Με τίτλο «100 Years of Leica: Joel Meyerowitz and Barbara Davidson», η έκθεση στο Leica Store & Gallery Los Angeles, που συγκεντρώνει τη δουλειά δύο διάσημων φωτογράφων των οποίων οι εικόνες αντικατοπτρίζουν την επιρροή της Leica στην τέχνη της φωτογραφίας, βρίσκεται στο επίκεντρο των εορτασμών της επετείου της φωτογραφικής μηχανής που έχει φανατικούς οπαδούς και συνδέεται με τη δεξιοτεχνία, την ανθεκτικότητα και το ξεχωριστό φωτογραφικό στυλ.

Οι φωτογραφίες του Joel Meyerowitz, πρωτοπόρου της έγχρωμης φωτογραφίας δρόμου, ξεπερνούν το παραδοσιακό στιγμιότυπο, υιοθετώντας μια πιο σκόπιμη και σύνθετη προσέγγιση, όπου κάθε στοιχείο μέσα στο κάδρο έχει σημασία. Η στροφή του από τη φωτογραφία τη «βασισμένη σε περιστατικά» προς πιο πολυεπίπεδες συνθέσεις συνεχίζει να εμπνέει γενιές φωτογράφων.

Ο Αμερικανός φωτογράφος Joel Meyerowitz γεννήθηκε το 1938, άρχισε να φωτογραφίζει με έγχρωμο φιλμ το 1962 και ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές της χρήσης του χρώματος.

«Όταν άρχισα να φωτογραφίζω για πρώτη φορά, η εστίασή μου ήταν συχνά στην αποτύπωση μιας δράσης ή ενός γεγονότος στο κέντρο του κάδρου», εξηγεί ο Meyerowitz. «Αλλά καθώς μεγάλωσα και άρχισα να αμφισβητώ τις μεθόδους, τις επιρροές μου και την ίδια τη φωτογραφία, συνειδητοποίησα ότι ήταν καιρός να προχωρήσω πέρα ​​από αυτό που ήδη έκανα καλά και να στοχεύσω σε πιο προκλητικές, ελκυστικές εικόνες».

Το να βλέπεις το έργο του Meyerowitz από κοντά είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία από το να το βλέπεις στην οθόνη. Η μαεστρία του στο χρώμα και το φως ζωντανεύει με τρόπο που οι ψηφιακές αναπαραγωγές δεν μπορούν ποτέ να αποτυπώσουν πλήρως· μπορείς να «βυθιστείς» μέσα τις συνθέσεις του.

Το βάθος και ο πλούτος των εικόνων του, ιδιαίτερα οι εκτυπώσεις του σε μεγάλη κλίμακα, επιτρέπουν στον θεατή να μοιραστεί το όραμά του για τον κόσμο.

Ο Αμερικανός φωτογράφος Joel Meyerowitz γεννήθηκε το 1938 και άρχισε να φωτογραφίζει με έγχρωμο φιλμ το 1962. Ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές της χρήσης του χρώματος, σε μια εποχή που υπήρχε σημαντική αντίσταση στην ιδέα της έγχρωμης φωτογραφίας ως σοβαρής τέχνης.

Το 1962, εμπνευσμένος από τον Robert Frank, άφησε τη δουλειά του ως καλλιτεχνικού διευθυντή σε διαφημιστικό γραφείο και βγήκε στους δρόμους της Νέας Υόρκης με μια κάμερα 35mm και έγχρωμο φιλμ. Εκτός από τον Frank, ο Meyerowitz εμπνεύστηκε από τον Henri Cartier-Bresson και τον Eugène Atget, πρωτοπόρο της φωτογραφίας ντοκιμαντέρ, γνωστό για την αποφασιστικότητά του να καταγράψει όλη την αρχιτεκτονική και τις σκηνές δρόμου του Παρισιού πριν από την εξαφάνισή του και την παράδοσή του στον εκσυγχρονισμό.

Ο Meyerowitz «υιοθέτησε μόνιμα το χρώμα» το 1972, πολύ πριν από την προώθηση της έγχρωμης φωτογραφίας από τον John Szarkowski το 1976 σε μια έκθεση έργων του ελάχιστα γνωστού τότε William Eggleston. Συχνά χρησιμοποιούσε μια φωτογραφική μηχανή 8×10 για να φωτογραφίσει τόπους και ανθρώπους.

Φωτ.: Joel Meyerowitz

Ο Meyerowitz δημοσίευσε το 1978 το «Cape Light», μια σειρά γαλήνιων και στοχαστικών έγχρωμων φωτογραφιών που τραβήχτηκαν στο Cape Cod της Μασαχουσέτης, που έγινε γρήγορα ένα από τα πιο επιδραστικά και δημοφιλή φωτογραφικά άλμπουμ του τέλους του 20ού αιώνα, ανοίγοντας νέους δρόμους τόσο για την έγχρωμη φωτογραφία όσο και για την αποδοχή του μέσου στον κόσμο της τέχνης. Αν και ο Meyerowitz είχε αρχίσει να τραβάει έγχρωμα στους δρόμους της Νέας Υόρκης μια δεκαετία νωρίτερα, αυτή η συλλογή ήταν που τον έκανε ευρύτερα γνωστό για τη γεμάτη ευαισθησία έγχρωμη φωτογραφία του.

Ήταν ο μόνος φωτογράφος στον οποίο δόθηκε απεριόριστη πρόσβαση στο Ground Zero στους Δίδυμους Πύργους αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και κατέγραψε τον απόηχο της επίθεσης στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στο βιβλίο του «Aftermath: World Trade Center Archive». Φορώντας φόρμα και χρησιμοποιώντας φωτογραφική μηχανή μεγάλου μεγέθους, εξιστόρησε την ανοικοδόμηση του χώρου του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, δημιουργώντας μια συλλογή που αριθμεί χιλιάδες εικόνες. Ήταν ένα ασυνήθιστο έργο για τον Meyerowitz, που δεν ήταν φωτορεπόρτερ, και αυτή η δουλειά του θύμιζε τα έργα του Walker Evans ή της Dorothea Lange, που κατέγραψαν το 1930 τις επιπτώσεις της Ύφεσης.

Το 2017 ο Meyerowitz τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του με μια θέση στο Hall of Fame της Leica και περιγράφηκε ως «μάγος που χρησιμοποιεί το χρώμα» και μπορεί «να αιχμαλωτίσει και να πλαισιώσει την αποφασιστική στιγμή».

Το έργο του βρίσκεται στις συλλογές του Διεθνούς Κέντρου Φωτογραφίας, του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης και της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης, και του Μουσείου Σύγχρονης Φωτογραφίας στο Σικάγο.

Η Barbara Davidson έχει βραβευτεί με Pulitzer αλλά και με βραβείο Emmy το 2011.

Τα έργα της δεύτερης φωτογράφου, της Barbara Davidson, φέρνουν στην έκθεση μια ανθρωπιστική και ντοκιμαντερίστικη προσέγγιση της φωτογραφίας.

Βραβευμένη με Pulitzer αλλά και Emmy το 2011, είναι περισσότερο γνωστή για τη δουλειά της με τα θύματα των θανάσιμων πολέμων συμμοριών στο Λος Άντζελες. Φωτορεπόρτερ με πολυετή καριέρα, εξερευνά την πολυπλοκότητα της σύγχρονης Αμερικής, εστιάζοντας σε θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης και αλλαγής. Η δουλειά της σε αυτή την έκθεση αντικατοπτρίζει το πώς η Αμερική έχει εξελιχθεί από τη χρυσή εποχή της φωτογραφίας δρόμου, προσφέροντας μια ενδιαφέρουσα αντίστιξη στα συχνά ζωντανά αστικά τοπία του Meyerowitz.

Κατέκτησε την αφηγηματική της προσέγγιση μέσω πολλαπλών αναθέσεων για δύο δεκαετίες σε 55 χώρες, καλύπτοντας πολέμους, ανθρωπιστικές κρίσεις και την ανθρώπινη κατάσταση για τους «Los Angeles Times», την «Dallas Morning News» και τους «Washington Times». Έχει επίσης καλύψει φυσικές καταστροφές, συμπεριλαμβανομένου του τυφώνα Κατρίνα, ως μέλος μιας ομάδας που κέρδισε το Pulitzer στην κατηγορία Spot News Photography το 2006, για την «Dallas Morning News», και πιο πρόσφατα τον τυφώνα Χάρβεϊ για τους «New York Times».

Φωτ.: Barbara Davidson

Το ζευγάρι των Meyerowitz και Davidson δεν είναι τυχαίο. Και οι δύο φωτογράφοι χρησιμοποιούν κάμερες Leica, αξιοποιώντας τη διάσημη ακρίβεια, φορητότητα και ποιότητά της για να δημιουργήσουν μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα τους. Η Leica είναι εδώ και καιρό το εργαλείο επιλογής για τους φωτογράφους δρόμου και τους φωτορεπόρτερ, επιτρέποντας τη γρήγορη ανταπόκριση που απαιτείται για την καταγραφή καθοριστικών στιγμών.

Ωστόσο, αυτή η έκθεση δεν είναι απλώς μια επίδειξη ατομικού ταλέντου, είναι μια απόδειξη του τρόπου με τον οποίο η Leica διαμόρφωσε την οπτική αφήγηση τον περασμένο αιώνα. Η επέτειος των 100 χρόνων της Leica γιορτάζεται με μια σειρά από παγκόσμιες εκδηλώσεις, ομιλίες και αποκλειστικές εκδόσεις προϊόντων καθ' όλη τη διάρκεια του 2025. Τον περασμένο μήνα η Leica ανακοίνωσε μια ειδική έκδοση της πρωτοποριακής Leica M11.

Για τους λάτρεις της φωτογραφίας, αυτή η επέτειος είναι μια υπενθύμιση της επίδρασης της Leica στο μέσο. Οι φωτογραφικές μηχανές που κάποτε κατέγραφαν ιστορικές στιγμές, από τις αποφασιστικές στιγμές του Cartier-Bresson μέχρι τους «Αμερικανούς» του Robert Frank, παραμένουν επίκαιρες σήμερα όσο ποτέ, εξελισσόμενες μαζί με τις ανάγκες των σύγχρονων φωτογράφων, μένοντας πιστές στο αρχικό τους πνεύμα.

ΠΗΓΗ:lifo.gr/digitaalcameraworld.com