Σε ηλικία 94 ετών έφυγε από τη ζωή ο Μισέλ Πικολί, που συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως ο Λουίς Μπουνιουέλ και ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ διανύοντας μια πορεία έξι δεκαετιών στο σινεμά.
Γνωστός για τους ρόλους του στις ταινίες Le Mépris (Η Περιφρόνηση), Les choses de la vie (Τα γεγονότα της ζωής) και πιο πρόσφατα στην ιταλική Habemus papam του Νάνι Μορέτι, ο Μισέλ Πικολί υπήρξε ένας θρύλος του γαλλικού σινεμά που ξεκίνησε την πορεία του τη δεκαετία του '40 αλλά συναντήθηκε με τους μεγάλους σκηνοθέτες τη δεκαετία του '50 και δη με τον Ζαν Ρενουάρ στην ταινία French Cancan το 1955. Ένα χρόνο μετά, ο Λουίς Μπουνιουέλ τον σκηνοθέτησε στην ταινία Death in the garden. Με τον εμβληματικό Μπουνιουέλ δημιούργησε άλλες έξι ταινίες, ανάμεσά τους οι Le journal d’une femme de chambre (Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας), Belle de jour (Η ωραία της ημέρας) και Le charme discret de la bourgeoisie (Η διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας).
Η αναγνώριση ήταν καθολική στην ταινία του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ Le Mepris, το 1963, στο θρυλικό ζευγάρι του σινεμά με τη Μπριζίτ Μπαρντό. Έκτοτε εμφανίστηκε σε περισσότερες από 150 ταινίες ενώ και η συνεργασία του με τον Κλοντ Σοτέ υπήρξε σημαντική τη δεκαετία του 1970, στις ταινίες Les choses de la vie (Τα γεγονότα της ζωής), Max et les ferrailleurs (Η τροτέζα και οι διαρρήκτες), Vincent, François, Paul… et les autres (Βενσάν, Φρανσουά, Πολ… και οι άλλοι).
Οι πιο πρόσφατες ερμηνείες του καταγράφηκαν στην ιταλική ταινία Habemus Papam όπου ερμήνευσε έναν διστακτικό πάπα το 2011 και στην ταινία Holy Motors του Λεός Καράξ το 2012.
Μια σαγηνευτική φυσιογνωμία
Ψηλός, μελαχρινός, φαλακρός με τα χρόνια, με φωνή πότε βροντερή πότε σαγηνευτική, η αινιγματική αυτή φυσιογνωμία αγαπούσε να παίζει με την εκκεντρικότητα ή με τους πιο ακραίους παραλογισμούς και να κρύβει την εικόνα του, πριν στραφεί και ο ίδιος στην σκηνοθεσία στα 70 του χρόνια.
Ένας δεξιοτέχνης ερμηνευτής, κατάφερε να χαράξει μια μεγάλη πορεία τόσο ως εμβληματική προσωπικότητα του art house σινεμά αλλά και ως ένας Γάλλος... Κάρι Γκραντ.
Στα 90 του χρόνια εκδόθηκαν οι συνομιλίες του με τον Ζιλ Ζακόμπ στο βιβλίο «J’ ai vécu dans mes rêves» (Εζησα στα όνειρά μου). «Θα ήθελα να μην τελειώσει ποτέ και τελειώνει… είναι πολύ δύσκολο», είπε.
Παρά την εντυπωσιακή του πορεία, ο Πικολί δεν κατάφερε ποτέ να αποσπάσει το γαλλικό... Όσκαρ, το βραβείο Σεζάρ, κι ας το διεκδίκησε τέσσερις φορές, μεταξύ άλλων για την ερμηνεία του στην ταινία Milou in May του Λουί Μαλ και La Belle Noiseuse του Ζακ Ριβέτ.
Ωστόσο αναδείχθηκε καλύτερος ηθοποιός στο Φεστιβάλ των Καννών του 1980 για την ερμηνεία ενός Ιταλού δικαστή στην ταινία A leap in the dark, του Μάρκο Μπελόκιο. Μάλιστα, ένα χρόνο μετά, μοιράστηκε το βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ του Βερολίνου για το ρόλο του στην ταινία Une etrange affaire του Πιέρ Γκρανιέρ Ντεφέρ.
