Του Άμος Οζ
Εκδόσεις Καστανιώτη
Σταθερός διεκδικητής του Βραβείου Νόμπελ χωρίς ποτέ να κατορθώσει να το αποκτήσει, γνωστός για τους αγώνες του υπέρ της ειρήνης στη Μέση Ανατολή, ο Άμος Οζ έχει λάβει τις σημαντικότερες διεθνείς λογοτεχνικές διακρίσεις για το έργο του. Τα μυθιστορήματα "Ο Μιχαέλ μου", "Ιστορία αγάπης και σκότους" και "Ιούδας", επικύρωσαν την παγκόσμια εμβέλειά του. Στα περισσότερα από τα έργα του, η πλοκή τοποθετείται στη γειτονιά όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, ενώ οι ήρωές του παρουσιάζονται με μια ελαφρώς ειρωνική διάθεση.
Η συλλογή διηγημάτων "Μεταξύ Φίλων" αποτελείται από οκτώ ιστορίες με καλοδουλεμένους χαρακτήρες οι οποίοι βιώνουν εμπειρίες με οδυνηρό τρόπο, πίσω από τα μεγάλα ουτοπιστικά οράματα του 20ού αιώνα. Πρόκειται για το εντυπωσιακό ρέκβιεμ ενός συγγραφέα που σφράγισε την εποχή του. Με τούτη τη θαυμάσια συλλογή διηγημάτων, ο μεγάλος Ισραηλινός λογοτέχνης επιστρέφει σε τόπο και χρόνο οικείο, εκεί όπου γεννήθηκε το έργο του, στο κιμπούτς, στα τέλη της δεκαετίας του '50 και ταυτόχρονα μας αποχαιρετά, αφού ο επίγειος κύκλος του έκλεισε το 2018.
Οι οκτώ αλληλένδετες ιστορίες του βιβλίου εκτυλίσσονται στο επινοημένο κιμπούτς Ικάτ και σκιαγραφούν με ακρίβεια χαρακτήρες γυναικών και ανδρών, οι οποίοι δεν παύουν να ονειρεύονται αλλά και να βιώνουν επώδυνα προσωπικά δράματα στη σκιά ενός από τα σημαντικότερα συλλογικά οράματα που γνώρισε ο εικοστός αιώνας: Η νεαρή κόρη ενός ηλικιωμένου πατέρα πηγαίνει να ζήσει με τον συνομήλικο φίλο του / Μια γυναίκα γράφει ένα συγκινητικό γράμμα προς την ερωτική της αντίζηλο / Ένα αγόρι επισκέπτεται τον άρρωστο με άνοια πατέρα του στο νοσοκομείο / Ένας μεσήλικας κηπουρός κουβαλάει στους δικούς του ώμους τη δυστυχία του κόσμου και, μεταξύ όλων αυτών, που είναι απρόθυμοι ή απλώς αδυνατούν να πουν τα όσα πραγματικά θέλουν, υπάρχει και κάποιος που προσπαθεί να τους μάθει μια παράξενη γλώσσα. Καθένα από τα διηγήματα αυτά συνιστά ένα αστραφτερό μαργαριτάρι ανθρωπιάς και καλλιτεχνικής ενσυναίσθησης, και όλα μαζί συνθέτουν το εντυπωσιακό πορτρέτο μιας ιδέας και μιας εποχής.
"Κάθε βιβλίο που γράφω δεν ξεκινάει με αφορμή μια ιδέα αλλά κάποιους ήρωες, κάποιες φωνές που ακούγονται μέσα μου. [...] Οι χαρακτήρες είναι πάντοτε η αφορμή", είχε πει σε συνέντευξή του στο "BHMAgazino" ενώ πολύ αργότερα, το 2013 στο France Culture, εξηγούσε: "Για μένα, τα χρόνια που έζησα στο κιμπούτς ήταν το καλύτερο πανεπιστήμιο πάνω στην ανθρώπινη φύση. Όσα έμαθα εκεί για τον άνθρωπο, νομίζω ότι δεν θα τα είχα μάθει ούτε αν ζούσα για εκατόν πενήντα χρόνια σε μια μεγαλούπολη. Όταν ζεις σε κιμπούτς, ξέρεις όλα τα μυστικά: ποιος κοιμήθηκε με ποια, ποιος ονειρεύεται τι, ποιος φλερτάρει ποια... Βλέπεις τα γονίδια επί το έργον, τη μια γενιά μετά την άλλη. Ασφαλώς, το τίμημα ήταν πως και οι άλλοι γνώριζαν τα πάντα για μένα. Αλλά αυτό δεν με πείραζε. Ήμουν ευτυχής που μάθαινα τα μυστικά του ανθρώπινου είδους".
