάς.
Ο τίτλος
Αναφέρεται σε σχετικό δελτίο σχετικά με τον τίτλο της έκθεσης, ότι είναι εμπνευσμένος από ένα κείμενο της σειράς The Prestige of Terror (2010), του εικαστικού διδύμου Broomberg & Chanarin. Η εν λόγω σειρά βασίστηκε σε μια φυλλάδα που είχε συνταχθεί από τον Αιγύπτιο υπερρεαλιστή George Henein σαν αντίδραση στη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα το 1945.
Εκτός από το ίδιο το έργο των Broomberg & Chanarin, στην έκθεση θα παρουσιαστούν έργα των Φράνσις Μπέικον, Μικελάντζελο Αντονιόνι, Deepti Barth, Χρήστου Μποκόρου, Mario Carbone, Laurie Franck, Αστέρη Γκέκα, Απόλλωνα Γλύκα, Bernard Hosa, Γλαύκου Κουμίδη, Δημήτρη Μεράντζα και Carol Christian Poell.
Francis Bacon, Study for self portrait, 1982-1984 
Mario Carbone, Donna al Tavolo, Osteria al Vero Albano, via dell' Oca, Roma, 1956
Michelangelo Antonioni, film still από την ταινία Deserto Rosso, 1964
Εξηγήσεις
Όπως εξηγεί ο Τάσος Γκέκας, ιδιοκτήτης της γκαλερί The Office που θα φιλοξενήσει τη -σπάνιας αξίας- έκθεση: «Η ’καρέκλα’ στην εν λόγω φράση [...] λαμβάνει κύριο ρόλο εξαιτίας της δυνατότητάς της να αισθάνεται και να έχει τη δική της αντίληψη, μια ιδιότητα που υποβάλλεται πως υφίσταται, καθώς κάποιος κάθεται σ’ αυτήν. Η φράση [...] προβάλλει ακόμη μια άμεση προσταγή μέσα από την ενέργεια του ρήματος να εκφράσεις και το αποτέλεσμα αυτής της έκφρασης αποτελεί το περιεχόμενο της έκθεσης, με επιλογές έργων από τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη που προτείνουν ότι η εκάστοτε καρέκλα διεκδικεί θέση πρωταγωνιστική».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ακόμη: «Υπό τη μορφή -ίσως- αντίστασης απέναντι σε όσους αγαπούν την ’άνεση’ και τη ’μονιμότητα’ της θέσεώς τους, διάλεξα μια σειρά από ασυνήθιστες καρέκλες/προσωπικότητες που χαρακτηρίζονται από ένα κατεξοχήν ’ευαίσθητο νευρικό σύστημα’. Οι δημιουργοί ’προέβλεψαν’ νομίζω για τον επισκέπτη να μην μπορεί να τις προσπεράσει και να επαναπαυθεί όπως όταν κάποιος κάθεται σε μια καρέκλα και στη συνέχεια ασχολείται με κάτι άλλο.»
Όσο για την παρουσίαση της έκθεσης σε μια γκαλερί που γειτνιάζει με τη νεκρή ζώνη, ο Γκέκας σημειώνει ότι «ο χώρος λειτουργεί [...] ο ίδιος σαν καρέκλα, αφού είναι η ’θέση’ της έκθεσης».
Nazgol Ansarinia, από τη σειρά «Private Assortment», μεταλλική καρέκλα, μικτά υλικά, 2013
Δημήτρης Μεράντζας, In the throne room, 2015
