Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών η Ναταλία Μελά, μια από τις κορυφαίες γλύπτριες στην Ελλάδα. Ήταν κόρη του Μιχαήλ Μελά, εγγονή του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά και της Ναταλίας Δραγούμη. Η μητέρα της ήταν κόρη του Ιωάννη Πεσμαζόγλου ιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας με τον Γεώργιο Σταύρο. Στην ΑΣΚΤ ργάστηκε στο εργαστήριο του Θανάση Απάρτη ενώ είχε δασκάλους επίσης το Μιχάλη Τόμπρο και τον Κώστα Δημητριάδη.Ήταν μέλος του ΚΚΕ, αλλά αποχώρησε το Φεβρουάριο του 1944 μετά την εκτέλεση του Κίτσου Μαλτέζου.

Συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Πικιώνη από τον οποίο οι επιρροές ήταν εμφανείς. Το 1945 μετέτρεψε σε εργαστήριο ένα στάβλο της οδού Μουρούζη που είχε γίνει στέκι πολλών διανοουμένων της εποχής όπως Νίκος Εγγονόπουλος, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος και ο Γιάννης Μόραλης. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας «Αρμός».

Το 1951 παντρεύτηκε έναν από τους κορυφαίους Έλληνες αρχιτέκτονες τον Άρη Κωνσταντινίδη με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, το Δημήτρη και την Αλεξάνδρα. Μετά το γάμο και για δέκα χρόνια ασχολήθηκε με την κατασκευή σκηνικών στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Η Ναταλία Μελά δούλεψε αρχικά με μάρμαρο και πέτρα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν επιστρέφει από το Παρίσι, όπου είχε μάθει να δουλεύει με το οξυγόνο, στράφηκε στη χρήση του μετάλλου, υιοθετώντας τα διδάγματα της αφηρημένης τέχνης, που κυριαρχούσε στην καλλιτεχνική σκηνή της Δύσης.

Είναι αυτή η φάση που εγκαταλείπει τον ελληνοκεντρισμό της Αθήνας και στρέφεται στον μοντερνισμό που έρχεται από το Παρίσι, αλλά και στα διδάγματα της αφαίρεσης που είχαν αρχίσει να κυριαρχούν στις ΗΠΑ, φιλτραρισμένα και διαπερασμένα πάντοτε από την εικαστική και καλλιτεχνική σκηνή της γαλλικής πρωτεύουσας. Χρησιμοποιεί «ready-made» σιδηρικά και εργαλεία, τα οποία προμηθεύεται από την οδό Αθηνάς. Αντλεί τα θέματά της από το φυσικό κόσμο, πτηνά και ζώα – κοκόρια, κριάρια, ταύρους, κατσίκες, περιστέρια – και από την ελληνική μυθολογία

Πηγή: art22.gr