Ο γλύπτης Φίλιππος Γιαπάνης, ο οποίος επεξεργάζεται κυρίως αλουμίνιο, κάθε που ολοκληρώνει ένα έργο του, το χαϊδεύει με το εσωτερικό της παλάμης του, «λες κι είναι μωρό», χρησιμοποιεί δε σε γλυπτά του, χορδές, παραπέμποντας στην οικουμενικότητα της μουσικής ενώ ίσως και επειδή συνελήφθη κατά την β’ φάση της τουρκικής εισβολής στη Δερύνεια και μεταφέρθηκε στην Τουρκία ως αιχμάλωτος, τα έργα του αναφέρονται στην ελευθερία «που είναι και θα είναι το ζητούμενο» όπως δήλωσε.

Σε συνέντευξή του στο ΚΥΠΕ με την ευκαιρία της 28^ης του Μάη, Διεθνούς Ημέρας Γλυπτικής, ο Φίλιππος Γιαπάνης είπε ότι "ασχολήθηκα με την γλυπτική για να εκφράσω τα συναισθήματα μου, τις ανησυχίες μου, τις φοβίες μου και επειδή δεν μπορούσα ούτε ήθελα να γράψω ή να ζωγραφίσω ασχολήθηκα με την γλυπτική. Από τα 35 μου χρόνια μέχρι σήμερα που είμαι 65, ασχολούμαι επισταμένα με την γλυπτική».

Σημείωσε ότι ενασχολούμενος με την γλυπτική απέκτησε "ελευθερία μέσα από την οποία εκφράζω τα συναισθήματά μου και δεν με ενδιαφέρει η κριτική του κοινού μιας και έχω ξεπεράσει το στάδιο ότι πρέπει να ακολουθεί ο δημιουργός κάποιους συγκεκριμένους κανόνες".

"Η τέχνη μου έχει προσφέρει πολλά. Αν δεν ασχολούμουν με την τέχνη σίγουρα θα ήμουν τρόφιμος σε ψυχιατρείο. Δεν θα ήμουν άνθρωπος θα ήμουν κάτι άλλο", είπε ο κ. Γιαπάνης.

Εξέφρασε την εκτίμηση ότι "η τέχνη δεν πρέπει να έχει κανόνες όπως και η ζωή διότι, ναι, γεννιόμαστε ελεύθεροι, όμως μόλις γεννηθείς σε ντύνουν, σου ορίζουν το θρήσκευμα  και μόλις αρχίσεις να έχεις αντίληψη των πραγμάτων, αρχίζουν ταυτόχρονα και τα πρέπει και τα μην και εγώ είμαι αντίθετος με αυτή την προσέγγιση".

Ενδεικτικό είναι και το γεγονός ότι ο Φίλιππος Γιαπάνης χρησιμοποιεί στην κατασκευή των γλυπτών του, χορδές.

Όπως δήλωσε ο ίδιος, "στα έργα μου χρησιμοποιώ χορδές, παραπέμποντας στη μουσική, διότι η μουσική δεν έχει σύνορα και ενώνει λαούς αλλά παράλληλα οι χορδές παραπέμπουν και σε φυλακή στην οποία είναι συγκεντρωμένα τα κόμπλεξ μας και οτιδήποτε μας στερεί την ελευθερία μας".

Εξηγεί ότι "αν βάλεις πολλές χορδές γύρω σου είναι σαν να εγκλωβίζεσαι σε ένα κλουβί και το χειρότερο πράγμα είναι η συνήθεια της φυλακής σε κάνει να φοβάσαι να ζήσεις ελεύθερος όταν σου δοθεί η ευκαιρία να απελευθερωθείς από ότι σε βασανίζει".

Για την αμεσότητα της γλυπτικής ο κ. Γιαπάνης είπε ότι έγκειται στο ότι "στη γλυπτική χρησιμοποιείς την αφή και είναι τόσο άμεση η σύνδεσή σου με το έργο".

"Εγώ όταν ολοκληρωθεί ένα γλυπτό μου κλείνω τα μάτια και με το εσωτερικό της παλάμης που είναι πολύ πιο ευαίσθητο σημείο από ό,τι τα δάκτυλα χαϊδεύω το γλυπτό και αυτή είναι η μαγεία της γλυπτικής", σημειώνει.

Προσθέτει ότι επιλέγει να δουλεύει με το μέταλλο γιατί είναι ζωντανό υλικό, του οποίου η θερμοκρασία διαμορφώνεται αναλόγως των καιρικών συνθηκών ενώ εάν το αγγίξεις και αναλόγως της δύναμης θα σου δώσει τον αντίστοιχο ήχο και  είναι τρισδιάστατο.

Αυτό που δυσαρεστεί τον γλύπτη είναι το γεγονός ότι "δυστυχώς, οι περισσότεροι περνούν μπροστά από ένα έργο τέχνης και δεν ψάχνουν τις λεπτομέρειες που συγκροτούν το μήνυμα που ένας καλλιτέχνης θέλει να στείλει".

"Πρέπει να αφιερώσεις χρόνο σε ένα έργο για να εξερευνήσεις την ψυχή του δημιουργού, τί αποτυπώματα άφησε και τί θέλει να πει", συνεχίζει ο κ. Γιαπάνης.

Η αρχή της ενασχόλησης του με την γλυπτική έγινε ενωρίς, το 1974,  όταν τον Αύγουστο κατά τη διάρκεια της β φάσης της εισβολής, συνελήφθη στη Δερύνεια, μεταφέρθηκε στη Λευκωσία, την Κερύνεια και από εκεί  στην Τουρκία από όπου επέστρεψε 38 ημέρες μετά από την ημερομηνία κατά την οποία συνελήφθη.

"Άλλαξε τον τρόπο ζωής και σκέψης μου και ήταν το έναυσμα μου για να αρχίσω την ενασχόληση με τη γλυπτική. Ωστόσο, όλα μου τα έργα δεν έχουν αντικείμενο τον πόλεμο αλλά την ελευθερία που είναι και θα είναι το ζητούμενο", σημείωσε ο Φίλιππος Γιαπάνης.

Το Πάρκο Γλυπτικής του Φίλιππου Γιαπάνη στη Φασούλα, φιλοξενεί 120 γλυπτά στον εξωτερικό του χώρο και ισάριθμα στην γκαλερί ενώ στο Πάρκο ανεγέρθη και το υπαίθριο θέατρο "Μικρή Σαλαμίνα" αφιερωμένο στην κατεχόμενη Σαλαμίνα, που φιλοξενεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, κυρίως φιλανθρωπικού χαρακτήρα.

Το Γυμνάσιο, όπως ακριβώς υπήρχε δίπλα από την Αρχαία Σαλαμίνα, υπάρχει και στο Πάρκο Γλυπτικής του Φίλιππου Γιαπάνη, το οποίο φιλοξενεί 13 έργα σε εσωτερικό χώρο.

Το γλυπτό του «Ολυμπιακό Πνεύμα» βραβεύτηκε το 2008 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνο και σήμερα κοσμεί το Ολυμπιακό Μέγαρο στον Στρόβολο.

Συνέντευξη στην Αργυρώ Αγγελίδου για το ΚΥΠΕ