Γράφει η Μαρία Τουμάζου/Εικαστικός

 

ΕΙΔΗΣΕΙΣ συκόδεντρα

Με ώθηση αθασένιου χρώματος, σκάζουν στα συκόδεντρα,
νιάτα όλο αίμα, μικρό σπαθί αρπάνω

Πρώτη φορά, έξω απ΄το στούντιο μου
σαν πήγα να ζητήσω από τον γείτονα, σκελετό
μεταλλικό, που έβλεπα για χρόνια έξω
και θα έκανε για γραφείο, με μια πλάκα
ξύλο

Και στεκόμουν εκεί με την μητέρα και τον γείτονα
(τον σκελετό τον θέλει ακόμη, στήριγμα για τους ξύλινους πόντους
σκαλωσιών-ήταν κάποτε μπογιατζής)

Και αυτή η συκιά στα αριστερά...
τόσος κορμός μαζεμένος ρόζος πάνω σε ρόζο
γκρίζο καθαρό και ΄κείνα τα μπίνια με πυγμή απάνω

Ενώ απαντάει
αγγίζω το κλωνί

Τι να πούμε κ'εμείς
μπροστά σε τέτοιο κλείστρο.
άρχισαν να φυτρώνουν νέα φύλλα, ναι

Μια άλλη φορά δεν θυμάμαι που,
όνειρο; Στο σπίτι του Πήτερ αλλά
το είδα και δεν το σκέφτηκα μαζί μου;
κάπου στον κήπο πριν την είσοδο,
ή κάποιου άλλου σπιτιού σε δρόμο κοντινό

Τρίτη φορά στην τηλεόραση σε γενικό πλάνο
για τον ιό. Και 'κει πάνω από σώμα ενιαίο
της γλώσσας εμφάνιση, ήταν σκοτάδι μα
λαμπύριζε απ'την βροχή ένας κορμός και τα
ξετινάγματα του μπρος όλα ομπρός όλα προς πάνω μυτερά και σκιαγραφημένα μες τη νύχτα

Και μια φορά τώρα, την είδα στο κινητό,
του Χάρη λόγια και μια φωτογραφία. Σταγόνες, να
χαράζει, και εκείνα τα μπουμπούκια στητά και όλο αέρα σκίζουν
Με κάτι κόκκινα της φύσης σε πίσω πλάνο
γκρίζα, πράσινα, ασημίζουσα νερά
“Self isolated in Foini as precautionary
measure after picking up daughter from
airport. Writing and looking out of the window – rainy morning”

Φωτογραφία