Έχω μια τρελή/ τρελή αγάπη/ για τα αντικείμενα./ Μου αρέσουν οι πένσες / και τα ψαλίδια. / Αγαπώ / τα φλιτζάνια, / τα δαχτυλίδια / και τα μπολ – / για να μη μιλήσω, φυσικά, / για τα καπέλα.
Από αυτή την ερωτική εξομολόγηση τουΠάμπλο Νερούδα για τα καθημερινά αντικείμενα είναι εμπνευσμένη η έκθεση των κεραμικών Mutina, «An Ode to Things», που θα φιλοξενείται ως τις αρχές Αυγούστου σε μια γωνιά των αχανών εγκαταστάσεων του brand, διά χειρός Patricia Urquiola, στο βιομηχανικό χωριό Φιοράνο Μοντενέζε.
Άγνωστη στους αμύητους, αλλά με ένα ενθουσιώδες niche κοινό που παρακολουθεί τις συνεργασίες της με σύγχρονους σχεδιαστές και ενθουσιάζεται με τις αρχιτεκτονικές εφαρμογές των προϊόντων της, η επωνυμία χειροποίητων κεραμικών Mutina χτίστηκε γύρω από την προσωπική συλλογή του ιδρυτή της, Μάσιμο Ορσίνι.
«Ανάμεσα στα πολλά που πετύχαμε αυτά τα 20 χρόνια, το πιο σημαντικό στάθηκε η σχέση μας με τους καλλιτέχνες και τους σχεδιαστές που έδωσαν μορφή σε όλον αυτόν τον δημιουργικό κόσμο», σημείωσε στα εγκαίνια η Ιταλίδα επιμελήτρια Sarah Cosulich, διευθύντρια, εκτός των άλλων, της Πινακοθήκης Ανιέλι και υπεύθυνη του επιμελητικού προγράμματος «Mutina for Art», μιας σειράς πρωτοβουλιών που περιλαμβάνουν εκθέσεις και συνεργασίες με γκαλερί, ιδρύματα, καλλιτέχνες και designers απ' όλον τον κόσμο.
Στην Ελλάδα, η υλικότητα της Mutina έχει βρει θέση στα Χανιά, χάρη στο όραμα του επιχειρηματία Νίκου Τσεπέτη, ενός χαρισματικού hotelier και design junkie που έγινε διεθνώς γνωστός για το προσωπικό του υβρίδιο φιλοξενίας – χειροποίητης, συναισθηματικής και αμπαλαρισμένης σε τέχνη.
Στην έκθεση «An Ode to Things», διαφορετικές μορφές νεκρής φύσης –ζωγραφικά έργα, φωτογραφίες, γλυπτά, έπιπλα και αντικείμενα 18 σύγχρονων καλλιτεχνών και σχεδιαστών– αντικαθρεφτίζονται και μοιάζουν να ανυψώνονται σε ένα στοχαστικότερο επίπεδο, αναδεικνύοντας την ποιητικότητα του καθημερινού.
Βάζα των Γάλλων Ronan και Erwan Bouroullec έχουν φόντο μια μελαγχολική νεκρή φύση της Aimée Moreau (1926-2023) και μια φαντασιακή φωτογραφία του Luigi Ghirri. Δίπλα, ένα γυάλινο δοχείο σε σχήμα μήλου της Ingeborg Lundin (1921-1992) –της πρώτης γυναίκας που σχεδίασε για τα κρύσταλλα Orrefors, βραβευμένης στην Τριενάλε του 1957 για το ιστορικό, πλέον, βάζο «Apple»– αντιπαραβάλλεται με ένα άλλο βάζο με λουλούδια σε πίνακα του John Currin. Στον ίδιο χώρο, μια ήσυχη μεγάλη σάλα βορειοευρωπαϊκής αυτοσυγκράτησης, κυλινδρικά βάζα Georges Jouve και «τοτέμ» του Ettore Sottsass καθώς και αντικείμενα Mutina από συνεργασίες με τη Nathalie du Pasquier και τους αδελφούς Bourroulec συνδυάζονται με έργα φωτογράφων και καλλιτεχνών, ανάμεσά τους οι Ρούντολφ Στίνγκερ, Ed Ruscha, Wolfgang Tillmans, Peter Dreher και Damien Hirst.
«Τα όρια του τι είναι τέχνη και τι είναι ένα απλό αντικείμενο συγχέονται», παρατηρεί η Cosulich, συνοψίζοντας το στίγμα της Mutina, αυτής της πρότυπης κοινότητας επιμελητών τέχνης, καλλιτεχνών και σταθερά συνεργαζόμενων σχεδιαστών που παράγουν συλλεκτικής αξίας συλλογές (Mutina Editions) ή συμμετέχουν σε αρχιτεκτονικά project, ενώ την ίδια στιγμή κρατούν ανοιχτό έναν διάλογο με την τέχνη, οργανώνοντας εφήμερες εκθέσεις ή εγκαταστάσεις.
Στις πιο πρόσφατες –και εντυπωσιακότερες– παρεμβάσεις της ομάδας Mutina ανήκει η διαμόρφωση του pop-up εστιατορίου La Ciccheterria στο Fondazione Giorgio Cini στη Βενετία, όπου φιλοξενήθηκε τον Σεπτέμβριο η έκθεση του Homo Faber. Στο στυλ των μπαρ της γειτονιάς που προσφέρουν μικρά πιάτα και καφέ στη Βενετία, η Mutina διαμόρφωσε έναν «χειροποίητο», παραδοσιακά ιταλιάνικο χώρο, χρησιμοποιώντας κεραμικά πλακάκια με ανάγλυφο γυάλωμα της Urquiola από τη συλλογή Mater και κινητά στοιχεία –πήλινα τούβλα– από την Bloc Collection των Bouroullec.
Στην Ελλάδα, η υλικότητα της Mutina έχει βρει θέση στα Χανιά, χάρη στο όραμα του επιχειρηματία Νίκου Τσεπέτη, ενός χαρισματικού hotelier και design junkie που έγινε διεθνώς γνωστός για το προσωπικό του υβρίδιο φιλοξενίας – χειροποίητης, συναισθηματικής και αμπαλαρισμένης σε τέχνη. Στο μοναδικό του Ammos, η πιο έντονη δήλωση στα interiors των δωματίων γίνεται στα μπάνια, που έχουν επενδυθεί με τρισδιάστατα πλακάκια του βιομηχανικού σχεδιαστή Konstantin Grcic από τη σειρά DIN της Mutina. Στο Red Jane Project του ίδιου, ένα τυπογραφείο από τα 1930s που προσεγγίστηκε ως ένα design project και λειτουργεί ως φούρνος, κυριαρχεί το αυλακωτό πάτωμα από custom πλακάκια τερακότας με λευκές ανάγλυφες γραμμές που σχεδίασε ο φίλος του Νίκου και σταθερός συνεργάτης της Mutina, Michael Anastassiades.
H «Ωδή» που αφιερώνει στα άψυχα αντικείμενα η Mutina με αυτήν την έκθεση τιμά τον τρόπο που έχει πορευτεί το brand ως τώρα, στις παρυφές του design και της τέχνης, αναζητώντας ομορφιά και ποίηση στην ύλη.
Η έκθεση «An Ode to Things», στο πλαίσιο του προγράμματος Mutina for ART, θα φιλοξενείται έως τις 8 Αυγούστου 2025 στο Spazio Mutina Fiorano.
