Με μια κριτική για την οποία θα πρέπει να νιώθουν πολύ ευχαριστημένοι επιστρέφουν οι Τρίο Τεκκέ από την μίνι περιοδεία τους στην Ελλάδα.

Το avopolis.gr, ένας μουσικός διαδικτυακός χώρος με έδρα την Ελλάδα, δημοσιεύει σήμερα μια κριτική για την εμφάνιση των Τρίο Τεκκέ στην Αθήνα και στον χώρο Afrikana, στις 29 Οκτωβρίου.

«Οι Τρίο Τεκκέ (παρέα με τον Dave De Rose στα τύμπανα, σε τούτη τη φάση της πορείας τους), καταφέρνουν κάτι παραπάνω από το να τακιμιάσουν το ρεμπέτικο με τη reggae, το dub με τη «ντάγκλα», την ψυχεδέλεια με την «ψυχάρα» που θέλει ένας μάγκας για να στάξει την πενιά, την jazz fusion των 1970s με τον «τζαζεμένο» χαβαλέ που προέρχεται από μια παρέα ανθρώπων οι οποίοι γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους, έχουν συμπράξει ουκ ολίγες φορές και έχουν παίξει ακόμα περισσότερο. Δυο Κύπριοι, λοιπόν, συναντάνε δυο Βρετανούς και τινάζουν τη σκεπή στον αέρα, ως party band μιας άλλης εποχής, του παρόντος και του μέλλοντος», σημειώνει μεταξύ άλλων ο Διαμαντής Διαμαντίδης που υπογράφει το κείμενο στο avopolis [και το οποίο μπορείτε να διαβάσετε αυτούσιο εδώ]

Ο Colin Sommervel ©Θάνος Λαΐνας

«Ένα τέταρτο μετά την καθορισμένη ώρα έναρξης, το κουαρτέτο ανέβηκε στη σκηνή για ν' αρχίσει το ζέσταμα μ' ένα σεκλέτικο οργανικό, με ήχο δεμένο, ξεχωριστό και χωνεμένο όσο δεν πάει. Με τον Αντώνη Αντωνίου στο τραγούδι και στον ηλεκτρισμένο τζουρά, τον Λευτέρη Μουμτζή στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Colin Sommervel στο ηλεκτρικό μπάσο και την πρόσφατη προσθήκη, τον εξαιρετικό και επιφανή για τις συνεργασίες του (Moloko, Rokia Traore, Mark Ronson, Mulatu Astatke) Dave De Rose στα τύμπανα. Με κομμάτια τόσο από το νέο τους άλμπουμ Zivo, που ήδη έχει αρχίσει να λαμβάνει διεθνείς διακρίσεις αλλά και επιλογές τόσο από το Samas (2011), αλλά και από τα Reggetika (2009), το δίωρο περίπου set υπήρξε χορταστικό, πλήρες και άκρως χορευτικό, αφού οι παύσεις και οι ρυθμικές ακροβασίες δεν άφηναν καμία και κανέναν ασυγκίνητο και ακίνητο.»

O Dave De Rose ©Θάνος Λαΐνας

Σύμφωνα με την κριτική, τα τραγούδια που παρουσιάστηκαν, τόσο οι διασκευές αλλά και προσωπικές συνθέσεις του σχήματος, «έγιναν ένα αμάλγαμα εκρηκτικής γκρούβας, ηλεκτρισμένης δεξιοτεχνίας, χορευτικής διάθεσης και χαμογελαστού νταλκά, πάντοτε με αυτοσαρκασμό και χιούμορ.»

Ο Λευτέρης Μουμτζής ©Θάνος Λαΐνας

Ο αρθρογράφος σημειώνει επίσης ως αναφορές στον ήχο του -κατά βάση- κυπριακού σχήματος τους δίσκους του Andy Summers με τον Robert Fripp στον πρώιμο Peter Gabriel (μετά-Genesis, ειδικά ως προς τον ήχο, τη ρυθμική αγωγή και τις ενορχηστρώσεις), αλλά και στους Police, στον Stewart Copeland, αλλά και στους Clash και τους Stranglers.

Ο Αντώνης Αντωνίου ©Θάνος Λαΐνας

«Φεύγοντας λίγο μετά τα μεσάνυχτα από την Afrikana, με το δικό μου Zivo ανά χείρας, η εξαιρετική μουσική και το απίστευτο performance ήταν τελικά που με μέθυσαν, και όχι η ζιβανία (είδος δυνατού τσίπουρου της Κύπρου)», αναφέρει ο αρθρογράφος. «Η δύναμη και η μεστή ενέργεια τούτης της μουσικής, το δέσιμο και η διάθεση της μπάντας, η όμορφη βραδιά και το θερμό κοινό, όλα υπήρξαν στα σίγουρα αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, επιμονής και αφοσίωσης, μα και momentum της συγκεκριμένης υφολογικής επιλογής εκ μέρους των καλλιτεχνών. Είναι η ώρα για τέτοιου είδους γκρουπ να φέρουν με τον τρόπο τους την παράδοση, το ρεμπέτικο, τα κλαρίνα, τα νταούλια και τους ζουρνάδες στις μουσικές σκηνές και στους δημόσιους χώρους, επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση μας με ό,τι χαρακτηρίζεται 'παραδοσιακό', 'λαϊκό', γενικώς 'ημέτερο'. Μήπως, τελικά, η μουσική είναι ανθρώπινο δικαίωμα, γεγονός και κατάκτηση, και όταν το απηχεί αυτό αρμονικά και αβίαστα, συντονιζόμαστε αυθόρμητα και την ακολουθούμε όπου μας πάει; Ακόμη και στον τεκέ...»