Η γκαλερί Art Seen είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την πρώτη ατομική έκθεση της Βρετανίδας / Ελληνοκύπριας καλλιτέχνιδας Diana Taylor, που εγκαινιάζεται στις 15 Σεπτεμβρίου 2021. Ξενάγηση της έκθεσης με την καλλιτέχνη: Τετάρτη, 15/09 & Πέμπτη, 16/09 στις 19:00. Επιμελήτρια της έκθεσης είναι η Μαρία Στάθη.

«Η έκθεση Phantom Yarns αποτελεί εξέλιξη του μακροχρόνιου ενδιαφέροντος της Taylor για το πώς βιώνουμε και πώς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο σε μια εποχή υπερβολικού φόρτου πληροφοριών, όταν η αφθονία και η αδιάλειπτη πρόσβαση λειτουργούν ανταγωνιστικά προς την επιθυμία μας για τάξη και σαφήνεια. Με το σύνολο του υλικού πολιτισμού στα χέρια μας, είμαστε πιο πολύ από ποτέ συνδεδεμένοι σε ένα οπτικό συνεχές που υπερβαίνει τα όρια του χώρου και του χρόνου. Αυτή η διαθεσιμότητα έχει ενίοτε ως συνέπεια την παραμόρφωση της προοπτικής, αφήνοντάς μας μετέωρους σε έναν κόσμο εικόνων, με όλες τις επακόλουθες επιπτώσεις της αμηχανίας και του αποπροσανατολισμού.

Diana Taylor, Looking Forward.



Η πρακτική της Taylor, που περιλαμβάνει ζωγραφική, μεταξοτυπία, κεντητική και τρισδιάστατη εκτύπωση, εμπλουτίζει αναλογικές απολαύσεις όπως η αφή, η πλούσια διαστρωμάτωση, το σκίσιμο και η ύφανση με φευγαλέες ιδιότητες του ψηφιακού κόσμου όπως η αφαίρεση, η επεξεργασία και η ατέρμονη μετάλλαξη. Τα έργα της έκθεσης Phantom Yarns διερευνούν την αντίληψη μιας δεδομένης στιγμής για το τι είναι σύγχρονο, μέσα από τη δοκιμή και την οικειοποίηση υλικών κάθε συγκεκριμένης εποχής. Η Taylor χρησιμοποιεί υφάσματα, εικόνες επεξεργασμένες στο Photoshop, συρμάτινα πλέγματα και κείμενo, μεταξοτυπία, κολάζ, ζωγραφική, υφαντά και κεντήματα σε μεγάλης κλίμακας υφασμάτινες τρισδιάστατες συναρμογές ή σε μουσαμά.

Χρησιμοποιώντας καταρχήν υφάσματα και έντυπες ή ψηφιακές εικόνες ως αναφορές στα έργα της, η Taylor πρωτοδοκίμασε το ύφασμα ως υλικό κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών του Modern Art Oxford. Η έκθεση Love Is Enough, σε επιμέλεια του Jeremy Deller, διερεύνησε τον ρόλο της χειροτεχνίας, των βιομηχανικών διαδικασιών και της μαζικής παραγωγής μέσω έργων των William Morris και Andy Warhol. Διστάζοντας να ζωγραφίσει δημόσια, η Taylor επέλεξε, αντίθετα, να χρησιμοποιήσει τα τραπεζομάντιλα και τα κεντήματα της μητέρας της, καθώς και υφάσματα που βρήκε σε καταστήματα φιλανθρωπικών οργανισμών και χειροποίητων ειδών για να δημιουργήσει για την έκθεση τρισδιάστατες συναρμογές από ύφασμα. Στη συνέχεια, ξεκίνησε ένα διδακτορικό με πρακτική έρευνα στο Sheffield Hallam University, σε συνεργασία με τη William Morris Gallery του Λονδίνου.

Χρησιμοποιώντας αρχειακό υλικό και προϋπάρχουσες εικόνες, η Taylor ανέκαθεν ενδιαφερόταν για τη δειγματοληψία και την ιδιοποίηση. Όπως και τον Morris, τη γοητεύει το πώς φτιάχνουμε πράγματα και πώς τα πράγματα, με τη σειρά τους, φτιάχνουν τον κόσμο μας.

Στους πρώτους της πίνακες, ανέτρεξε στις ελληνοκυπριακές της ρίζες και στα μνημεία της αρχαιότητας, στο κάλλος των αρχαίων θραυσμάτων και τον ρόλο που παίζουν στην ωραιοποίηση του παρελθόντος και τις αναγνώσεις του στο πέρασμα του χρόνου. Για την Taylor, αυτά τα αποσπασματικά ίχνη μιλούν επίσης για τη γοητεία της φθοράς. Παράλληλα με αυτά τα έργα, η καλλιτέχνιδα ξεκίνησε την ενασχόλησή της με εικόνες από τις συνέπειες φυσικών καταστροφών, στις οποίες εσκεμμένα διατηρεί την ανωνυμία, ώστε να εκφράζουν την αφηρημένη και άχρονη έννοια της διάλυσης και της φθοράς.

Προκειμένου να επιταχύνει τη διαδικασία της αποσύνθεσης, η Taylor υποβάλλει τις εικόνες της σε μια διαδικασία ψηφιακής διάβρωσης, ηθελημένα επαναλαμβάνοντας τυχαία σημάδια και pixel, που τα αντιμετωπίζει ως μια διαβρωμένη μονάδα πληροφορίας η οποία διαμοιράζεται και κυκλοφορεί στο διηνεκές. Για την Taylor, το ερείπιο λειτουργεί ως αλληγορία για τη δημιουργική διαδικασία, για τον ψυχαναγκασμό που την ωθεί να φθείρει, ή με κάποιο τρόπο να παρεμποδίσει, να διαγράψει και να διασπάσει την εικόνα προκειμένου τελικά να την ανακατασκευάσει.

Υπάρχει μια ειρωνεία στο ότι εμποτίζει σκόπιμα με τόση ‘αποτυχία’ τα διακοσμητικά υφάσματα, που κανονικά προορίζονται να κάνουν το σπίτι μια ευχάριστη και φιλόξενη εμπειρία. Τα έργα της Diana Taylor ξύνουν το λούστρο που καλύπτει την καθημερινή ζωή ώστε να μας οδηγήσουν να συναισθανθούμε αλήθειες πιο σκοτεινές.»

Κείμενο: Isabel de Vasconcellos (Μετάφραση: Δημήτρης Σαλταμπάσης)

Η Isabel de Vasconcellos είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια και παραγωγός στον χώρο του πολιτισμού, με μακρά εμπειρία στη συνεργασία με εικαστικούς καλλιτέχνες και οργανισμούς για την υλοποίηση διεθνούς κύρους δημόσιων αναθέσεων και εκθέσεων. Γράφει με θέματα σχετικά με τη γλυπτική, ζωγραφική, εννοιολογική τέχνη, τη φωτογραφία και το design, και είναι συγγραφέας του βιβλίου Fourth Plinth: How London Created the Smallest Sculpture Park in the World.



Diana Taylor, Time and Time Again no5, 2021.

Diana Taylor, Time and Time Again no6, 2021.



Σχετικά με την καλλιτέχνιδα:

Diana Taylor / Γενν. 1977 στο Ηνωμένο Βασίλειο / Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο

Η Taylor διεξάγει πρακτική έρευνα για το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο Sheffield Hallam, σε συνεργασία με τη William Morris Gallery του Λονδίνου. Αποφοίτησε από το Slade School of Fine Art το 2010, με Master’s στις Καλές Τέχνες.

Στις πρόσφατες εκθέσεις της συμπεριλαμβάνονται: Can We Hold On, ατομική έκθεση στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Μαγιόρκας (Σεπτέμβριος 2018 - Φεβρουάριος 2019) και οι ομαδικές εκθέσεις: Yesterday, Today and Forever: Επέτειος 5 χρόνων, Art Seen Contemporary, Λευκωσία, Κύπρος, Επιμέλεια: Μαρία Στάθη· Contemporary British Painting Prize, ASC Gallery, Λονδίνο· A Strange Weave of Time and Space, Επιμέλεια: Jeanine Griffin (2020), Site Gallery Project Space, Sheffield, & Project Space Plus, Lincoln University· Attempts to Escape, Art Seen Contemporary, Λευκωσία, Κύπρος, Επιμέλεια: Μαρία Στάθη· Re-Assemble, Collyer Bristow Gallery, Λονδίνο (2019).

Έχει συμμετάσχει στα προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών: CCA Andratx, (2018, 2012)· The Factory Floor, Modern Art Oxford (2015), σε συνδυασμό με την έκθεση Love is Enough: Warhol and Morris, επιμέλεια: Jeremy Deller.

Το 2015 ήταν υποψήφια για το βραβείο ανερχόμενου καλλιτέχνη ConverseXDazed. Το 2011 η Taylor έλαβε την υποτροφία ζωγραφικής Abbey στη Βρετανική Σχολή στη Ρώμης και την ίδια χρονιά φιλοξενήθηκε ως μόνιμη καλλιτέχνιδα στο στούντιο των East London Printmakers.
Έργα της βρίσκονται στις συλλογές Soho House Mumbai, V&A Museum Print Collection, The British Library (Slade Print Project) και Morgan Stanley Public Collection, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές.

https://www.dianataylor.co.uk/



Diana Taylor, Through the Needle’s Eye, 2019-20.



Τίτλος: Diana Taylor | Phantom Yarns
Επιμέλεια: Μαρία Στάθη
Εγκαίνια: Τετάρτη, 15 Σεπτεμβρίου 2021, 18:00 - 21:00.
Ξενάγηση της έκθεσης με τη καλλιτέχνη: Τετάρτη, 15/09 & Πέμπτη, 16/09 στις 19:00.
Διάρκεια: 15.09.2021 > 22.10.2021

Ώρες Έκθεσης: Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, 16:00 – 19:30 ή οποιαδήποτε άλλη ημέρα με ραντεβού.

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε:
Μαρία Στάθη, Ιδρύτρια & Διευθύντρια Art Seen.
+357 22006624
info@art-seen.org
www.art-seen.org

Λόγω των υγειονομικών μέτρων κατά του COVID-19, ο αριθμός ατόμων που μπορούν να βρίσκονται στον χώρο της γκαλερί ανά πάσα στιγμή είναι περιορισμένος. Η χρήση μάσκας και η παρουσίαση Safe Pass είναι υποχρεωτική.