«Προσωπογραφίες Τοπίων» τιτλοφορείται η καινούργια δουλειά του Γιώργου Κούμουρου, η οποία εγκαινιάζεται την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου στις 19:30 στην Γκαλερί Μορφή στη Λεμεσό. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 27 Οκτωβρίου.
«Φυλακτό για ένα σκληρό δρόμο» είναι για τον Δρ Μεγακλή Ρογκάκο, Ιστορικό Τέχνης, η Τοπιογραφία του Γιώργου Κούμουρου και εξηγεί πως «οι εικόνες του είναι απόκοσμες και από εκείνες που συντίθενται όταν κλείνουν οι βιολογικοί οφθαλμοί και ενεργοποιείται η ενδοσκόπηση. Παρουσιάζουν προσωποποιημένα τοπία ή προσωπογραφίες τοπίων, που σημαίνει ότι τα τοπία είτε αποκτούν χροιά ανθρωπομορφίας είτε περιγράφουν μία ανθρώπινη κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα συγκεκριμένα τοπία είναι έρημα και σιωπηρά. Είναι τοπία που γνώρισαν ζωή κάποτε και τώρα έχουν οριστικά φθαρεί από τη χρήση ή την κατάχρηση. Έχουν παρακμάσει και πέσει σε λήθαργο, όπως ακριβώς το σώμα κλείνει τον κύκλο της ύπαρξής του και παραδίδεται μοιραία στον αφανισμό του. Αυτός ο κύκλος από την ακμή στην πτώση είναι φυσικό φαινόμενο, που παρατηρείται καθαρά, αλλά παθητικά, με το πλήρωμα του χρόνου».
Χωρίς τη παραμικρή διάθεση εξωραϊσμού, ο Κούμουρος αναπαριστά το προφητικό όραμά του, σύμφωνα με το Μεγακλή Ρογκάκο. «Ίσως με ειρωνεία ή σαρκασμό, σηματοδοτεί το τέλος του πολιτισμού, σα να πολλαπλασιάζει το εφέ της ρίψης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα (6 Αυγούστου 1945) και στο Ναγκασάκι (τρεις ημέρες αργότερα). Παρουσιάζει ένα άγονο τοπίο, ενημερωμένο από τον Ομηρικό Οδυσσέα που για την αποφυγή συμμετοχής του στον Τρωικό Πόλεμο, υποδυόταν τον απόλυτο τρελό, που στείρωνε τη γη του σπέρνοντας άλας. Είναι επίσης ένας κυριολεκτικός εφιάλτης, κατοικημένος από τέρατα της φαντασίας στο ζωγραφικό έργο του Ιερώνυμου Μπος.
Το έργο του Κούμουρου είναι απόηχος της Ευρώπης μετά τη Βροχή, που ζωγράφισε ο Μαξ Έρνστ το 1933, έτος ανόδου των ναζί στην εξουσία, που προφήτευσε τον γνωστό Δυτικό κόσμο οριστικά μετασχηματισμένο από μία απροσδόκητα όξινη βροχή, η οποία δεν έχει μόνο αλλάξει μορφολογικά τη σχέση γης και θάλασσας, αλλά και με την τοξική της σύσταση έχει διαβρώσει το τοπίο, ερημώνοντάς το από κάθε ίχνος ζωής».
Ο ίδιος ο ζωγράφος μιλά για «Τοπία απουσίας και σιωπής. Τοπία που γνώρισαν ζωή κάποτε. Τοπία παρακμής...» και εξηγεί πως μπαίνει σε έναν τόπο και επισκέπτεται τα τοπία, τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους. Ζωγραφίζει αυτά που βλέπει. Ακούει τις ιστορίες των ανθρώπων και προσπαθεί να εκφράσει την ουσία κάποιων στιγμιοτύπων τους. Αυτό το ζωγραφικό αφήγημα ευελπιστεί να είναι ολονών μας.
Ο Γιώργος Π. Κούμουρος γεννήθηκε στη Γιαλούσα της Κύπρου το 1955. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1980), ζωγραφική στην Πυθαγόρειο Ακαδημία Καλών Τεχνών (1989), και απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα (Μaster of Αrts) στη Δημιουργία Εκπαιδευτικού Φιλμ από το Middlesex University (2005). Υπηρέτησε ως μαθηματικός στη Μέση Εκπαίδευση Ελλάδας, Κύπρου και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου στην παραγωγή εκπαιδευτικών ταινιών και ντοκιμαντέρ. Πραγματοποίησε 33 ατομικές και πολλές ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής σε Κύπρο, Ελλάδα και εξωτερικό. Διατηρεί εργαστήρι ζωγραφικής από το 1982. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
