Γράφει η Κωνσταντία Σωτηρίου/Συγγραφέας

Νύχτες καραντίνας. Μπακού Κουράε

Ανάμεσα στις μέρες αυτές της σκοτεινιάς εμένα με κατακλύζουν τα όνειρά. Το είχα αυτό από παιδί, να πλημμυρίζω τις νύχτες με εικόνες από τις ώρες της μέρας που με φοβίζουν. Κι έτσι από τότε που μείναμε σπίτι τις νύχτες και φοβάμαι, ονειρεύομαι. Και βλέπω παράξενα, σκοτεινά όνειρα. Και ξυπνώ τις μέρες και νιώθω παράξενα. Και σκέφτομαι ότι θα θελα να υπήρχε κάποιος να του ταϊσω τα κακά μου τα όνειρα. Αποκλείεται σκεφτόμουν να μην υπάρχει κάποιος να του δώσω τα κακά μου τα όνειρα. Δεν βρίσκεται κάποιος να τους ταϊσω τα κακά όνειρα; Δεν υπάρχει κάποιος να φάει ένα κομμάτι εφιάλτες;

Μα ναι!

Υπάρχει λένε στην Ιαπωνική μυθολογία ένας παράξενος θεός που έρχεται τα βράδια και μασάει τους εφιάλτες. Είναι ο Μπακού Κουράε και είναι ένας θεός άσχημος παρόμοια καλός και κακός και σου τρώει τα κακά όνειρά, φτάνει να μην τον ταϊσεις πολύ με σκοτάδι.

Τρέχω αμέσως να βρω τον Μπακού! Που είσαι Μπακού, πως σε έφτιαξε ο θεός και τρως εφιάλτες;

Λένε για τον Μπακού πως έχει σώμα αλόγου, πρόσωπου λιονταριού, προβοσκίδα και χαυλιόδοντες ελέφαντα και κέρατα από ρινόκερο και ουρά αγελάδας και πόδια τίγρη!

Λένε πως είναι έρχεται τις νύχτες και τρώει τα άσχημα όνειρα των μεγάλων και των παιδιών.

Λένε πως είναι τρομακτικός, είναι τεράστιος και σκοτεινός και γεμάτος οργή και γεννήθηκε από τα απομεινάρια που άφησε πίσω του ο θεός φτιάχνοντας όλα τα άλλα τα πλάσματα του κόσμου.

Λένε πως θύμωσε και λυπήθηκε που τον έφτιαξε έτσι ο θεός και ο θεός για να κάνει να χαρεί τον Μπακού του είπε πως θα του δώσει τα άσχημα τα όνειρα του ανθρώπου να τα φάει. Τους εφιάλτες των παιδιών και τις τρικυμίες που βλέπουν στα όνειρα τους οι ναυτικοί, και τις μανάδες που στο όραμα τους βλέπουν να χάνουν τα παιδιά τους.

Τις νύχτες που κοιμάσαι και βλέπεις το κακό το όνειρο, να τον φωνάζεις τον Μπακού,  έρχεται και τρώει τα άσχημα τα όνειρα σου ο Μπακού.

Όταν ξυπνάς εκεί που βλέπεις το κακό το όνειρο, του φωνάζεις αμέσως να ΄ρθει! Λες: Μπακού Κουράε, Μπακού Κουράε! Μπακού Κουράε, καταβρόχθισε Ω Μπακού, καταβρόχθισε το όνειρο!

Και έρχεται ο Μπακού και σου τρώει το κακό το όνειρο.

Και ξυπνάς εσύ και μπορείς να αντικρίσεις στην μέρα τον κόσμο.

Έτσι κάνει ο Μπακού.

Μόνο να ξέρεις. Να τον φωνάζεις μόνο όταν τον έχεις ανάγκη. Να τον φωνάζεις μόνο στο πιο κακό, στο χειρότερο όνειρο.

Γιατί αν τον καλείς συχνά, αν τον καλείς για τα μικρά και τα μάταια, ο Μπακού θα μείνει πεινασμένος, ο Μπακού δεν θα χορτάσει, ο Μπακού θα πάρει από σένα άλλα.

Αν τον καλείς για τα μικρά και τα ασήμαντα, ο Μπακού θα μείνει πεινασμένος. Αν τον καλείς λέει ο μύθος για τα ασήμαντα, ο Μπακού θα σου φάει και τα καλά σου τα όνειρα. Ο Μπακού θα χορτάσει με τα καλά σου τα όνειρα! Μην αφήσεις νηστικό τον Μπακού! Μην τον αφήσεις να καταβροχθίσει και τα καλά τα όνειρα!

Έτσι λέει ο μύθος για τον Μπακού.

Κι έτσι τώρα τις νύχτες, εγώ έχω καινούργια αγωνία. Μην τον καλώ τον Μπακού για τα μικρά και τα ασήμαντα. Σκέφτομαι μην τον κάνω τελικά κι αυτόν να φάει και τα καλά μου όνειρά. Έτσι είναι οι παρηγοριές του κόσμου. Έρχονται και σε συνεπαίρνουν και σε αφήνουν στα αμίλητα. Ακόμα και τους εφιάλτες του τρόμου σου δεν μπορείς να τους δώσεις τελικά πουθενά αλλού.