Ο Προμηθέας Δεσμώτης σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού [φωτογραφία] είναι η πρώτη παραγωγή της Κεντρικής Σκηνής του Θεάτρου Δέντρο.

Η πρεμιέρα του έργου θα δοθεί τον Δεκέμβριο, με τον Μαρμαρινό να σκηνοθετεί την Κατερίνα Λούρα, σε μουσική Αντρέα Μουστούκη.

Το Θέατρο Δέντρο ανακοίνωσε ολόκληρο τον καλλιτεχνικό του προγραμματισμό για τη σεζόν 2017-18, στον οποίο αναλαμβάνουν τη σκηνοθεσία παραγωγών εκτός από τον Ελλαδίτη σκηνοθέτη, ο Γιώργος Μουαϊμης [που σκηνοθετεί Σταύρο Λούρα και Αννίτα Σαντοριναίου], η Στέλα Φυρογένη, ο Λέανδρος Ταλιώτης, ο Κώστας Φιλίππογλου, ο Αλέξανδρος Αχτάρ με τον Παναγιώτη Μπρατάκο και ο Θανάσης Γεωργίου που υπέγραψε πέρυσι για το «Δέντρο» το επιτυχημένο Minetti.

Οι παραγωγές του «Δέντρο» συγκεκριμένα:

• ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ

Πρεμιέρα: Δευτέρα, 4 Δεκεμβρίου 2017
Παραστάσεις: Τρίτη 5, Δευτέρα 11 & Τρίτη 12 Δεκεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη από 1η έως 23 Ιανουαρίου 2018

• Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός
• Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
• Μουσική: Ανδρέας Μουστούκης

Ηθοποιός: Κατερίνα Λούρα

Σημείωμα Μιχαήλ Μαρμαρινού: Υπάρχουν κάποιοι Ήρωες που κουβαλάνε τον μύθο τους σαν μια αναπόδραστη συνέπεια στους Αιώνες.

Όπως ένας Σίσυφος μια πέτρα, ένας Άτλας τον κόσμο που περπατάμε ή ο Προμηθέας την τιμωρία του. Μένει να διαπιστώσουμε, ιδίοις όμμασι, πώς ένα ελάχιστο ταπεινό σώμα ηθοποιού ιερού, σχεδόν ακίνητο, κυριολεκτικά κάτω από ένα φως αυτής της δικής μας εποχής, είναι ικανό να μας υπενθυμίσει την μυθική ακινησία Εκείνου, που αδιάλειπτα καρφωμένος πάνω της, μπορεί ακόμα να συγκινεί να υποκινεί ή ακόμα και να ρίχνει φως στις συνειδήσεις αυτού που συνηθίσαμε να ονομάζουμε ανθρώπινο γένος.

Ένα ΥΓ.: Για αυτό το `Θέατρο στη μέση του πουθενά - ΔΕΝΤΡΟ` όπως εμένα μου αρέσει να το αποκαλώ, (αλήθεια, σαν ιδεόγραμμα φαίνεται ), αυτή η ανάγνωση του Προμηθέα Δεσμώτη με την Κατερίνα - έχει όλη την ταπεινότητα και το εσωτερικό μεγαλείο που τιμά αυτή την τέχνη - δεν θα μπορούσε να είναι καταλληλότερο ξεκίνημα.
Καλοτάξιδο!

• ΟΙ ΚΑΡΕΚΛΕΣ του Ευγένιου Ιονέσκο

Πρεμιέρα: Παρασκευή, 12 Ιανουαρίου 2018
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή

• Διασκευή - Ελεύθερη Απόδοση - Σκηνοθεσία: Γιώργος Μουαΐμης
• Σκηνικά - Κοστούμια: Στέλιος Στυλιανού
• Μουσική: Δημήτρης Ζαχαρίου
• Στίχοι: Σταύρος Σταύρου
• Χορογραφία - Κίνηση: Μαριάννα Μουαΐμη
• Φωτισμοί: Χρίστος Γωγάκης

Ηθοποιοί: Σταύρος Λούρας, Αννίτα Σαντοριναίου, Άντονι Παπαμιχαήλ

Μια τραγική φάρσα. Η φάρσα της ζωής. Του ατόμου. Που γεννιέται ως μέρος του συνόλου αλλά συνειδητοποιεί στην πορεία πως μένει μόνος, ξεκομμένος και από το σύνολο και από το νόημα της ζωής. Έρχεται από το τίποτα, συνειδητοποιεί πως η ζωή του ήταν ένα τίποτα και άρα, μοιραία, θα καταλήξει στο τίποτα. Στο κενό. Που τόσο εύστοχα συμβολίζεται από τις άδειες καρέκλες που θα στοιβάξει με τη σύντροφο της ζωής του στη σάλα του μυαλού του για να υποδεχθεί την ανθρωπότητα σ’ ένα ραντεβού παραληρήματος για τη σωτηρία της.

 

• Σαν Ρόδο και σαν Αίνιγμα, του Άκη Δήμου

Πρεμιέρα: Παρασκευή, 9 Φεβρουαρίου 2018
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή

• Σκηνοθεσία: Στέλα Φυρογένη
• Πρωτότυπη μουσική (Σύνθεση / Εκτέλεση): Κλέων Αντωνίου
• Φωτισμοί: Χρίστος Γωγάκης
Επί σκηνής: Στέλα Φυρογένη, Κλέων Αντωνίου, Φώτης Φωτίου

Σημείωμα Άκη Δήμου: Με αφορμή την ιστορία της Αν Χάθαγουεϊ, της συζύγου του μεγάλου βρετανού δραματουργού Ουίλιαμ Σαίξπηρ, για τη ζωή της οποίας δεν γνωρίζουμε παρά ελάχιστα, ο Άκης Δήμου μας ξεναγεί στο συναισθηματικό τοπίο μιας δυναμικής αλλά αδικαίωτης γυναίκας.

Μια νύχτα πριν το θάνατο του Σαίξπηρ, που είναι το τέλος και της δικιάς της διαδρομής, η, μέχρι τώρα, σιωπηλή, υποταγμένη Αν, άλλοτε με αιχμηρό χιούμορ κι άλλοτε με μια λυρική διάθεση, άλλοτε αφηγούμενη κι άλλοτε τραγουδώντας, απευθύνεται στον ετοιμοθάνατο σύζυγό της αναπολώντας τις μέρες και τις νύχτες στο πλάι του αλλά και κείνες της δικιάς της σκοτεινής, μοναχικής πορείας μετά την εγκατάλειψή της απ’ αυτόν. Ταυτόχρονα, μοιάζει να αναμετριέται με όλους τους ήρωες και τις ηρωίδες των έργων του εμβληματικού θεατρικού συγγραφέα, διεκδικώντας κι αυτή το μερίδιό της στον «ηρωισμό» και την αθανασία που η σκηνή μπορεί να προσφέρει.
Φανταστική επινόηση το «Σαν ρόδο και σαν αίνιγμα», δεν αποτελεί μια βιογραφική ανασύνθεση του προσώπου της Χάθαγουέϊ, επιχειρεί μόνο να ιχνογραφήσει τις απωθημένες επιθυμίες, τα τρυφερά μυστικά και τα ανεκπλήρωτα όνειρα μιας γυναίκας που – όπως τόσες και τόσες άλλες, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας – έζησε για το χατίρι και τη δόξα ενός άντρα αφήνοντας τη δικιά της ζωή να εκκρεμεί και να τη στοιχειώνει.

• Βάκχες του Ευρυπίδη

Καλοκαίρι 2018

• Μετάφραση: Κ. Χ. Μύρης
• Σκηνοθεσία: Θανάσης Γεωργίου
• Μουσική: Δημήτρης Σπύρου
• Σκηνικά: Τάσος Γκοβάτσος
• Κοστούμια: Κωνσταντίνα Ανδρέου
• Επιμέλεια κίνησης: Φώτης Νικολάου
• Φωτισμοί: Παναγιώτης Λαμπής
• Μάσκες: Μάρθα Φωκά
• Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Καλακίδης
• Μουσική διδασκαλία: Κίκα Γεωργίου

Ηθοποιοί: Ηλέκτρα Νικολούζου / Οι υπόλοιποι ηθοποιοί θα επιλεγούν από διαδικασία ακρόασης που θα πραγματοποιηθεί το Φεβρουάριο 2018

Μορφές πολλές παίρνει το θεϊκό
άγνωστο τέλος δίνουν στα πράγματα οι θεοί
εκείνα που είναι να γίνουν δεν έγιναν ποτέ
κι αυτά που γίνανε δεν ήταν για να γίνουν
σιωπή
σιωπή

Ο θεός Διόνυσος έρχεται από την Ασία στην Ελλάδα για να επιβάλλει τη λατρεία του. Τον ακολουθούν οι Μαινάδες, ιέρειες σε κατάσταση ένθεης μανίας. Το δράμα εκτυλίσσεται στη Θήβα. Ηγεμόνας είναι τώρα ο εγγονός του Κάδμου, ο Πενθέας, γιος της Αγαύης. Από τη μανία του Διόνυσου έχουν κιόλας καταληφθεί όλες οι γυναίκες της Θήβας. Ο Πενθέας είναι εξοργισμένος. Κατηγορεί το Διόνυσο πως είναι ένας ψεύτικος θεός. Ο Διόνυσος θα τον εκδικηθεί για την ασέβειά του. Του εμφυσά την τρέλα, τον μεταμφιέζει σε γυναίκα, τον γελοιοποιεί στους υπηκόους του, καθώς τον περιφέρει μ' αυτή την γκροτέσκα θηλυπρέπειά του μέσα στην πόλη, για να τον οδηγήσει στα κρησφύγετα των Βακχών όπου θα συναντηθεί με τη μητέρα του. Στον Κιθαιρώνα ο Πενθέας θα βρει φοβερό θάνατο: η μητέρα του (που μέσα στη μανία της τον βλέπει σαν λιοντάρι) τον κατασπαράζει με τα ίδια της τα χέρια, ξεριζώνει το κεφάλι του, το μπήγει στην κορυφή του θύρσου της και κατεβαίνει στη Θήβα, να επιδείξει θριαμβευτικά στους Θηβαίους και στον πατέρα της Κάδμο το σπάνιο θήραμά της. Ο Κάδμος συντριμμένος την βοηθάει να βγει από την θόλωσή της και να δει τί πραγματικά είχε καρφώσει στο θύρσο της: το κεφάλι του παιδιού της. Η Αγαύη συνέρχεται, συνειδητοποιεί την πράξη της και θρηνεί το θάνατο του γιου της Πενθέα, απαρηγόρητη για το αποτρόπαιο έγκλημά της. Το δράμα τελειώνει παράξενα απέναντι στο θρήνο της Αγαύης και τις κατάρες της, στο παράπονο του Κάδμου και του λαού της Θήβας, στη διαμαρτυρία τους για την τρομερή εκδίκηση του Διόνυσου, στέκεται σιωπηλός ο θεός.

• Η Γκόλφω, του Σπύρου Περεσιάδη

Πρεμιέρα: Σάββατο, 6 Οκτωβρίου 2018
Παραστάσεις: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο, Κυριακή

• Σκηνοθεσία/ Επεξεργασία Κειμένου: Λέανδρος Ταλιώτης
• Σκηνικά/Κοστούμια: Νίκος Κουρούσιης
• Μουσική /Μουσική επιμέλεια: Ανδρέας Μουστούκης
• Χορογραφία: Φώτης Νικολάου

Ηθοποιοί: Βαλεντίνος Κόκκινος, Αλέξανδρος Παρίσης, Ελένη Σιδερά, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Τζωρτζίνα Τάτση , Κατερίνα Λούρα, Παναγιώτης Μπρατάκος, Αλέξανδρος Αχτάρ

H Γκόλφω του Σπύρου Περεσιάδη είναι ένα πεντάπρακτο δραματικό ειδύλλιο που εκτυλίσσεται στη φύση, σε ένα αγροτικό τοπίο, όπου περιγράφονται ειδυλλιακές σκηνές ενός βουκολικού κόσμου. Ένα από τα εμβληματικά έργα του νεοελληνικού θεάτρου και αρχέτυπο του εγχώριου μελοδραματισμού. Αναφέρεται σ' ένα προδομένο έρωτα με τραγική κατάληξη, που εκτυλίσσεται σ' ένα ορεινό ελληνικό χωριό του 19ου αιώνα.
Η φτωχή και ορφανή Γκόλφω, μια όμορφη νεαρή βοσκοπούλα που ξενοδουλεύει υπηρετώντας τον τσέλιγκα Ζήση, στο ορεινό χωριό που κυλούν τα νερά της Στύγας, εκεί όπου σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους ήταν η πύλη για τον Κάτω Κόσμο και όπου θνητοί και αθάνατοι έπαιρναν τον ιερότερο όρκο, γνωρίζει τον έρωτα στα μάτια ενός παλικαριού της περιοχής, του βοσκού Τάσου. Κι ενώ την πολιορκεί το αρχοντόπουλο της περιοχής, ο Κίτσος, εκείνη αρνείται τον άρχοντα που θέλει να την παντρευτεί και παραμένει πιστή στους όρκους αγάπης που έχει ανταλλάξει με τον Τάσο. Ο Τάσος όμως, αψηφώντας τον δικό του, δέχεται να πάρει γυναίκα του την πλούσια Σταυρούλα που του προξενεύουν, η οποία έχει κάνει τα πάντα για να τους χωρίσει και να παντρευτεί εκείνη τον Τάσο. Όταν ο Τάσος αλλάξει γνώμη, θα είναι πολύ αργά. Η παραβίαση του όρκου, ισοδυναμεί με θάνατο και κινεί τις δυνάμεις του πεπρωμένου με αδυσώπητο τρόπο.

• Ο Γλάρος του Άντον Τσέχωφ

Πρεμιέρα: Σάββατο, 27 Οκτωβρίου 2018
Παραστάσεις: Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα

• Σκηνοθεσία: Κώστας Φιλίππογλου
• Μουσική: Lost Bodies
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώτα Σερεμέτη
• Φωτισμοί: Χρίστος Γωγάκης

Ηθοποιοί: Αννίτα Σαντοριναίου, Στέλα Φυρογένη, Σταύρος Λούρας, Αντώνης Κατσαρής, Κατερίνα Λούρα, Παναγιώτης Μπρατάκος

Η συγγραφή του έργου ολοκληρώθηκε το 1895. Στη σκηνή ανέβηκε για πρώτη φορά αμέσως μετά τη συγγραφή του, στην Αγία Πετρούπολη, και ήταν μια αποτυχία.
Αντίθετα το δεύτερο ανέβασμα του έργου το 1898, από το «Θέατρο Τέχνης» της Μόσχας, σε σκηνοθεσία Κ. Στανισλάφσκι υπήρξε ένας θρίαμβος. Από τότε «Ο Γλάρος» έχει παιχτεί αμέτρητες φορές σε όλο τον κόσμο. Θεωρείται το έργο που καθιέρωσε τον Τσέχωφ, ως θεατρικό συγγραφέα στη συνείδηση κοινού και κριτικής. Το ύφος του έργου είναι μικτό, μοιράζεται ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία. Ο ίδιος ο Τσέχωφ χαρακτήρισε το έργο του ως «κωμωδία σε τέσσερις πράξεις». Ο Τσέχωφ στον «Γλάρο»» θίγει τις σχέσεις, τα κίνητρα, την ψυχολογία και τις διεκδικήσεις ανθρώπων που αγαπούν, υπηρετούν ή θέλουν να υπηρετήσουν την τέχνη, μέσω της συγγραφής και του θεάτρου. Γύρω τους περιστρέφονται οι άνθρωποι της καθημερινότητας που προσπαθούν να ξεπεράσουν τα αδιέξοδα της ζωής τους.

Παιδική σκηνή

• ΚΛΑΡΑ + ΠΙΠΗΣ = ΧΟΡΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! Θέλω άρα μπορώ.

Πρεμιέρα: Σάββατο, 7 Οκτωβρίου 2017

Παραστάσεις:
Κάθε Σάββατο στις 3:15 μ.μ. και στις 5:00 μ.μ.
& κάθε Κυριακή στις 10:30 π.μ. και στις 12 :00 μ.μ.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

• Τα Ψηλά Βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου

Πρεμιέρα: Ιανουάριος 2018
Παραστάσεις: Σάββατο, Κυριακή

•Σκηνοθεσία-θεατρική απόδοση: Αλέξανδρος Αχτάρ, Παναγιώτης Μπρατάκος
• Μουσική: Κυριακή Ιακωβίδου

• Στίχοι τραγουδιών: Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Παναγιώτης Μπρατάκος
• Φωτισμοί: Χρίστος Γωγάκης

Ηθοποιοί: Ειρήνη Ανδρονίκου, Αλέξανδρος Αχτάρ, Θανάσης Δρακόπουλος, Αλίκη Ευγενίου, Άντονι Παπαμιχαήλ, Φίλιππος Κωνσταντίνος

Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα έργα της νεοελληνικής λογοτεχνικής παράδοσης, που κρύβει στις σελίδες του την απελευθερωμένη νοσταλγία των παιδιών, την γέννηση και την εφαρμογή της δημοκρατίας, καθώς και έναν ύμνο στη φύση και την προστασία του περιβάλλοντος. Τα Ψηλά Βουνά άφησαν να φανεί το πνεύμα του παιδαγωγού Παπαντωνίου, που μας κληροδότησε ένα έργο ουσιαστικό, ένα αξεπέραστο κατόρθωμα για την εκπαιδευτική μας λογοτεχνία και συγχρόνως μια σπάνια νότα δροσιάς και ψυχικής ευφορίας για τους μικρούς μαθητές.

Η παράσταση που απευθύνεται σε παιδιά και σε όσους κρύβουν πάντα ένα παιδί μέσα στην καρδιά τους αναδεικνύει μέσα από την χειμαρρώδη ολοζώντανη γλώσσα του Παπαντωνίου τη δύναμη της επικοινωνίας του ανθρώπου με τη φύση και με τους συνανθρώπους του, τον θρίαμβο της φιλίας, της αγάπης, της ειρήνης και της ανιδιοτελούς συνεργασίας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ: Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός