Σε αναμονή για το εφάπαξ επίδομα των 900 ευρώ εξακολουθούν να βρίσκονται δύο χιλιάδες εργαζόμενοι στον τομέα του πολιτισμού.

Το έκτακτο επίδομα είχε ανακοινώσει τον περασμένο Μάιο ο υπουργός Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Πρόδρομος Προδρόμου, ύστερα από έντονες πιέσεις της κοινότητας των καλλιτεχνών και άλλων εργαζομένων του πολιτισμού, για στήριξη του τομέα που από την πρώτη μέρα εμφάνισης του κορωνοϊού στη χώρα μας μπήκε σε... καραντίνα.

Χωρίς ορίζοντα

Σχολιάζοντας στον «Π» ο υπουργός ανέφερε ότι η καθυστέρηση οφείλεται στην αργοπορία άλλων υπηρεσιών, και δη της επιτρόπου Προσωπικών Δεδομένων, για τις σχετικές εγκρίσεις και ελέγχους των στοιχείων έκαστου αιτητή. Ο κ. Προδρόμου δεν ήταν σε θέση να δώσει καταληκτική ημερομηνία για την καταβολή του επιδόματος το οποίο αναμένουν τους τελευταίους δύο μήνες οι δικαιούχοι.

Το επίδομα αναμενόταν να καταβληθεί στις 15 Ιουνίου, ωστόσο πήρε παράταση για το τέλος του μήνα. Μέχρι χθες, δεν είχε καταβληθεί

«Κάποιοι κινδυνεύουν»

«Για τρεισήμισι μήνες και βάλε αυτοί οι, δεύτερης μάλλον διαλογής άνθρωποι, παραμένουν χωρίς κανένα εισόδημα με τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής να τρέχουν, έχοντάς τους τσαλαπατήσει ανελέητα», σχολίασε στον «Π» η Λέα Μαλένη, εκ των συντονιστών της προσπάθειας στήριξης των εργαζομένων από την αρχή της πανδημίας.

«Κάποιοι ήδη κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο, χωρίς στέγη, εφόσον δεν μπορούν να καταβάλουν το ενοίκιο, το ρεύμα, το νερό, χωρίς φαΐ, εφόσον δεν έρχεται από μόνο του ως μάννα εξ ουρανού και χωρίς καμιά ελπίδα για το αύριο. Αυτό το επίδομα ΔΕΝ είναι επαιτεία», τονίζει η κ. Μαλένη. «Οι επαγγελματίες του πολιτισμού δεν ζητιανεύουν. Πάνε 60 χρόνια τώρα από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και κανένας πεφωτισμένος άνθρωπος, κρατικός αξιωματούχος ή πολιτειακός άρχοντας όλα αυτά χρόνια δεν βρέθηκε να εισηγηθεί πώς αυτοί οι άνθρωποι του πολιτισμού, οι οποίοι σ’ αυτό τον τόπο είναι διπλά καταδικασμένοι εφόσον η καλλιέργεια του πνεύματος δεν αποτελεί μάλλον χρήσιμο εργαλείο στην υλιστική ανάπτυξη του τόπου, πώς αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι θα ενταχθούν σ’ ένα ειδικό σχέδιο κοινωνικής πρόνοιας, για να μπορούν να θεωρούνται και αυτοί ισότιμοι πολίτες του κράτους».

Ετοιμάζουν διαμαρτυρία

Εκδήλωση διαμαρτυρίας ετοιμάζουν αύριο πρωί οι εργαζόμενοι στον πολιτιστικό τομέα ως αντίδραση όχι μόνο για την καθυστέρηση καταβολής του επιδόματος αλλά και για τη γενικότερη πενιχρή στήριξη του πολιτισμού μέχρι σήμερα, παρά τις συνέπειες της πανδημίας. Ο χώρος της διαμαρτυρίας θα ανακοινωθεί σήμερα.

Λέα Μαλένη: «Το επίδομα αυτό ΔΕΝ είναι επαιτεία»

«Τρεισήμισι μήνες πέρασαν από το διάταγμα αναγκαστικής αναστολής εργασίας σε ό,τι αφορά τον τομέα του Πολιτισμού. Αυτή η αναγκαία πλήρης διακοπή έπληξε ανεπανόρθωτα όλους τους τομείς των Τεχνών και ειδικά τους επαγγελματίες που απασχολούνταν σε αυτούς: Θέατρο, Εικαστικές Τέχνες, Μουσική, Χορός, Οπτικοακουστική Βιομηχανία. Κάποιοι από αυτούς επέστρεψαν ήδη στις δουλειές τους μέσα στον Ιούνιο, χωρίς όμως να έχουν λάβει ακόμη μισθό από την εργασία τους, εφόσον ο μήνας δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Κάποιοι άλλοι, δεν έχουν επιστρέψει στις εργασίες τους, εφόσον μέχρι και την 1η Ιουλίου υπάρχει ακόμη απαγορευτικό διάταγμα, ενώ ως γνωστόν, για να ξεκινήσουν και πάλι οι θεατρικές παραστάσεις, οι κινηματογραφικές παραγωγές, οι συναυλίες, οι εκθέσεις και οι παραστάσεις χορού χρειάζεται ο απαραίτητος χρόνος προγραμματισμού και προετοιμασίας. Άρα, το πότε ακριβώς θα είναι σε θέση να επιστρέψουν μετά την άρση των απαγορευτικών μέτρων, είναι απολύτως άγνωστο, δεδομένου ότι η Πολιτεία δεν εξήγγειλε κανένα πρόσθετο μέτρο στήριξης των Φορέων που παράγουν Πολιτισμό παρά τις ζημιές που υπέστησαν και υφίστανται, πέρα από κάποια πολύ περιορισμένα μέτρα σε πολύ συγκεκριμένους οργανισμούς, τα οποία κι οι ίδιοι χαρακτήρισαν ως πρώτα μέτρα στήριξης. Επιπλέον, στο τέταρτο πακέτο στήριξης που εξήγγειλε η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δεν συμπεριλαμβάνονται οι αυτοτελώς εργοδοτούμενοι, άρα και πάλι ένας μεγάλος αριθμός επαγγελματιών του Πολιτισμού που εξαναγκάζεται να εργάζεται ως αυτοεργαζόμενος, αποκλείεται και από αυτή την οικονομική ενίσχυση. Για τρεισήμισι μήνες και βάλε λοιπόν αυτοί οι, δεύτερης μάλλον διαλογής άνθρωποι, παραμένουν χωρίς κανένα εισόδημα με τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής να τρέχουν, έχοντάς τους τσαλαπατήσει ανελέητα. Τόσο που κάποιοι ήδη κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, χωρίς στέγη, εφόσον δεν μπορούν να καταβάλουν το ενοίκιο, το ρεύμα, το νερό, χωρίς φαί, εφόσον, δεν έρχεται από μόνο του ως μάννα εξ ουρανού και χωρίς καμιά ελπίδα για το αύριο. Αυτό το επίδομα, το οποίο εξαγγέλθηκε από τις 7 Μαίου και θα δινόταν αρχικά στις 15 Ιουνίου και στη συνέχεια στις 30 Ιουνίου, το οποίο ουδείς γνωρίζει αν πληροί τα κριτήρια να το λάβει ή όχι και είναι αμφίβολο αν θα το λάβει πριν ή μετά την έξωση και την απώλεια κάθε ίχνους υπομονής και αξιοπρέπειας, αυτό το επίδομα λοιπόν ΔΕΝ είναι επαιτεία. Οι επαγγελματίες του Πολιτισμού δεν ζητιανεύουν. Πάνε 60 χρόνια τώρα από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και κανένας πεφωτισμένος άνθρωπος, κρατικός αξιωματούχος ή πολιτειακός άρχοντας όλα αυτά χρόνια, δεν βρέθηκε να εισηγηθεί πώς αυτοί οι άνθρωποι του Πολιτισμού, οι οποίοι σ’ αυτό τον τόπο είναι διπλά καταδικασμένοι εφόσον η καλλιέργεια του πνεύματος δεν αποτελεί μάλλον χρήσιμο εργαλείο στην υλιστική ανάπτυξη του τόπου, πώς αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι θα ενταχθούν σ’ ένα ειδικό σχέδιο κοινωνικής πρόνοιας, για να μπορούν να θεωρούνται και αυτοί ισότιμοι πολίτες του Κράτους. Η Πολιτεία έχει ευθύνη γι’ αυτή την άνιση και άδικη μεταχείριση και οφείλει να στηρίξει και αυτούς τους επαγγελματίες μέσα στην πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση. Ένα επίδομα -το όποιο επίδομα- δίνεται ή θα πρέπει να δίνεται από το Κράτος κατά την περίοδο που κάποιος το έχει ανάγκη, προκειμένου να μπορεί να επιβιώσει, κι όχι κατόπιν εορτής. Δεν ξέρω τελικά ποιοί θα καταφέρουν να παρευρίσκονται στην εορτή αυτή του Κράτους, όπου θα γιορτάζεται τελικά πανηγυρικώς η ευημερία, η ανάκαμψη και η ανάπτυξη. Θα ήταν ωραίο να γιορτάζαμε όλοι μαζί το θαύμα του ανθρώπου. Θα ήταν ωραίο να τα καταφέρναμε όλοι μαζί. Θα ήταν ωραίο...»

ΑΡΧΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ: Gustav Metzger, Auto-destructive art, 1960 - αναδημιουργία στην Tate Gallery, 2004